Nederland en twaalf andere EU-landen hebben Hongarije vorige week scherp aangesproken op zijn nieuwe anti-LHBTI-wet. Hongarije doet de protesten tegen de nieuwe wet af als bemoeizucht van slechte lezers. “Het is heel fancy om over lhbti-rechten te praten, maar het huwelijk is tussen man en vrouw. Dit is in lijn met de christelijke normen en waarden, het is een heilige instelling”, zei András Kocsis (42), ambassadeur van Hongarije in Nederland, vorige week in gesprek met CIP.nl. Demissionair premier Mark Rutte noemde de wet, waarin homo-promotie wordt verboden “onacceptabel en verschrikkelijk”.

'Meneer Orbán heeft gewoon een punt!', stelde de Messiaanse Gemeente Nieuw-Lekkerland via Facebook. 'Hij spreekt zich uit tegen het constant brainwashen van kinderen met de LHBTI-doctrine. Hij roept het doordrukken van de LHBTI agenda van de EU via kinderen een halt toe bij de grens van Hongarije. Dat zou Nederland ook moeten doen. De opvoeding van kinderen op het gebied van seksualiteit, maatschappelijke vraagstukken, etc. hoort gewoon bij de ouders te liggen en niet via de media doorgedrukt te worden. Dat maakt je toch niet meteen tot een LHTBI- of homohater? Dan hou je gewoon vast aan bijbelse basisprincipes. Dat zou iedere christen moeten doen.'

Johan Verweij is not amused over het statement uit Nieuw-Lekkerland en deelt onderstaande open brief:

Liefde is er voor iedereen, behalve voor LHBTI’ers.

Dát schoot direct door me heen toen ik zojuist een bericht op Facebook las over jullie steunbetogingen aan premier Viktor Orbán van Hongarije. Dat jullie van de Messiaanse Gemeente Nieuw-Lekkerland (uit mijn geboorteplaats Nieuw-Lekkerland), hiermee de LHBTI-gemeenschap aanvallen, vind ik mensonterend. Godbetert, waarom? Beroerd, dat werd ik ervan.

Bovendien moest ik onthutst constateren dat reageren op jullie bericht niet mogelijk is.
Monddood gemaakt dus. Praten is blijkbaar alleen mogelijk als je in het juiste straatje wandelt.

En dat is precies de reden waarom ik ervoor kies dit in de openbaarheid te doen. Er moet namelijk ALTIJD ruimte zijn voor een dialoog, vind ik. En de tijd is voorbij dat we als LHBTI’ers zwijgen over al het onrecht dat er geschiedt en ons nog steeds wordt aangedaan.

Gerard Reve verwoordde het al in zijn boek Op weg naar het einde: ‘De ergste menselijke zonde is de bereidheid zich in een hoek te laten trappen. Ik wil niet in een hoek of verborgen kelder leven.'
Weer wordt het kennelijk nog steeds nodig gevonden door sommigen om ons op die manier onderuit te halen.

Wat blijft er van LHBTI’ers over als ze voortdurend op dit soort plekken worden gestenigd, omdat iedereen waarmee ze zijn opgegroeid, tegen hen is?
Inderdaad helemaal niets!

Omdat daarmee iemands waardigheid wordt ontnomen. Mensen alles kwijtraken, familiebanden worden verscheurd en vriendschappen beëindigd. Zodra iemand er blijkbaar voor kiest lief te hebben wie hij of zij verkiest.
En dat gebeurt, want ik heb het aan den lijve ondervonden. En helaas velen met mij.
Maar ik ben er nog, ook al moest ik er veel voor verliezen. Niet omdat ik zo sterk ben. Wel omdat ik geluk heb gehad!
Het geluk dat veel mensen op stonden tegen dit onrecht, me liefdevol omarmden en me de weg wezen naar een gelukkig leven.

Dat roept dan ook de vraag op hoeveel mensen wél het leven hebben gelaten of onderuit zijn gegaan, omdat ze door de kerk werden uitgekotst en publiekelijk veroordeeld.

Daarom vind ik dat de kerk niet langer mag wegkijken. Om vervolgens haar handen in onschuld te wassen.
Want hoe vaak men zijn of haar kop in het zand steekt, hoe meer bloed er aan zijn of haar handen kleeft.

Afgelopen weekend nog hoorde ik tot mijn grote verdriet dat een man voor de trein is gesprongen, omdat hij door de christelijke gemeenschap werd veroordeeld vanwege zijn seksualiteit.
Ik weet niet wat dit met jullie doet, maar ik lig daar wakker van.

Een aantal van jullie gemeenteleden of Facebook-volgers heb ik ongetwijfeld een of meerdere malen ontmoet tijdens zogenaamde lofprijzingsavonden in Nieuw-Lekkerland. Misschien hebben we zelfs wel eens met elkaar gesproken en elkaar de vrede van Christus toegewenst. Daarom vind ik het intens verdrietig dat er voor LHBTI’ers geen plaats is in jullie gemeente. Treurig, want je naaste liefhebben zoals je jezelf liefhebt, lijkt er in jullie gemeenschap niet toe te doen.

Toch hoeft het niet op deze manier, het kan anders. Sterker nog: het moet anders! Zanger en voorganger Kees Kraayenoord bij Mozaiek0318 weet hoe: ‘Het beeld is dat de kerk van oudsher een exclusieve club is, waar je de juiste kleding moet dragen, de juiste geloofsovertuiging moet hebben, de juiste seksualiteit.
Wij willen juist geen check bij de voordeur doen. Iedereen is welkom, zoals hij is. Dat heeft mensen geraakt...’ (Algemeen Dagblad, 21 maart 2021).

De regenboogvlag is er dus niet alleen voor ‘rasechte’ christenen. En dat deze vlag vandaag zoveel wappert, is ook geen ware zondvloed. Nee, het is vooral een symbool van hoop omdat steeds meer mensen inzien dat juist ook wij als LHBTI’ers recht hebben op een menswaardig bestaan.

Jullie insinuatie dat er continu sprake zou zijn van het brainwashen van kids met de LHTBI-doctrine, is dan ook unfair.
We worden ons juist steeds meer bewust dat we goed zijn zoals we zijn. En dat we ons mogen uitspreken als ons onrecht wordt aangedaan.
Dat is iets volstrekt anders dan wat jullie nu aan kinderen leren, namelijk dat ze tot niets goeds in staat zijn en dus ‘verlossing’ nodig hebben.
En dat geluk uitsluitend is weggelegd voor ware gelovigen.

Daarom ook blijven we ons tot de laatste snik uitspreken en verdedigen tegen dit onrecht. Want liefde is er voor iedereen, ook voor LHBTI’ers.
Binnen en buiten de kerk. Zoals dat een fatsoenlijke gemeente betaamt. En niet de gemeenschappen van de Orbáns van deze wereld!

Vriendelijke groet van een oud-Lekkerlander,
Johan Verweij

Bovenstaande brief is door redacteuren Patrick Simons en Jeffrey Schipper besproken in de CIP Podcast. Beluister het fragment vanaf minuut 14:55

CIP.nl sprak vorig jaar met Johan Verweij naar aanleiding van zijn boek ‘Het roze schaap - ‘een gruwel Gods?’. “Ik liet voor mij bidden om 'bevrijd' te worden van homoseksualiteit. Maar verliefd op een vrouw ben ik nooit geworden”, zei hij destijds. Klik hier om het volledige interview te lezen.