Dat schrijft de 23-jarige Lale Gül in haar boek ‘Ik zal leven’, over haar jeugd in een Turks-islamitisch gezin. Bij Lale thuis zijn ze niet zo blij met het boek. Haar moeder dreigde dat ze zelfmoord ging plegen vanwege de schande die Lale over de familie bracht. Ook zei ze dat ze goed begreep dat moslims haar dochter wilden wurgen. “Mijn moeder gelooft dat mijn zonden voor haar rekening zullen komen,” vertelde Lale in een interview. “Op de dag des oordeels zal God vragen: wat deed jij, toen je dochter de duivel achterna ging?”

Toen Geert Wilders haar prees als ‘een dappere schrijfster’, was dat de druppel. Ze moest het huis uit. Nu woont ze op een geheime plek en durft nauwelijks meer de straat op te gaan. Haar mailbox zit vol met doodsbedreigingen.

Veel mensen herkennen zich in haar verhaal, zoals mensen uit de kring van Jehova’s getuigen, maar ook uit reformatorische hoek. Pas zei ze nog in het tv-programma Buitenhof dat ze veel reacties krijgt van ‘bevindelijk-gereformeerden’ en ‘heel veel homo’s’.

Is het dan allemaal één pot nat, die strenge religies? Is opgroeien in een streng islamitisch milieu vergelijkbaar met een jeugd in ‘refoland’? Ongetwijfeld zijn er genoeg refojongeren die hun subcultuur als beklemmend en benauwend ervaren, soms met grote gevolgen. Maar er is wel een belangrijk verschil met het milieu dat Gül beschrijft. Als je een refokerk verlaat, word je mogelijk een tijdje met scheve ogen aangekeken. Alleen word je dan meestal niet uit je familie verstoten en evenmin word je overspoeld met doodsbedreigingen van voormalig geloofsgenoten. De bekende ex-refo Franca Treur heeft als schrijfster geen politiebescherming nodig, bij Lale Gül ligt dat wat anders.

Verzetsvrouw Hebe Kohlbrugge (1914-2016) uitte in 2009 haar zorg over de kritiekloze houding die de Protestantse Kerk in Nederland aannam richting de islam. Ze zei: “Ik ben vaak genoeg in het Midden-Oosten geweest om te weten dat mensen daar op straat niet lachen. Het is hetzelfde als toen met Oost-Europa. Alleen nu is niet de partij, maar Allah de grote angstaanjager.” Lale Gül zou dit ongetwijfeld beamen. In Het Parool zei ze dat zich zorgen maakt over de invloed van de islam in Nederland en hun demografische groei. “Ik ken geen islamitisch land in de wereld waarvan ik denk: dat is fijn leven daar.”

Het zijn woorden die Nederlandse christenen scherp kunnen houden. Jezus spreekt hen zalig die hongeren en dorsten naar gerechtigheid, niet de machthebbers die tronen op angst en allesverstikkende geloofssystemen.

Bovenstaand artikel verscheen eerder op Zaut.org, een initiatief om een christelijk, actueel, profetisch en nuchter geluid te laten horen in Nederland. Klik hier om de website te bezoeken.