Je ego, je oude mens leeft in polariteiten of tegenstellingen. Je ego is aan het overleven vanuit angst. Vanuit de angst tekort te komen, onbemind en niet goed genoeg te zijn. Je ego gaat voor het eigen belang, de eigen mening en eigen visie. Ik zit goed en jij zit fout. Ik tegenover de ander, goed tegenover kwaad, ik tegen mijzelf, ik tegen de wereld. Dit is een duale kijk, een leven van tegenstellingen. Het ego is bang zijn deel van de taart niet te krijgen. Het voelt zich slachtoffer, gekwetste en wordt daar vanuit dader en kwetser. Maakt dan een ander tot slachtoffer, gekwetste. En die laatste wordt weer dader.

Jezus is heel anders. Hij doorkruist steeds dit ego-denken, zet je voortdurend op een ander been: keer de andere wang toe, heb je vijand lief, wees niet bang (terwijl het stormt), vergeef wat je is aangedaan, als je zwak bent, ben je sterk, verlies je zelf (je ego, valse/onechte zelf) om je (echte) zelf te vinden, ga de extra mijl, je bent gelukkig als je treurt, sterven om te leven. Enzovoort. Dit is non-duaal leven, een nieuw leven vanuit liefde en genade, voorbij de tegenstellingen, voorbij het ego-gelijk.
Zo totaal absurd en achterlijk, gezien vanuit je ego. En wijsheid van God.

De kwetser compenseert zijn of haar angst, gevoel van tekort met een aanval, waarmee de kwetser zich (even) sterk voelt staan boven degene die hij kwetst. De gekwetste krimpt in elkaar en ervaart angst en een tekort. Beiden zitten dus ten diepste met hetzelfde vermeende gevoel van tekort. Ze zijn elkaars broeders en zusters in gebrokenheid. Jezus (in beiden) geeft vrede, leven en overvloed. Althans dat wil en kan Hij graag doen, als je dat wil ontvangen.

Een oefening: ga een moment rustig zitten of liggen. Wees je bewust van jezelf, je gedachten en gevoelens. Doe je ogen dicht. Haal een paar keer bewust adem, ontspan jezelf. Je bent in God. Besef dat. Verbind je met de Bron. Neem daar de tijd voor. Luister naar een lied, lees een psalm, stel je Jezus voor, liggend of zittend naast je.

Vanuit deze liefdesverbinding denk je terug aan een recente situatie waarin je in conflict was met een ander. Je zat in een (gewoon menselijke) ruzie. Kijk vanuit de Liefde naar jezelf en naar de ander. Naar de uitwisseling van de woorden en de blikken. Verplaats je in jullie gevoelens. Raak je opnieuw verstrikt in het conflict, voel je weer de angst, pijn en woede, richt je blik dan op Jezus. En als je de Liefde weer voelt, kijk je weer naar jezelf en de ander in het conflict. Wat valt je op, wat motiveert, voelen en willen beiden? Wat hebben beiden nodig? Vaak is dat liefde, erkenning, gezien worden. Zie Jezus dit al geven aan jou en de ander. Is er dan nog een probleem of een conflict? Een winnaar en een verliezer?

Een niet gemakkelijke levenswijze, welke veel oefening vraagt. Gelukkig kunnen we na een conflict altijd weer opstaan, vergeven en verzoenen. En hebben we vaak weer wat geleerd.

Han den Dekker (1965) is een ervaren psycholoog, universitair opgeleid in de klinische en gezondheidspsychologie en psychotherapie. Bovenstaand artikel van Rik Op den Brouw verscheen op de site van de Kerk van de Nazarener en is met bronvermelding overgenomen door Cvandaag.