Boven het artikel staat overigens een duidelijke disclaimer: ‘Dit artikel gaat over de paus en het instituut rooms-katholieke kerk. Het gaat niet om ware gelovigen binnen de katholieke kerk.’ Van Blijderveen neemt desalniettemin geen blad voor de mond. In het artikel schrijft hij dat we door de coronacrisis bijna zouden vergeten dat er nog een andere crisis speelt. ‘Ook hier is de werkelijke vijand onzichtbaar en zien we alleen de gevolgen. Ik bedoel de antichrist die zijn wereldkerk bouwt.’

Van Blijderveen legt vervolgens de link met de katholieke kerk. ‘Een wereldkerk met een katholiek fundament, waarop met stenen van allerhande religieuze makelij een steeds belangrijker wordende geestelijke tempel verrijst. Het is een bouwwerk van waaruit pais en vree wordt verkondigd.’

Bovendien ziet de auteur een kwalijke rol weggelegd voor paus Franciscus. ‘De grote voortrekker van deze wereldkerk is paus Franciscus', stelt hij, waarop hij uitlegt aan de hand van verschillende acties van de paus waarom hij dat denkt. Daarbij noemt hij onder andere een ontmoeting met Moahmoud Abbas, de president van de Palestijnse Autoriteit en het bezoek aan de Verenigde Arabische Emiraten. Ook gaat hij in op het verdrag met China: "Dat grote land waar de almachtige Communistische Partij leerstellige christenen en Oeigoerse moslims vervolgt. Omwille van zijn wereldkerk goot de paus daar een enorme scheut communistisch water bij de wijn: hij erkende officieel de zeven Chinese staatsbisschoppen, die eerder door het Vaticaan werden geëxcommuniceerd omdat ze niet rooms genoeg waren. Zo kreeg de 'plaatsbekleder van Jezus op aarde' er een baantje bij: zetbaas van partijbons Xi Jinping en consorten.' 

Nadat Van Blijderveen verschillende argumenten opsomt, benoemt hij ook dat veel christenen gecharmeerd zijn van de paus: 'Het zal duidelijk zijn dat hij, aangestuurd door de tijdgeest van de antichrist, de ideale bouwmeester van de aanstaande wereldkerk is. Een kerk gebouwd op broederschap en wereldvrede.'