Moet ik mijn vrouw verlaten omdat God het huwelijk tussen twee mensen van hetzelfde geslacht niet zo bedoeld heeft?
'Ik ben sinds twee jaar getrouwd met (ook) een vrouw waar ik zielsveel van hou, alleen weet ik dat bijbels gezien dit niet de levensvorm is zoals God het bedoeld heeft. Mijn vraag is: kan ik bij mijn vrouw blijven en gelukkig met haar zijn, of moet ik gaan scheiden omdat God het niet zo bedoeld heeft?', aldus een vragensteller in de vragenrubriek van Refoweb.nl. Herman van Wijngaarden (foto), mede-oprichter van stichting Hart van Homo’s, geeft antwoord.
"Wat een ‘grote’ vraag stel je! Wat ik ga zeggen, kan niet méér zijn dan een paar richtingwijzers", antwoordt Herman met schroom. Hij raadt de vragensteller aan om "in gesprek te gaan met een gelovige, wijze en pastorale christen die jouw situatie kent en/of aan wie je méér van je overwegingen kunt vertellen." Herman benadrukt dat "God de christelijke gemeente gegeven heeft om samen te zoeken naar de wil van de Heere."
"Om te beginnen vind ik het heel bijzonder dat je tot de conclusie komt dat je twee jaar geleden eigenlijk een foute keuze hebt gemaakt door met je vrouw te trouwen", vervolgt Herman. "Als het erop aankomt, heb je daarin gelijk: het is inderdaad niet de levensvorm die God bedoeld heeft. Met dat gegeven zul je hoe dan ook iets moeten. Dat is de ene kant.
Aan de andere kant is het té makkelijk om zomaar te zeggen: 'dit huwelijk is fout, stop er maar mee.' Zo werkt het ook in de Bijbel niet." Ter illustratie verwijst hij naar de apostel Paulus die enerzijds zegt "dat een gelovige geen ongelijk span moet vormen met een ongelovige (2 Kor. 6:14). Een christen kan dus niet trouwen met iemand die géén christen is. Tegelijkertijd zegt hij: 'Als een broeder een ongelovige vrouw heeft en zij ermee instemt bij hem te wonen, moet hij haar niet verlaten' (1 Kor. 7:12). Dus: trouwen met een ongelovige is niet goed, maar als er tóch een gemengd huwelijk is (bijvoorbeeld doordat de een tot geloof komt en de andere niet), dan hoeft dat huwelijk niet ontbonden te worden.
Ondertussen blijft er het feit dat je tot de ontdekking bent gekomen dat je destijds een foute keuze hebt gemaakt. Ik zei al: daar zul je iets mee moeten. Op z’n minst moet je vrouw weten hoe jij er nu in staat. Je kunt niet gewoon doorgaan en doen alsof er niks aan de hand is. Het zou mooi zijn als je er een ‘gemeenschappelijk probleem’ van kon maken: is er een manier waarop jullie recht kunnen doen aan de trouw die jullie elkaar beloofd hebben, maar ook aan jouw veranderde inzicht? Als je vrouw echt van je houdt, zal ze dat laatste weliswaar niet leuk vinden, maar wel respecteren.
Van het gesprek dat dan volgt, zal veel afhangen. Een ‘oplossing’ zou kunnen zijn dat jullie wel bij elkaar blijven, maar dan als vriendinnen en niet in een seksuele relatie. Belangrijke vraag is dan natuurlijk of je vrouw daartoe bereid is. Je vertelt trouwens niet of zij gelovig is. Dat maakt bij dit gesprek natuurlijk erg veel uit. Is er een basis om vanuit gemeenschappelijk geloof over deze kwestie te praten?" Opnieuw roept Herman de vragensteller op om andere christenen hierbij te betrekken en hij wenst haar "veel geloof, hoop en liefde" toe.
Praatmee