Dat is mooi, zul je zeggen. Ja, inderdaad. Maar toen werd mijn jongste broertje doodziek. We wisten dat hij niet lang te leven had. Mijn moeder wou graag dat Petertje minstens één keer in Gods huis kwam, en dat hij dan gezegend werd. Maar onze dominee was een slimmerd. Hij zei: ‘Nee, we doen niet aan zegenen, maar wel aan dopen. En als Petertje gedoopt wordt, moeten de andere drie kinderen ook worden gedoopt!’ Mijn ouders zeiden keurig dat ze moesten overleggen.

Toen de dominee wegging werd er inderdaad overlegd… met hele gezin. Moeder legde uit dat ze Petertje alleen in de kerk kon krijgen als wij ook gedoopt werden. Gunden we mamma en Petertje die kans? Pappa knikte al. En wij kinderen knikten ook. Als zevenjarige was ik een kleine vijand van God, en ik vond het heel vervelend dat iedereen keek. Mijn zusje straalde omdat ze op haar manier haar hartje had gegeven aan Jezus. En mijn oudste broertje vond alle extra aandacht prachtig.

Kinderachtig gekibbel
Onze familie was er niet blij mee, met die kinderdoop. Elke familiebijeenkomst draaide uit op gekibbel. Mijn moeder had moeten zeggen wat ze dacht toen ze tot kinderdoop besloot: ‘Die paar druppels water, daar krijgen ze niks van. En zo kwam Petertje een keer in Gods huis’. Als ze dat had gezegd, was het gezeur gauw afgelopen. Maar moeder werd rebels… Ik weet nog dat ik me als achtjarige zat te ergeren. ‘Als ik groot ben zal ik daar nooit kinderachtig over kibbelen!’ nam ik me voor. Tien jaar later had ik serieus verkering met een kinderdoper. En ik zei: ‘Om medische reden mag ik geen kinderen baren. Maar als we kinderen adopteren doe ik niet moeilijk over de kinderdoop, als jij niet moeilijk doet wanneer een kind later voor de volwassendoop kiest’.

Vriendschap met God
Toen ik tien was verhuisden we naar de stad, en uit gebrek aan een baptistenkerk gingen we weer naar de vrije evangelische gemeente. Als twaalfjarige raakte ik bevriend met de Heer. Ik praatte over alles tegen God. Maar dat was zo gewoon en vertrouwt, dat ik geen speciaal gevoel had ofzo. Ik wilde een betere relatie. Dat wat mensen als Henk Binnendijk leken te hebben. Ik dacht: misschien krijg je dat als je gedoopt wordt als volwassene of als je gewoon belijdenis doet in de kerk.’ Maar toen ik zoiets wilde, zei de ouderling alleen maar dat ik naar catechisatie moest. Daar zat ik een jaar op, maar ik leerde daar niets over een persoonlijke relatie met God.

Toevallig kreeg ik verkering met een jongen van de Zevende Dag Adventkerk. Ik ging naar de jeugdavonden. Eerlijk is Heerlijk: die mensen maakten er geen misbruik van dat ik gedoopt wilde worden. "Wacht maar twee jaar, tot je zeventiende. Dan is het geen bevlieging.’’ De grote dag brak aan. De volwassendoop symboliseert dat je sterft aan je oude leven en opstaat in een nieuw leven met Christus. Het doopvont wordt ook wel het watergraf genoemd. Natuurlijk kun je ook wel belijdenis zonder water doen, maar dan mis je een geweldige ervaring.

Beschuldigt van verraad
Een week na de doop dacht ik aan de oude juffen van de zondagschool. ‘Ik ga ze vertellen van mijn keus voor de Heer!’, dacht ik enthousiast. Nou ja, ik wist wel dat ze voor de kinderdoop en de droge belijdenis waren. Maar ik dacht: als ik de situatie uitleg, zullen ze zeggen: ‘Het voornaamste is dat je ziel behouden is’. Zie je het voor je? Een enthousiaste tiener die twaalf kilometer fietst om haar zondagsschooljuffen blij te maken? Helaas… Toen ik vertelde over mijn doop werden ze razend! Ze schreeuwden dat ik VERRAAD had gepleegd aan de kinderdoop. Ze waren zo woedend, dat het me beter leek om te vluchten. Mijn hart begint te bonzen bij de herinnering – en het is toch al zo’n veertig jaar geleden gebeurd! In de hemel is er feest om een geredde zondaar, maar hier op aarde vonden twee zusters de redding van een ziel volstrekt onbelangrijk. Het ging hen om de vorm waarin belijdenis werd gedaan.

Niks verandert
Ik dacht even dat die bejaarde dames zo agressief reageerden omdat ze in een heel andere tijd waren opgegroeid. Ik nam aan dat de mensen nu verstandiger zouden zijn. Maar toen ik het verhaal van Jeffrey las, begreep ik wel dat er niet veel is veranderd.

Bovenstaand verhaal staat Tiny's PDF ‘Sceptisch geloven’. Stuur haar een e-mail om de PDF te ontvangen.