Paul Cohen is een messiaanse Jood: "Het duurde een tijdje voordat ik mijzelf christen wilde noemen"
Paul Cohen is een Messiaanse Jood uit Australië met Nederlandse wortels. Als ik hem tref op het hoofdkantoor van Israël en de Bijbel is hij nog diep in gesprek met een redactrice van hun magazine. Ze blijft maar vragen op hem afvuren. De passie voor het Joodse volk is voelbaar. Een passie met als doel het bereiken van het Joodse volk met het evangelie: “Wij stoppen flyers in brievenbussen, hebben een website en ook tijdens feestdagen laten we ons zien”, zegt de bijbelleraar gedreven.
Hoe bent u zelf tot geloof gekomen?
"Mijn vrouw was twee jaar eerder al tot geloof gekomen. Ik reageerde toen: 'Jezus is voor jou, ik hou mij vast aan God en mijn Joodse geloof'. In Nederland kreeg ze heimwee en ging terug naar haar geboorteland Australië. Uiteindelijk is ze toch met mij getrouwd ondanks het feit dat ik toen nog niet tot geloof was gekomen. Normaal gesproken zou ik nu adviseren om dat niet te doen, maar God heeft het in Zijn genade ten goede gekeerd. Ik ging af en toe met haar mee naar de kerk. Ondertussen had ze bij enkele gebedsgroepen een oproep om voor mij te bidden."
"Ik leerde toen een Joodse christen kennen die mij uitlegde hoe hij tot bekering was gekomen. Hij had dezelfde pijn over de Holocaust als ik. Niet lang daarna hoorde ik een preek over Genesis 22, waar Abraham door God wordt opgeroepen zijn zoon Izak te offeren. In de Joodse traditie is Izak niet een jongetje van 12 jaar oud, maar een volwassen man van 37. Isaak was bereid zich te laten offeren. Maar in plaats van hem, voorzag God in het Lam. Dat deed Jezus voor ons. Hij stelde zich vrijwillig ten offer. Die geschiedenis sprak mij enorm aan."
"Het duurde nog wel een tijdje voordat ik mijzelf christen wilde noemen. Christenen hadden immers mijn grootouders en veel van mijn familieleden vermoord tijdens de Shoa (holocaust). Waarom zou ik aan hen gelijk willen zijn? Na lange tijd ging ik beseffen dat we allemaal zondaren zijn en de toorn van God verdienen en alleen dankzij het plaatsvervangend offer van de Heere Jezus aan Gods toorn kunnen ontkomen."
Waar worstelt u als Mesiaanse Jood soms mee?
"Vragen als: hoeveel van mijn Joodse tradities wil ik blijven volgen? Welke bepalingen in de wet van Mozes blijven voor mij overeind? Hoe kijk ik tegen de huidige staat Israël aan? Dat zijn vragen die bij mij meer spelen dan bij andere christenen. Je ziet in deze thema’s ook weer heel veel verschillende opvattingen bij Messiaanse Joden."
"De eerste keer dat ik de kerk binnenkwam kreeg ik een broodje ham. Daarvoor heb ik toen vriendelijk bedankt. Dat werd negatief ervaren. Zij waren van mening dat ik niet meer onder de wet was en het eten van een broodje daarvan het bewijs zou moeten zijn. Maar vrijheid betekent dat je ook ‘nee’ kunt zeggen. Paulus beschrijft die vrijheid heel duidelijk. Ik wil de vrijheid hebben om ook de Joodse feesten te kunnen blijven vieren. Die vrijheid moeten we elkaar geven en dat zie ik jammer genoeg niet altijd."
Wat ziet u als uw bediening?
"De bediening die ik heb in Australië is om christenen warm te maken Joden het evangelie van Jesus de Messias te vertellen. Mijn mogelijkheden zijn beperkt, maar er zijn duizenden christenen in het land. Als die daarvoor allemaal warm gaan lopen zouden veel meer Joden bereikt kunnen worden. Ik praat dus graag met christenen om hen daarvoor ‘te recruiteren’. Ik ben daarnaast bijbelleraar omdat ik Gods Woord heel belangrijk vind. Vaak lezen we die verkeerd, door onvoloende aandacht aan de context te geven. Dus ik zie het als mijn roeping om die te verduidelijken en te kijken: wat heeft God gezegd? Niet wat heeft de rabbijn, de predikant of Paul Cohen gezegd."
Welke sentimenten spelen er bij het Joodse volk richting christenen?
"Ha, drie Joden, vier meningen. Het ligt eraan wie je het vraagt. Orthodoxe Joden hebben vaak een negatief beeld van christenen. Ze denken dat zij een spirituele holocaust willen uitvoeren door hen weg te halen bij hun orthodoxe geloof. Maar een willekeurige Israëlier zal er anders tegen aankijken en is over het algemeen meer open minded. Dus er is geen eenduidige visie, zoals die er ook bij de christenen niet is. Verder speelt de sociale controle vaak een grote rol. Als die er niet is - als je bijvoorbeeld Israëliers buiten hun land ontmoet - staan ze vaak meer open voor een gesprek."
De Joden kunnen in hun eigen boeken, in Jesaja 53 bijvoorbeeld, lezen dat Jezus voor onze zonden werd doorboord. Waarom geloven ze het dan toch niet als Gods Woord zo duidelijk is?
"Deze en andere Schriftgedeelten werden tot de elfde eeuw vaak in gesprekken van christenen met Joden aangehaald. Daarna kwam er een omslag binnen het jodendom en werd de lijdende Knecht van Jesaja 53 op Israël als volk toegepast. Veel Joden lezen de Bijbel via de verklaring van rabbijnse commentaren en geschriften, zonder deze zelf in de Bijbel te onderzoeken. Zo is de Bijbel ondergeschikt geraakt aan de rabbijnse geschriften. Het lijkt een beetje op de strijd tussen de rooms-katholieken en de protestanten."
Hoe kunnen we de Joden dan het beste bereiken als christenen?
"Er is niet één manier, omdat ieder mens verschillend is en dus verschillend reageert. Bij sommigen van mijn volksgenoten heb ik ingang voor een gesprek, bij anderen niet. Sommigen vinden het fijn om stevig te discussieren, anderen zijn van nature minder expressief en geven de voorkeur aan een rustig gesprek. Je moet dus heel flexibel zijn. Er zijn honderd manieren. God gebruikt soms manieren die ik zelf nooit gebruikt zou hebben, maar we moeten wel het goede nieuws doorgeven."
Praatmee