Hugo Bos en Civitas Christiana kiezen voor de makkelijke weg
Laatst waren Hugo Bos en Civitas Christiana in het nieuws. Zij protesteren tegen 'de linkse homolobby', zoals ze dat zelf noemen. Ze worden hierbij geïntimideerd en bedreigd door leden van de extreemlinkse groep Antifa en hebben politiebegeleiding nodig om de straat op te kunnen gaan.
Iedereen heeft het recht op vrijheid van meningsuiting. Dat betreft zaken waar ik het mee eens, maar ook waar ik het mee oneens kan zijn. Dat hoort bij een democratische samenleving. De discussie moet je inhoudelijk voeren en met geweld dreigen en dergelijke is te allen tijden verkeerd.
Dat gezegd hebbende, kun je je afvragen of de manier waarop deze organisatie zich uitspreekt zinvol is of een goed effect heeft. Provoceren is wel een beetje vragen om moeilijkheden; ook al mag je het doen, het is niet zo slim. Het enige wat het oplevert, is een gevoel aan zelfrechtvaardiging. Want, kijk, ik heb keihard de 'waarheid' verkondigd en verdedigd.
Extreemlinks staat echter wel bekend om haar gewelddadige karakter en intolerantie van andermans opvattingen. Antifa is net zo erg als extreemrechts: de wijsheid in pacht denken te hebben en anderen willen dwingen tot het accepteren ervan en het recht van demonstratie van andersdenkenden frustreren en onmogelijk maken. Niet bepaald democratisch.
Als christen kan ik mij zeker niet vinden in de manier waarop Civita Christiana haar mening verkondigt.
Ik deel hun mening in dezen ook niet. Hun recht om te demonstreren, zal ik echter altijd verdedigen, net zoals het recht van een Gay Pride in Amsterdam. Die optocht vind ik zelf nogal overbodig en onprettig, maar dat zou ik ook hebben met een 'Hetero Pride'. Dat staat voor mij los van homoseksualiteit, maar heeft te maken met de betreding van de openbare ruimte: ik hoef gewoon geen massa halfnaakte mensen op boten te zien paraderen.
Toch zou ik het recht hierop wel verdedigen, want ik moet nu eenmaal leven in een maatschappij met mensen met andere opvattingen, levensstijlen, geloofsovertuigingen, culturen en wat dies meer zij.
Tolerantie is niet het verdedigen van een mening, tolerantie is het aanvaarden dat iemand andere opvattingen heeft, hoe vervelend je die ook vindt, ook het recht heeft om deze te uiten en te leven naar eigen inzicht.
En indien ik mensen beter wil leren begrijpen, moet ik natuurlijk wel met ze omgaan en ze met respect behandelen. Het is erg makkelijk om op een hoek van een straat te staan roepen tegen iets, het is veel moeilijker om je eigen trots en opvattingen los te laten staan van je acceptatie van mensen.
Je kan namelijk prima vrienden zijn met elkaar, ondanks dat je van mening verschilt. Dat lijken we meer en meer te vergeten in deze polariserende maatschappij. Ons doel zou niet moeten zijn iedereen te overtuigen van ons kleine stukje gelijk, maar om met elkaar samen te leven, met al onze verschillen. Dat verrijkt ons eigen leven zelfs.
Heeft iemand ooit echt iets bereikt met provocatie? Als een 'leernicht' aan peuters iets gaat vertellen over zijn levensstijl, is dat niet genoeg reden om daar als ouders tegen te protesteren? Dat heeft niets met homo-zijn te maken, maar met opvoeding en provocatie. Een kleuter heeft hier immers nog niks mee van doen. Er zijn ongetwijfeld ook homo's die dit niet goedkeuren.
En heeft ooit een homo gedacht bij een scheldpartij of belediging over zijn seksualiteit: ja, inderdaad, ik stop ermee mezelf te zijn?
Het blijft, en hier sluit ik mee af, trouwens opvallend dat conservatieve gelovigen altijd blijven doorhameren op homoseksualiteit, terwijl er zoveel andere dingen zijn om tegen te protesteren, zoals trots bijvoorbeeld. Trots is een enorme kwaal in het christendom. Maar ik weet wel waarom men daar niet tegen gaat demonstreren: vlak voordat je je kartonnen bord oppakt en op de straathoek gaat staan, kijk je eens diep in de spiegel... en zie je je eigen tekortkomingen. Dat zou iedereen eens vaker moeten doen.
Matthijn Doekes is een voormalig gospelrapper en is voor vragen of opmerkingen per e-mail bereikbaar. Bezoek hier zijn weblog.
Praatmee