Eind vorig jaar hoorden we van het nieuws dat de evangelische Kerk Mozaiek0318 een tweede vestiging opent in Nijkerk. Een megakerk die in Veenendaal veel bezoekers trekt. Gemiddeld komen er zo’n 2000 bezoekers op af. Veel reacties op dit nieuws waren negatief. Hoe kan je een nieuwe kerk starten op de Veluwe, het epicentrum van kerkelijk Nederland? Zorgt dit niet voor onrust, loopgedrag en verdeeldheid? En moet je dit niet doen in gebieden waar de vijver wat minder vol is? Terechte vragen wat mij betreft.

We zouden breed kunnen gaan inzoomen op deze kerk. Laten we het kort doen. Het is een kerk die getypeerd wordt als een kerk met een goed in het oor liggend verhaal, een vlotte en trendy presentatie en moderne muziek. Daarnaast is de ‘dominee’ een bekende Nederlander die makkelijk mensen trekt. Blijkbaar is het iets wat mensen in de huidige tijd graag willen zien. Wel is het zo dat er wat mij betreft veel vraagtekens geplaatst kunnen worden bij deze ontwikkelingen. En bovenstaande reacties zijn mijns inziens niet uit de lucht gegrepen.

Even terug naar het vissen. Het brengt dus voorzichtigheid met zich mee. Maar wanneer ik Kees Kraayenoord hoor maak ik mij daar ernstig zorgen over. Zeker gezien datgene wat hij destijds zei: “Als over veertig, vijftig jaar Mozaiek niet meer bestaat, so what? Wij geven het stokje dan weer over aan de volgende generatie om het op hun manier te doen.” Wanneer je weet, en dat is uit onderzoek bevestigd, dat het vooral (bestaande) christenen zijn die deze kerk bezoeken, en dus vanuit een ander kerkverband komen, is het zorgelijk te noemen. Dit zijn mensen die al een ‘loopgedrag’ hebben ontwikkeld die kan eindigen in niks… Zij komen in een kerk die geen fundament heeft. De binding die ze wellicht kenden vanuit hun vorige kerk is daarmee volledig weg.

Voorzichtig te werk gaan is ook raadzaam, omdat je anders ‘de vissen’ wegjaagt. Wanneer je een steen in een sloot gooit, zijn de vissen weg en heeft het geen zin meer om je hengel uit te werpen. De ‘steen’ die destijds belandde in Veenendaal zorgde ook voor onrust. Jongeren en ouderen gingen lopen en shoppen. Kerken liepen in de avond leeg. Met eigen ogen keek ik op een lege bank waar voorheen jongeren zaten. Een paar verdwaalde jongeren in de kerk zagen dat hun groep uit elkaar viel… Verschillende keuzes werden gemaakt vanwege een nieuwe ‘hippe’ kerk… Uiteindelijk kwamen sommige weer terug, maar anderen bleven (weg)…

Er zijn nog meer argumenten te noemen. Maar ik laat het hierbij. Destijds las ik het verhaal over megakerken in de Verenigde Staten die juist gaan verkleinen. De gedachte is dat er dan minder aandacht naar de persoon van de voorganger gaat en meer aandacht naar de boodschap en naar God. De kerk van Tim Keller is daar één van. Een theoloog die ook in Nederland bekend is. Een bezoeker van Tim Keller vond dat niet zo erg en vatte het kernachtig samen. “Het gaat niet om je relatie met een voorganger, maar om je persoonlijke relatie met God.” Dat is en blijft altijd de kern.

Deze blog is geschreven op verzoek van NieuwLicht. Het verscheen eerder op het interactieve opinieplatform van de Evangelische Omroep en op de website van Laurens Sok. Laurens Sok is (online) communicatiemedewerker. Bezoek hier zijn website of volg hem op Twitter.

Foto: Mozaiek0318