Zien we de wonderen wel?
Op social media is het al heel wat rondgegaan: het filmpje van Albert Bos uit Urk die op wonderbaarlijke wijze werd genezen van pijn in z’n been. Er werd gezwaaid met krukken en mensen juichten van blijdschap.
Genezing is ook iets dat vragen oproept. Af en toe hoor je zo’n mooi wonderverhaal. Maar evengoed zijn er christenen die blijven worstelen met pijn en ziekte. Liedjesschrijver Tim van Wijngaarden schreef pas over zijn neef die bijna blind is. Op een charismatische conferentie voelde die neef zich als ‘aangeschoten wild’. “Overal doken mensen op die hun net verkregen gave van genezing weleens wilden uitproberen.”
Natuurlijk wil z’n neef genezen worden, maar die focus op genezing heeft wel een keerzijde, schrijft Tim. “Het perfecte verhaal willen we wel horen, maar we weten ons geen raad met imperfectie. En daar zit ook iets raars in. Wanneer is het perfect genoeg? Niemand is toch perfect? Om het bij de ogen te houden: bij welke brillensterkte gaan we bidden om genezing? Min tien of plus vijf? Het is wachten op iemand met een cosmetische genezingsbediening.”
Hoe gewoon is gewoon?
Een gevaar is dat we God alleen zoeken in het bijzondere en spectaculaire. Dan verdwijnt Hij uit het ‘gewone’ leven, het leven dat zich buiten de podia, camera’s en spotlights afspeelt. En trouwens, hoe ‘gewoon’ is dat gewone leven? Loop maar eens bij een heldere nacht naar buiten en kijk omhoog, naar de maan en de sterren. Hoe gewoon is dat? Hoe gewoon is het überhaupt dat je leeft, denkt, ademt?
Een gevaar is dat we God alleen zoeken in het bijzondere en spectaculaire.
En wie bepaalt eigenlijk wat ‘grote’ en wat ‘kleine’ wonderen zijn? Als je weer opknapt na een griep, is dat dan een klein wonder? Of als een operatie in het ziekenhuis slaagt? Er zijn christenen die, net als Paulus en Silas, zingen in de gevangenis. Wonderlijk toch? Of is dat maar een ‘matig wonder’?
‘Ik kan dit niet’
Joni Eareckson brak op haar zeventiende haar nek en kwam in een rolstoel terecht. Laatst vertelde ze in een interview: “Na vijftig jaar chronisch ziek te zijn, word ik iedere dag wakker en denk ik vaak: ‘Ik kan dit niet. Ik kan deze dag niet aan. Jezus, het lukt me niet. Maar, ik kan wel alles door U die mij kracht geeft! Laat mij Uw glimlach lenen deze dag. Het lukt me niet gehandicapt door het leven te gaan, maar ik kan het wel door Uw kracht.’” Elke ochtend krijgt ze weer die kracht. Spectaculair? Misschien niet voor de massa. Maar toch. Gods kracht wordt vaak in zwakheid volbracht (2 Korinthe 12:9).
“Het is toch opvallend dat we in Europa zo weinig wonderen hebben en dus ook zo weinig massa’s”, zei Martin Koornstra laatst. Misschien ligt het echte probleem nog wat dieper. Wat als het diepste probleem geen gebrek aan wonderen is, maar gebrek aan verwondering? Zien we de wonderen wel?
Gertjan de Jong is medewerker communicatie bij jongerenorganisatie het LCJ.
Praatmee