De kerk telt een potpourri van bezielde idealisten
De kerk zit vol idealisten, concludeerde ik laatst na het lezen van een mailtje. Dat had ik al veel eerder kunnen weten maar zo kan het gaan: dat een paar simpele zinnen je aan het denken zetten en het kwartje valt.
‘Ik ben nu eenmaal zo’n idealist die niet graag ziet dat er broeders en zusters vertrekken uit de gemeente’, schreef een jonge vrouw mij. ‘We zijn toch verbonden aan elkaar, net een groot gezin!’ Het waren welgemeende woorden aan ons adres op een moment dat we op het punt staan onze kerkelijke gemeente te verlaten.
Ook anderen kwamen los en vertelden over hun bezieling om liturgische vernieuwing op de agenda te krijgen. Over hun drive om door activiteiten de onderlinge band te versterken, hun overtuiging dat een doordachte visie op de toekomst nodig is of juist over hun opinie dat in de kerk ‘niets anders dan het Woord mag spreken’. Stuk voor stuk idealen.
Mensen met idealen geven het leven dynamiek, geloof ik. Bij hen heeft water geen kans om stil te staan en te gaan stinken. Dus juíst de kerk heeft idealisten nodig en wordt daarin op haar wenken bediend: ze zijn er bij bosjes. Vol overtuiging gaan ze voor kerkelijke eenheid, samenspreking of isolement. Ze geloven in vernieuwing, verjonging of behoud van hoe het altijd was. Ze zetten zich met hart en ziel in voor de missionaire, duurzame, diaconale, linkse, conservatieve of roze kerk. Een kerk zonder of juist mét dans en drama, zonder of juist mét een vrouw op de kansel, zonder of juist mét één gereformeerde theologische universiteit.
De kerk telt een potpourri van bezielde idealisten met heel verschillende dromen en doelen. Gelukkig maar. Toch blijft er één vraag in mijn hoofd tollen: waar blijft in het kielzog het rendement ervan? Wat levert onze geestdrift de kerk op? Juist het gesprek tussen kerkelijke idealisten met verschillende visies heeft te vaak een hoge zuurgraad. En het risico dat idealisme verwordt tot een verbeten wedstrijd met alleen maar verliezers is groot.
Hoe voorkomen we in de kerk dat verdeeldheid leidt tot verloren idealen? Is bij iemand dat kwartje al gevallen?
Dit artikel van Esther de Hek verschijnt binnenkort in het magazine Onderweg.
Praatmee