Ook in de kerk
Dit treft ook de jongeren in onze kerken en raakt vaak aan hun christen-zijn en aan hoe zij het geloof beleven. Een jongere van een groep waar ik onlangs een interactieve training mee deed, gaf aan erg op zoek te zijn naar zichzelf. Er was iemand in dezelfde groep die met heftige omstandigheden had te maken en weer iemand anders voelde zich ‘gewoon depressief’ en zag de toekomst somber tegemoet.
Tegelijkertijd zijn er ook jongeren die zichzelf hogere cijfers toekennen waar het de kwaliteit van leven betreft. In een groep waar iemand zichzelf een 3 geeft zitten vaak ook jongeren voor wie dit een stuk hoger uitpakt. In dezelfde groep met jongeren voor wie het geloof op een heel laag pitje staat en die zichzelf geen christen willen noemen, zitten vaak ook jongeren voor wie dit heel anders is en voor wie het geloof springlevend is.
In een kerk vroeg ik een paar weken geleden hoe de aanwezige gemeenteleden op dat moment hun kwaliteit van leven beoordeelden. Opvallend was dat in deze gemeente veel - hoewel zeker niet alle - 50-plussers zichzelf hoge cijfers gaven; zevens, achten en zelfs negens. Terwijl veel jongeren op een vijfje of lager uitkwamen. Voor sommige ouderen was alleen dit al een eye-opener. Zij realiseerden zich niet dat de jongeren in hun gemeente het leven, maar ook het christen- en kerk-zijn op een hele andere manier beleven.
Een van de oudere gemeenteleden zei: “Ik ben net weer oma geworden, het leven lacht me toe en het gaat eigenlijk prima met mij. Maar ik ben echt geschrokken van hoe het met onze jongeren gaat." Bewustwording, een erg belangrijke eerste stap op weg naar begrip en het begin van verandering en groei.
Serieus nemen
Weten we wat er speelt? Beseffen we ons hoe jongeren in het leven, in het geloof en in de kerk staan? Luisteren we naar hen, leven we met hen mee, zorgen we ervoor dat zij zich volwaardig onderdeel van de gemeente voelen en nemen we hen serieus, ook al zijn er soms stevige verschillen. Natuurlijk werkt dit naar twee kanten. Zeker, maar misschien is het voor degene met een 8 of een 9 iets makkelijker om een stap te zetten dan voor degene met een 4 of lager.
Tijdens een voorbereidende avond met een groep jongeren - komende zomer gaan ze met elkaar op een missiereis - gingen deelnemende jongeren met elkaar en met de leiding van de groep in gesprek. Over hun identiteit en over hoe ze in het leven staan. Over het christen-zijn - sommigen zouden zichzelf geen christen durven noemen - en over de aanstaande reis die ze met elkaar gaan maken. Een stukje bewustwording; van zichzelf, van de onderlinge verschillen in de groep, van hoe ze naar zichzelf en naar elkaar kijken en hoe ze met elkaar omgaan.
Wanneer het over identiteit gaat geven jongeren overigens vaak aan hun identiteit voor een groot deel af te laten hangen van hoe zij denken dat anderen hen zien. Meestal zonder te weten of dit klopt en of de mensen in hun omgeving ook echt zo naar hen kijken.
Bewustwording is belangrijk, net als in de gemeente die ik eerder noemde. Bewustwording voor de ouderen waar het de situatie van de jongeren betreft. En andersom, dat ook. Bewustwording voor jongeren onderling, van de verschillen die er onder leeftijdsgenoten zijn. Ook waar het gaat over geloof en christen-zijn.
Bewustwording - en van daaruit met elkaar het gesprek aangaan - zorgt voor wederzijds begrip. Inzicht in elkaars situatie, besef van elkaars belevingswereld, weten wie je bent en wie je ‘reisgenoten’ zijn, beseffen wat belangrijk is en van elkaar weten wat nodig is. Om daar vervolgens de communicatie en de omgang met elkaar op af te kunnen stemmen.
In de ogen kijken
Tijdens een missiereis komt er ook nog een stevige dosis aan cultuurverschillen bij. Sommige dingen gaan even anders dan we in Nederland gewend zijn. Dat is soms slikken. Net als dat het soms even slikken kan zijn wanneer je op reis gaat met leeftijdsgenoten die hun geloof op een hele andere manier beleven dan jij. Of die zichzelf geen christen willen of durven noemen. Of heel anders in het leven staan dan jij. Bewustwording, elkaar in de ogen kijken, naar elkaar luisteren en dan - ondanks al die verschillen - toch samen optrekken, samen op reis gaan, samen op missie.
Van deze jongeren en een missiereis kunnen we als kerk leren. Dat we met alle verschillen die er zijn samen op reis mogen gaan, samen op weg om onze missie uit te voeren. Met vallen en opstaan, dat zeker. Maar door er samen voor te gaan, bewust van elkaars situatie en van de verschillen. Open-minded en met wederzijds begrip. Dit vraagt wat investering en is niet altijd even makkelijk. Maar het is het meer dan waard!
Hans Borghuis is spreker en trainer. Klik hier om zijn website te bezoeken.
Christenen die meer diepgang willen kiezen voor CIP+
Je las net een gratis CIP+ artikel. Meld je aan en start je gratis maand.
Start je gratis maand
Stitcher
