Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Toen ik meer dan tien jaar geleden over mijn eerste preekbeurten begon te bloggen, Facebooken en Twitteren, deed ik dat eigenlijk voor de leden van mijn eigen kerk. Zij hadden de dienst meegemaakt of juist gemist en konden zo nog even wat nalezen, en over napraten. Toch merkte ik al snel dat er een heel andere groep kwam meelezen en -praten. Dat waren dominees die het leuk vonden om online te zien hoe een collega-prediker het nou eigenlijk deed, en daar samen over te bakkeleien. Toen begon het tot me door te dringen wat een eenzaam beroep het eigenlijk kan zijn, dominee. En hoe welkom het voor deze predikanten was om zo online met vakgenoten te kunnen sparren.