Jan W. Klijn verdwaalde tijdens sneeuwstorm: "Als God niet in had gegrepen was ik doodgevroren"
Jan W. Klijn vertelde eerder dat hij als zakenman de hele wereld over reisde. Daarbij maakte hij tal van bijzondere dingen mee, want naast zakenman en auteur is Klijn ook een avonturier. Zo kwam de avonturier in hem naar boven toen hij in Italië was en vulkaan de Etna zag. Hij moest en zou deze beklimmen. Maar tijdens de beklimming slaat het weer om en raakt hij verdwaald. Uitgeput valt hij midden in de storm in slaap. Hij lijkt dood te gaan vriezen, totdat God ingrijpt. Klijn vertelt tegenover CIP.nl het indrukwekkende verhaal uit zijn boek ‘Van regenwoud tot bergtop’.
Zo is het broer. Dank voor het mooie getuigenis. God in Jezus Christus leeft en als je naar Hem toegaat in gebed in je nood dan helpt Hij je. Gode zij dank. Dat is ook mijn ervaring met de Heer! Gods zegen!
Wat een prachtig getuigenis uit de praktijk van het leven! Prijs God!
Ik heb de Etna ook diverse keren beklommen, maar gelukkig niet zoiets meegemaakt. Op dit moment spuugt hij weer volop! Heel indrukwekkend, maar ook beangstigend!
(11:20) Vervolg: Ik geloof, dat we als Gods kinderen niet aan het toeval of aan de boze zijn overgeleverd. Dus dat het Gods vaderlijke hand is, die ons leven bestuurt en ook vaak reddend ingrijpt, maar óók dat het Gods vaderlijke hand is, wanneer die hand ons (ge)leidt door een dal van diepe duisternis – het dal van de schaduwen des doods (Ps. 23: 4). Ook bij Jacobus was Hij met Zijn stok en staf, toen hij onthoofd werd, en zo zal Hij zeker ook bij al diegenen geweest zijn, die – ondanks hun gebeden – op de berghellingen wél doodvroren.
Neen, het is niet zo, dat God ons altijd uit redt. Dat wisten de vrienden van Daniël al: “Indien onze God, die wij vereren, in staat is ons te bevrijden, dan zal Hij ons uit de brandende vuuroven, en uit uw macht, o koning, bevrijden; maar zelfs indien niet – het zij u bekend, dat wij uw goden niet vereren, en het gouden beeld dat gij hebt opgericht, niet aanbidden”(Dan. 3: 17, 18). Petrus werd uit de gevangenis gered; maar Jakobus in diezelfde gevangenis onthoofd (Hd. 12). Let wel: ondanks de waarschuwing van een skiër ging Klijn stug door.
@Kosse Jonker: Inderdaad God, de Vader van Jezus Christus was ook bij Jacobus toen hij werd onthoofd, dat geloof ik zeker! Net zoals Hij bij Zijn Zoon was, toen Die aan het kruis uitriep: "Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten"...maar Hij was er wel! Hij heeft Zelfs Zijn Zoon weer ten eeuwigen leve uit den dode doen laten op staan. Een beter bewijs is er niet, lijkt me.
@ Anita: “Net zoals Hij bij Zijn Zoon was, toen Die uitriep: "Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten"? Het is toch anders: juist aan het kruis in die drie-urige duisternis werd Jezus omwille van ónze zonden door God verlaten. Hij hing daar in ónze plaats, als ónze representant. Hij droeg daar ónze zonden. Hij boette ervoor en nam die zo weg. En zo verzoende Gód ons in en door Christus met Zichzelf! Jezus, de Zoon, is door de Vader verlaten geweest, opdat wij door God aangenomen en nooit door Hem verlaten zouden worden!
@Kosse Jonker: Ik begrijp je, het is heel diep wat je zegt, maar toch was God er, ook in de God-verlatenheid van Jezus, want Hij heeft Hem toch immers opgewekt ten eeuwigen Leven. Daarom vind ik, dat in Zijn verlatenheid onze Heer en Heiland niet verlaten was. Zijn door-de-Vader verlaten-zijn (de boete dan dus), was juist de voorwaarde voor Zijn opstanding uit de dood en ook Jezus èn de Vader moesten m.i. al natuurlijk van den beginne geweten hebben en besproken hebben, dat het zo moest zijn/gaan.
@Kosse Jonker (3) Jezus heeft voordat Hij de Geest gaf, Zijn Geest immers in handen v.d. Vader gelegd, omdat Hij wist, dat Hij bij de Vader goed geborgen was en op Hem volkomen kon vertrouwen . Hij wist m.i. natuurlijk ook al van den beginne, dat Hij niet verloren kon gaan, maar ik denk, zoals jij dat waarschijnlijk ook bedoelt, als ik je goed begrijp, dat Hij wel die verlorenheid heel echt gevoeld en ondergaan moet hebben, terwijl Jezus ook altijd wist, dat Hij ten eeuwigen Leven ook zou worden opgewekt. Zijn missie was dus bitter-zoet.
Vervolg (10:15): Jezus heeft Zich niet vergist en zijn verschrikkelijke ervaring van die godverlatenheid was geen inbeelding. De situatie aan het kruis was die van God de Zoon, die door God de Vader verlaten werd – en die verlatenheid was te wijten aan ónze zonden en de rechtvaardige straf, die daarbij hoort. God de Vader was in die drie-urige duisternis NIET bij Hem! Maar wie kan dat volledig begrijpen? ‘Gott von Gottt verlassen, wer kann das fassen?”, schreef Luther daarover. Nou, ik kan dat ook niet.
Praat mee
Alleen CIP+ leden kunnen reageren op artikelen.
Word ook CIP+ lid, praat mee en geniet van nog veel meer voordelen!
Bekijk alle voordelenInloggen