Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Door mijn werk als redacteur van CIP.nl word ik vrijwel dagelijks geconfronteerd met bijzondere verhalen over vervolgde christenen wereldwijd. Christenen in Noord-Korea, Iran en grote delen van Afrika die, dankzij God, de kracht en de moed hebben om vol te houden. Je zou het bijna ‘succesverhalen’ noemen.
Zo’n succes is het namelijk niet als je familie voor je ogen in de brand wordt gestoken, je moeder wordt ophangen of een heel dorp met een machinegeweer wordt neergemaaid. Gewoon omdat ze christenen zijn.
Er zijn bovendien ook heel veel christenen die niet volhouden. Ik moet denken aan Peter Oosterhuis, een christelijke hulpverlener die in Afghanistan 6 weken lang ontvoerd was. Door de ‘succesverhalen’ die hij altijd hoorde had hij zich voorgenomen kleur te bekennen als hem gevraagd werd of hij christen was. “Maar met het mes op mijn keel was mijn antwoord compleet verkeerd”, vertelt hij achteraf. “Ik zei dat ik moslim was. Puur om mijn eigen hachje te redden.”