Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
‘Papa, ik wil niet meer.’ Ik voel me een klein kind, terwijl ik mezelf betrap op deze gedachte na de zoveelse corona-persconferentie. De gedachte die door menig mens heen is gegaan in het afgelopen jaar. Met een moe en verslagen gevoel zet ik de persconferentie uit. Moedeloos word ik van de situatie
Wat een geluk dat ik een christen ben. Niet alleen, omdat dit betekent dat ik Jezus ken en hierdoor eeuwig mag leven, corona of geen corona. Maar ook omdat ik met mijn ‘vrijheid van religie’ mijn huis uit mag. Als een soort plaskaart kan je het geloof inzetten om even te ontsnappen. Als gelovige kan je naar de gang ontsnappen uit het benauwde, ongeventileerde klaslokaal van Rutte. Ik voel me schuldig naar mijn klasgenoten, die moeten wachten tot de pauze tot ze eindelijk hun behoefte mogen doen.