Hij vertelt in het artikelen het op het eerste gezicht lijkt dat er geen verschil is, omdat de kern van het evangelie hetzelfde is en 99 procent van de woorden hetzelfde zijn. In die zin kun je het best een goed leesbare vertaling nemen, dus dan ook een moderne vertaling. 

Maar, er zijn veel kanttekeningen te plaatsen, zegt de schrijver. "Voor de Vroege Kerk was de oorspronkelijke versie (”autografon”) van Mozes of David irrelevant. Niemand dacht eraan verzen te gaan schrappen omdat die er ”oorspronkelijk” niet bij hoorden.
Toch is dat de filosofie achter de meeste moderne Bijbels. De overlevering zit vol fouten, zegt men, en wij moeten de oorspronkelijke tekst van de Schrift proberen te reconstrueren. Pas sinds een kleine honderd jaar denken we dat dit wenselijk en mogelijk is. Of benaderd kan worden."

"Is dat problematisch? Nee en ja. Ook in de kerkelijke overlevering heeft altijd vergelijking en correctie bij het overschrijven van handschriften plaatsgevonden. Bij de nieuwe tekst gaat het echter niet alleen om taalkundige nuance, maar ook om substantiële inhoudelijke verschillen. De kerkelijke tekst die overal in de wereld aantoonbaar 1500 jaar lang in de kerken van Oost en West is gebruikt, is terzijde geschoven."

"Continuïteit van die eeuwenoude kerkelijke tekst is tegenwoordig slechts terug te vinden bij protestanten die de (Herziene) Statenvertaling gebruiken, bij de oosters-orthodoxe kerken en bij enkele rooms-katholieke gemeenschappen. Onlangs schreef ik daarover in het vakblad Neotestamentica (https://muse.jhu.edu/issue/39817). In dat artikel staan meer dan twintig verzen die uit moderne Bijbels verdwenen zijn, maar wel in de Statenvertaling staan. Dit controleren is een leuk project voor de godsdienstles of de catechisatie."

Klik hier om het hele artikel te lezen.