"Hoe groot is de Rotterdamse seksindustrie eigenlijk?", vraagt Sara van Oordt. "Het is heel lastig om de omvang met exacte cijfers weer te geven, omdat je het nooit helemaal zeker weet. Wat we wel weten is dat er in ieder geval heel veel aanbod is, vooral online", zegt Gerjan van den Heuvel.

"Dat zien we terugkomen op websites waar prostitutie wordt aangeboden. In eerste instantie kijken we naar de twee grootste sites waar het aanbod te vinden is. Maar er zijn nog veel meer sites en ook via datingapps wordt soms prostitutie aangeboden. Dus het is lastig te bepalen hoe groot die omvang exact is. We weten wel dat er per dag honderden unieke advertenties in Rotterdam actief zijn, dan heb je het over circa 700 a 800 advertenties."

Vervolgens vraagt Van Oordt of deze cijfers vergelijkbaar zijn met de cijfers van andere grote steden in het land. "Wat wij weten van bijvoorbeeld collega-organisaties is dat het in Amsterdam nog iets groter is. Rotterdam staat op een tweede plek en Den Haag volgt daar direct achter. Op plek vier vinden we Utrecht terug. Dus als je het hebt over de grote vier steden, is het in elke stad op grote schaal aanwezig."

"Waar zit het onderscheid tussen legale en illegale prostitutie?", luidt haar vervolgvraag. Van den Heuvel: "Je spreekt van legale prostitutie als het vergund is, zoals dat kan zijn in bijvoorbeeld de 'raamstraten'. Het meest bekende voorbeeld dat we kennen zijn de Wallen in Amsterdam. In Rotterdam speelt het zich met name af in de seksclubs en privéhuizen. Dat is voor een deel vergunde prostitutie, maar er is ook zeker illegale prostitutie. Maar doordat het online aangeboden wordt en het vervolgens plaatsvindt in hotels of kelderboxen, is het heel lastig om daar zicht op te krijgen."

Dan werpt Van Oordt de vraag op of je een lijn kunt trekken tussen illegale prostitutie en mensenhandel. "Alle illegale prostitutie is mensenhandel, in die mate wanneer mensen daadwerkelijk uitgebuit worden. Enkel in de vergunde sector mag prostitutie daadwerkelijk worden aangeboden. Maar zoals gezegd is het heel lastig om daar grip en zicht op te krijgen."

"Wat is de reden dat u heeft gekozen om specifiek in Rotterdam te gaan werken?", is de volgende vraag die Van den Heuvel gesteld krijgt. "Dat is omdat wij echt hulpvragen vanuit Rotterdam krijgen, van prostituees zelf. Zo zijn er bijvoorbeeld vrouwen die in Den Haag werken en in Rotterdam wonen, of juist andersom en elkaar aanbevelen om hulp te zoeken."

Dan wordt de focus in het gesprek verlegd op de gemeente Rotterdam. Hoe zijn zij eigenlijk omgegaan met de seksindustrie in hun stad? "In het verleden, en daar is veel om te doen geweest, bestond de Keileweg in Rotterdam. Je hebt het dan over zichtbare straatprostitutie. Dat zorgde voor overlast en werd daarmee ook als een probleem ervaren. De Keileweg is verdwenen, maar de prostitutie is gebleven."

Van den Heuvel denkt niet dat de gemiddelde Rotterdammer enig idee heeft van de omvang van prostitutie in hun stad. "Er zijn ongeveer 40 seksclubs en privéhuizen in de stad. Wij hebben een kaart in ons kantoor opgehangen waar al die locaties met een pinnetje staan aangewezen."

"Ik ontving een keer een gast op kantoor die in de stad woonde en hij vertelde mij dat hij elke dag, zonder het te weten, langs meerdere seksclubs fietst. Ik denk niet dat er heel veel Rotterdammers zijn die doorhebben wat er zich in hun stad afspeelt", vervolgt Van den Heuvel zijn bijdrage.

"Een organisatie met een aanpak zoals de onze, is in Rotterdam nog niet actief", vertelt Van den Heuvel. "Er bestaat wel een algemeen zorgaanbod, ook voor prostituees. Wij willen heel graag naar de vrouwen toegaan, hen aanspreken, vragen of het goed met hen gaat en of ze hulp nodig hebben. Op die manier willen wij werken."

"We zien de nood ook. Een collega van mij vertelde dat ze naar een Thaise salon geweest was. Over het algemeen zijn de mensen daar wat gereserveerder, maar er was een vrouw bij die met haar ogen het signaal gaf dat ze hulp nodig had. Ze wist ons haar telefoonnummer mee te geven. We kunnen haar nu contacten en iets voor haar betekenen. Dat willen we in de toekomst veel meer gaan uitbouwen."

"Samen met maatschappelijke werkers en vrijwilligers gaan we naar de plekken toe", vertelt Van den Heuvel verder. "We proberen of we met zoveel mogelijk vrouwen, die op dat moment werkzaam zijn, het contact kunnen aangaan. We hopen op die manier zoveel contact te leggen dat iemand daadwerkelijk de drempel overkomt en om hulp vraagt."

"Soms is het daarvoor nodig dat je eerst een vertrouwensband opbouwt en dat je langere tijd trouw aanwezig bent. Als dat daadwerkelijk lukt, wordt diegene aan een maatschappelijk werkster gekoppeld. Die gaat dan kijken welke hulp iemand nodig heeft."

Benieuwd naar de volledige uitzending? Deze is hieronder terug te zien.