Het is maar hoe je het bekijkt. Puur aards gezien heb je in economisch opzicht je bijdrage aan de maatschappij geleverd. De Belastingdienst kan daarvan getuigen. Ze heeft het nodige geld bij je weggehaald tot 'nut van het algemeen belang en het land'. De verschillende kabinetten hebben je geld vervolgens zodanig verdeeld, verstrooid en mogelijk weggegooid, al naar gelang de kleur; rood, paars of groen.

Als christen heb je veel geld weg zien stromen naar plekken waar je je zuurverdiende centen liever niet had gezien. Maar ja, onze overheid had 'betere inzichten' dan jij kon bevroeden. Voor de Belastingdienst is er niet veel meer bij 75-plussers te halen. De ziektekostenverzekeraars komen nu duidelijker in beeld. Die instanties moeten in veel gevallen steeds meer bijdragen aan het wel en wee van de verzekerde. U kent het wel, allerlei hulpmiddelen en operaties, die de 35 jarige doorgaans nog niet nodig heeft.

Ja, en dan is het plussen en minnen.
De adviescommissie voltooid leven heeft gerapporteerd: 'met 75 jaar is het mooi geweest en mag een ieder zelf bepalen of hij of zij 'uit het leven stapt', omdat het wel 'compleet' is.
Hoe is het onder ons christenen? Wanneer is ons leven voltooid? In de Bijbel lezen we geen enkele keer over een voltooid leven, maar wel dat mensen dienstbaar zijn tot hun einde op deze aarde.

We zijn regelmatig op christelijke bijeenkomsten, beurzen en fairs te vinden met een stand waarin we het boek 'Verbonden voor het Leven' onder de aandacht mogen brengen. Dikwijls hebben we goede gesprekken. Veel van onze bezoekers zijn ongelukkig en op
zoek naar antwoorden, als het gaat om echtscheiding en hertrouwen. Antwoorden die ze in hun eigen kerk niet (meer) krijgen.

In het afgelopen jaar hebben we ook een aantal 75-plussers aan de stand gehad. Veel vrouwen. Een opmerking die we nogal eens hoorden was: 'Ik hoef me niet meer in dat onderwerp te verdiepen, ik heb mijn tijd gehad'. Als we vervolgens vroegen of ze ook kinderen of kleinkinderen hadden om daarmee over het huwelijk door te spreken, liepen ze hoofdschuddend door. 'Ze hadden hun tijd immers gehad', zoals ze zelf zeiden.

De apostel Paulus kijkt daar toch iets anders tegenaan. Hij schrijft aan Titus, die de gemeente op Kreta vorm moest geven dat, 'De oude vrouwen ... leraressen zijn van het goede; opdat zij de jonge vrouwen leren ...' (Titus 2:3-4).
Er ligt dus een mooie taak voor de bejaarde dames. Ze mogen de leraressen zijn van de jonge(re) vrouwen. Zij mogen hen voorgaan vanuit hun levenservaring en -wijsheid.

Zo is er nog altijd een prachtig doel om voor te leven. Om maar dicht bij huis te blijven: Uw kinderen en kleinkinderen leren te treden in het evangeliespoor. Dat vereist wel kennis van het Woord van God. Studeren, lezen en onze Heere God vragen of Hij u door zijn Woord wil leiden. Maar misschien gaat u liever naar de bloemschikcursus of het maandelijkse borreluurtje in uw kerk.

Is het niet geweldig wanneer u aan het eind, of in de laatste fase, van uw leven achterom kunt kijken en in alle dankbaarheid vast mag stellen dat u dienstbaar mocht zijn, lerares mocht zijn. En de oude(re) mannen?
Paulus schrijft aan Titus, 'de oude mannen moeten nuchter zijn, eerbaar, ingetogen, gezond in het geloof, in de liefde, in de volharding' (Titus 2:2).
Kortom, een voorbeeld voor de jonge(re) mannen, maar ook voor de hele gemeente. Een voorbeeld ter navolging. Na het heengaan van deze mannen zal een nieuwe generatie klaar moeten staan die nuchter, eerbaar, ingetogen, gezond en volhardend in het geloof
en in de liefde is, en dat ook weer kan overdragen op een na hen komend geslacht. Eeuw in, eeuw uit.

En zo gaan we op naar de dag dat onze Heere Jezus in de wolken zal verschijnen om zijn geliefden te halen. Tja, het is maar wat men onder een voltooid leven verstaat...
En, Wie is eigenlijk eigenaar van ons lichaam? Wie kan over ons lichaam beschikken? Zijn we dat zelf of is dat onze Schepper?

Psalm 23
Een psalm van David. De HERE is mijn herder, mij ontbreekt niets;
Hij doet mij nederliggen in grazige weiden; Hij voert mij aan rustige wateren;
Hij verkwikt mijn ziel. Hij leidt mij in de rechte sporen om zijns naams wil.
Zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis, ik vrees geen kwaad, want Gij zijt bij mij; uw stok en uw staf, die vertroosten mij.
Gij richt voor mij een dis aan voor de ogen van wie mij benauwen; Gij zalft mijn hoofd met olie, mijn beker vloeit over.
Ja, heil en goedertierenheid zullen mij volgen al de dagen van mijn leven; ik zal in het huis des HEREN verblijven tot in lengte van dagen.

Bovenstaande column van schrijver Willem Lingeman verscheen in zijn recente boek 'Gelovigen | Gespiegeldt'. Klik hier voor meer informatie over het boek en om de uitgave te bestellen.