Een gesprek met Paulus staat bovenaan mijn verlanglijstje. Ik zou hem bijvoorbeeld willen vragen over dat gezin van de gevangenisbewaarder. Had de man nu wel of geen kinderen? Het antwoord op die vraag mij kan helpen in het gesprek over de doop. Vrienden van mij verwachten een kindje. Altijd een wonder, maar voor hen is het wel heel speciaal. Mijn vrienden zijn toegewijde kinderen van God, maar hebben wel vragen over de kinderdoop.

Paulus zou ons kunnen helpen.

Ik heb een hele lange lijst.
Neem bijvoorbeeld kinderen aan het avondmaal. Loopt een jongere in de rij van avondmaalgangers mee, dan houd ik hem echt niet tegen. Vraag ook achteraf niet of hij/zij belijdenis heeft gedaan. Ik ben blij als jongeren komen. Met dat belijdenis doen komt het vast wel goed, denk ik dan.

Nog een voorbeeld.
Ik heb nog een foto van de bevestiging van onze zoon Peter als kerkelijk werker. Ook heb ik in die dienst van mijn dochter toen een belofte afgenomen. Tineke heeft daarna verschillende jaren het moderamen van de kerk geadviseerd. Een speciale naam voor haar taak was er niet. Ze werd geen diaken, geen ouderling, geen kerkelijk werkster. Ze deed gewoon haar kerkelijk werk. Maar ook zij wist zich daar door God voor geroepen.

Ik zou aan Paulus willen vragen aan wat voor naam hij voor die plek zou hebben. Hij heeft vast in die jonge gemeenten van alles meegemaakt. Had hij in die tijd alleen maar de drie ambten van nu? Wat voor ideeën zou hij hebben?

Ik kreeg een brief met de vraag of we willen bidden voor de eenheid van onze kerken. De synode komt namelijk weer bij elkaar. Er moeten moeilijke beslissingen worden genomen. Als inspiratie voor ons gebed werd in de brief verwezen naar een preek die bij de opening van de synode werd gehouden. En dat is alweer drie jaar geleden. De wereld is veranderd, maar het denken in de kerk nauwelijks. Verschillende voorgangers hebben hun stem al laten horen. Verscheidenheid in denken op de punten die ik noemde lijkt voor hen ondenkbaar.
De verscheidenheid die ik benoemde is voor hen een vorm van dwaling.

Wat houdt dan bidden om eenheid in?
Dat we het toch vooral met elkaar eens moeten zijn?
Of bidden om eenheid in verscheidenheid?

Een brandende vraag van mij: is die verscheidenheid die je met name in de kerk wereldwijd aantreft ook niet een geschenk van God? De kerken in Oekraïne zijn anders dan die in Nederland. Messiasbelijdende Joden richten hun diensten anders in dan gereformeerden in Nederland.
Trouwens, waren de beroemde prediker Spurgeon en geweldige schrijver John Buyan niet baptist...?

Verscheidenheid accepteren we wel als het lang geleden en voor nu ver weg is.
Is dat niet apart?

Ik wil graag meebidden om eenheid in Christus.
Maar om eenheid in verscheidenheid.
Oecumene van het hart.

Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.

Foto: Facebook/Arie van der Veer