De metafoor
Het is tijdens de Tweede Wereldoorlog. In een vliegtuig zit een groep parachutisten. Ze worden zo dadelijk boven een heideveld in vijandelijk gebied gedropt. Ze kennen hun missie. Ze hebben daarvoor hun camouflagepak aangetrokken. Het is nacht.

De deuren van het vliegtuig gaan open. De duisternis gaapt hen aan. De groep springt. Ze zoeken een plek in deze donkere wereld, maar  vinden nog geen steen om hun hoofd op te leggen. Ze zijn angstig en zouden liever deze taak teruggeven. Maar ze gaan, gehoorzaam aan hun opdrachtgever. Hun missie drijft hen. Ze moeten op de grond bij een belangrijke brug de stelling van de vijand veroveren, zodat hun leger over die brug het bezette gebied in kan om de gevangen bevolking te bevrijden.

Ze komen bij de post van de vijand. De strijd is hevig. Ze hebben dorst. Er vallen velen van de groep, maar het is bijna volbracht. Ze hebben ook nog te doen met de vijandelijke militairen. Dat zijn ook maar soldaten, ook die zijn gestuurd.

Dan is het zover. De post is ingenomen. De overwinning is behaald, maar de kosten zijn hoog. Zelfs de laatsten van de groep parachutisten geven hun leven. Maar er is een bruggenhoofd geplaatst in vijandelijk gebied. De beslissing is gevallen. Het is D-day. Nu kan niets de invasie van het overwinningsleger meer tegenhouden. Spoedig zal het ook Vday zijn. En dan wordt het licht. Op deze memorabele zondag.

De mensen, in wat nu bevrijd gebied heet, zijn blij verrast. Deze ‘special forces’ kwamen uit de lucht vallen, als een geschenk uit de hemel. Hun bloed is gevloeid voor de bevrijding van de burgers in bezet gebied. Ze hebben hun leven gegeven voor velen. De mensen die zijn bevrijd, zijn uitzinnig van vreugde. Er wordt een gedenkteken opgericht met de namen van hun bevrijders erop, zodat die nooit vergeten worden.

Spits van vergelijking
‘Special Force’ Jezus Christus komt uit de hemel naar deze aarde met een speciale opdracht: de vijand de beslissende slag toebrengen. De angel uit zijn moordmachine halen. De missie slaagt, maar kost Christus wel zijn leven. Zo geeft Hij zijn bloed, zijn leven voor velen. Hij bevrijdt hen van de macht van de vijand, de macht van zonde, duivel, kwaad en dood.

De beslissing is op Golgotha gevallen. Dat sinds die Goede Vrijdag de machten van zonde, duivel en dood nog niet verdwenen zijn, heeft te maken met het laatste offensief. Victory-day zal het pas zijn bij de wederkomst van Christus. Op 6 juni 1944 vond de invasie door de geallieerden in Normandië plaats. De dag werd achteraf ‘D-day’ genoemd. ‘Decision day’, ‘beslissingsdag’. Het was de dag dat de beslissing viel: het begin van het einde van Hitler-Duitsland. Het duurde echter nog bijna een jaar, met een verschrikkelijke hongerwinter, voordat heel Europa bevrijd was. Pas op 8 mei 1945 was het officieel ‘overwinningsdag’, ‘Vday’, ‘Victory day’. Toegepast op Christus: Goede Vrijdag was D-day. Met Golgotha werd een bruggenhoofd geslagen op het vaste land van bezet gebied. Bij de wederkomst van Christus zal V-day aanbreken.

Ik heb in de metafoor een aantal toespelingen op het leven van Jezus Christus gevlochten. Dat leek me mooi voor het vertellen van dit verhaal. In het camouflagepak dat de parachutisten hebben aangetrokken kan bijvoorbeeld een verwijzing naar de menswording van Christus worden gezien. Deze toespelingen zijn echter niet per se nodig voor de spits van het verhaal.

Grenzen
Deze gelijkenis zegt niets over de vraag waarom God mens moest worden. Ook vertelt het niet of en hoe de dood van Christus nodig was. Verder raakt zij niet aan de vraag naar de schuld, en ook niet hoe verzoening tussen God en mensen bewerkstelligd wordt. Het illustreert vooral dat met het kruis de beslissende slag is toegebracht.

Dr. Bert van Veluw scheef het boek Jezus’ kruisdood in beeld - hedendaagse en Bijbelse metaforen van verzoening en verlossing. Bovenstaand fragment is uit het boek afkomstig.