Voordat mijn kleindochter trouwde viel mijn mond open van verbazing
Het is alweer een tijdje geleden dat ik onze kleindochter en haar vriend in het huwelijk mocht bevestigen.
Wat heeft die preek mij veel moeite gekost. Ik wilde het heel goed doen. Zo van: als ze die preek hebben gehoord, gaat de hele familie staan. Daarna leg ik een verklaring af. Net zoals Jozua: ‘Ik en mijn huis, wij zullen de HERE dienen.’
Dat is niet gebeurd.
Iets heel anders.
‘Opa’, zei een van mijn kleindochters een paar dagen daarvoor tegen me, ’ik heb deze week een liedje geleerd dat steeds in mijn hoofd zit’.
Zij zou een van de drie leadzangers zijn die in de huwelijksdienst het zingen zouden ondersteunen. Ze hadden samen gerepeteerd, maar dit liedje kende ze niet.
Ik was uiteraard benieuwd. Welk liedje?
‘Lichtstad met uw paarlen poorten’, zei ze.
Mijn mond viel open van verbazing. Niet omdat zij dat liedje niet kende. Wel, omdat het bruidspaar dit lied op uitdrukkelijk verzoek van de bruidegom in de liturgie had opgenomen.
‘Het is zijn lievelingslied’, verklaarde zijn moeder.
Dit is dus wel gebeurd:
In de dienst hebben we alle coupletten van de Lichtstad uit volle borst gezongen. De aerosolen dansten door de lucht, maar wat moet je? Dit liedje fluisterend zingen, lukt nooit. Op EO-avonden is het een tophit.
Ik heb het liedje al van mijn moeder geleerd. We hadden toen thuis de bundel Glorieklokken. Mijn moeder kon een beetje orgelspelen. Op cijferakkoorden.
En nu zongen we het dus weer. Wat zouden mijn ouders genoten hebben. Dat hun achterkleinkinderen dit zongen!
Maar denken aan, en bidden voor je hele gezin blijf ik doen.
En ik maar dromen over de verklaring van Jozua.
Was dit ook geen statement?!
Zo lig ik op mijn bed aan van alles te denken
Want wat is er gebeurd? Na de bruiloft bleek dat ik corona had.
Waarschijnlijk opgelopen op de bruiioft...
Maar als ik ooit nog een keer een kleinkind mag trouwen, dan ga ik weer vreselijk mijn best doen. En misschien zingen we de Lichtstad dan weer.
Maar het moet hun keuze zijn.
Grootvaders in deze tijd leven in een andere tijd dan die van Jozua.
Maar denken aan, en bidden voor je hele gezin blijf ik doen. Dat kan ik nooit laten.
Ik weet zeker dat mijn ouders dat ook altijd hebben gedaan.
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee