Wat blijft er in ons leven over het volbrachte werk van Jezus?
Gedurende de laatste uren voor Zijn stiekeme arrestatie geraakte Jezus in een diepe crisis en werd ontzettend angstig. Hij bad zelfs Zijn Vader om die gifbeker weg te nemen en liet het vervolgens aan God over om dat al dan niet te doen. Natuurlijk wist Jezus wel, dat Hij juist daartoe, met Zijn volle liefdevolle instemming, mens geworden was. Maar toch…
Jezus werd vervolgens na demonische spotternij, een schijnproces en een afschuwelijke geseling aan een martelding gespijkerd, waaraan Hij tergend langzaam stierf. Desondanks vergaf Hij zijn aanklagers en beulen van harte, want ze wisten immers niet wat ze deden.
Met zijn laatste adem riep Jezus uit: ”Het is volbracht.” Toen was Hij dood.
Die horrorvrijdag is de dag dat Jezus stierf voor de zonden van de hele wereld. De collectieve schuld werd voldaan. Dat is iets dat we persoonlijk mogen/moeten opvatten en waaraan we niet alleen in de lijdensweek, maar het hele jaar door met dankbaarheid denken. Die dag is immers ondanks de verschrikking voor onze Heer 'goede' vrijdag genoemd. Goed voor ons mensen en goed omdat ook voor Jezus alles goed kwam. Want Hij werd na een paar dagen weer springlevend, maar dan in een verheerlijkt lichaam. Hoe groot is dat wonder?
Toch vind ik het een hele uitdaging om het feit van onze verlossing voor de volle 100 procent uit te leven. Hoe verlost ben je als je toch steeds weer in oude fouten en dwalingen vervalt? Dat ego is en blijft toch best een lastig dingetje. Ook al neem ik me steeds voor om als tegenprestatie en volgens Gods opdracht volmaakt te leven (of was dat een belofte?). Wie kent niet de strijd tegen de eigen onvolkomenheid of een of andere vorm van verslaving? Dan weten we toch ook dat degene die vast zit in schadelijke leefpatronen nooit degene kan zijn die daarvan verlost… En al zijn we nog zo goed op de hoogte van Gods normen; ze prikkelen eerder tot overtreding dan tot navolging. Moegestreden gaan we over tot een halfslachtige capitulatie: “We zijn tenslotte zondaars in een verbroken wereld”.
Maar wat blijft er dan over van dat volbrachte werk van Jezus? Of betreft dat uitsluitend het leven na de dood? Wellicht is dat zo, maar welke dood?
Waar ik te weinig bij stil sta, is het gegeven dat niet alleen Gods Zoon, maar ook mijn van Adam en Eva geërfde bedorven natuur daar ter dood gebracht werd. Toen stierf de mens die ik was en nog steeds per abuis wel meen te zijn. Door de doop bevestigde ik actief, dat mijn oude ik met Jezus aan het kruis stierf. Paulus heeft dat op diverse plaatsen treffend vastgesteld: “niet ik, maar Christus leeft in mij”, “dood voor de zonde, maar levend voor God”, “…opdat aan het lichaam der zonde zijn kracht ontnomen zou worden en wij niet langer als slaven der zonde zouden leven ….” Jezus benoemt het in Johannes 12 als volgt: “het zaad moet in de aarde vallen en sterven om vrucht voort te brengen”. Dat betrof Hemzelf, maar ook degenen die in Hem geloven.
Zolang ik probeer als een heilige te leven zonder het pertinente geloof dat mijn oude natuur dood is, struikel ik keer op keer en elke vorm van zelfveredeling in een religieuze cultuur maakt het alleen maar erger. Alsof ik ooit daardoor een beter mens kan worden. Hooguit een heilige voor de schijn.
Maar als we er dagelijks bij stilstaan dat we alreeds met Jezus gestorven zijn en verlost zijn van ons oude 'ik', dan is die lastige hobbel genomen. Dan ontvangen we dagelijks geloof en Goddelijke kracht om als nieuwe scheppingen te leven. Dan is het echt Pasen in ons leven, want dan zijn we met Christus uit de dood verrezen en is het niet meer ons al dan niet gedisciplineerde en gereformeerde ego dat ons beweegt, maar de Godsvrucht.
Dit artikel is afkomstig uit de nieuwsbrief van Oasis Trails. In een Spaans dorpje, aan het pelgrimspad naar Santiago de Compostela, runt de Oasis Trails gemeenschap een kleine herberg. Het is een gemeenschap van gelovigen, die de gasten zowel praktisch als geestelijk met Jezus, het Levende Woord, in contact wil brengen. Heel praktisch en betrokken, op een manier die bij de gasten past. Lees hier meer over de Oasis Trails.
Praatmee