De jongste kinderen kun je zoethouden met wifi. ’t Is een uitkomst, zeker op een druilerige woensdagmiddag! Je zet ze achter ’t scherm met Nijntje. Maar dat is al snel te soft. Beppa Big is leuker. Of Shaun the sheep. Of brandweerman Sam, of Helden van de stad. Of… mister Bean is ook lagguh! De wat oudere kinderen kun je leuk laten gamen. Laat ze via ’t netwerk spelen met hun vrienden. Dan voelen ze zich niet zo eenzaam in coronatijd. Per slot van rekening hebben ze nog genadetijd genoeg en daar kun je ze toch ook niet doelloos mee rond laten lopen. Maar… in de hemel is geen wifi.

Moeilijk é… als de eerste naar het voortgezet onderwijs gaat. Wel of geen smartphone. Er is genoeg gewaarschuwd. Het is beter om ze er geen te geven. ’t Is min of meer vergif en ze zijn er psychisch nog niet aan toe. Maar… je wilt toch ook niet dat je kind gepest wordt? Als je je kind geen mobiel geeft dan liggen ze erbuiten. Weet je… we geven er eentje. Met Family-link erop natuurlijk. Dat ding moet flink begrensd worden. En-ie blijft altijd beneden. Nimmer mee naar bed dat ding. Dan is het hek van de dam. En we hameren erop dat ze bekeerd moeten worden! We houden de communicatie open. We laten ons niet bedriegen door ons kind.

En daar gaat je kind. Met ’t vergif in de zak. En je kind is slim. Veel slimmer dan jij. Schermtijd? Met een simpel truckje wordt het op school even gewijzigd. Nu nog ongefilterd internet, plekken zat. Al ga je maar bij de Albert Heijn buiten staan. Een wereld gaat open. Grappige filmpjes, gezellige filmpjes, even die vlog bekijken. Een vriendin erbij. ‘Heb je dat al gezien? Je gaat uit je stekker man!’ Men gluurt, wrijft en grielt. Toch handig, die wifi!

Zeker handig die wifi. Om even een leuke foto op je status te zetten. Even Tik-tokken. Insta bijwerken. (Weet je nog van vroeger? Toen hadden we nog Hyves. Een meewarig lachje. Dit is beter.) Wifi is een uitkomst! Groepsapp hier, groepsapp daar. Zo weet je nog eens wat van elkaar. Natuurlijk zit er ook veel onzin tussen, maar dat sla je gewoon over.

Als moeder ’s avonds in de bank ploft pakt ze de tablet. Een paar keer wrijven en ze volgt de soapseries waar ze aan verknocht is. O, er zit echt niks verkeerds in, hoor. Jammer dat er af en toe een vloekje klinkt. En sommige passages hadden wel wat minder erotisch getint kunnen zijn. Maar moeder moet toch ook in de drukte van het gezin haar zinnen even kunnen verzetten. Ze moet haar genadetijd toch ook ergens aan kwijt?

U zegt, ‘zoiets zal ik nooit doen!’ Daar ben ik blij om. Maar u hebt zo uw eigen genade-tijd-slurpers. Coronatijd heeft tal van nieuwe mogelijkheden gegeven. Online concerten. Ontroerend! Refovloggers. Interessant! Je leert een hoop van verschillende potcasts. En iedere dag krijg je een prachtige tekst op je scherm. En dat allemaal dankzij de wifi… Wat een uitkomst! Maar we keren terug in een refo-huiskamer…

Vader heeft inmiddels de laptop gepakt. Al langer wil hij een andere auto. Nee, niet te protserig. Dat hoort niet bij zijn degelijk imago in de gemeente. Deze keer zal hij eens op de site van Opel kijken. Hij klikt en scrolt. Kijkt en vergelijkt. En na een uur legt hij met een zucht de laptop weg. Weet je, hij zal nog eens een preekje lezen (om zijn geweten wat te sussen). Maar na een bladzijde lezen vallen zijn ogen toe. ’t Was ook zo’n drukke dag… Ja, vader, de genadetijd van deze dag is om!

Daar zit opa. Hij is eenzaam sinds oma er niet meer is. Opa heeft geen wifi. Opa zit nog aan de kabel. Sinds kort weet opa ook hoe Skype werkt. ’t Is maar wat eenvoudig. Opa kijkt op de klok. Bijna zeven uur. Hij verheugd zich op het moment. Skypen met de kleinkinderen. Zeker in coronatijd. Een half uur later wordt Skype gesloten. Maar opa heeft Google ontdekt. Heel handig. Je typt (met één vinger) in wat je graag wilt weten en je hebt het zo op je scherm. En opa tikt. Opa kijkt. Opa geniet. De techniek staat voor niets! De laatste restjes genadetijd vervliegen.

Wifi, we kunnen niet meer zonder. Ik zie het op de classisvergadering. Wij, degelijke mannenbroeders in zwart-pak vergaderen over de gevaren van (open)internet. We komen tot de conclusie dat alleen de vreze des Heeren de èchte filter is. Dat ons hart verdorven is en dat de moderne media zo’n aansluiting vindt bij ons hart. Ook bij de oude mens, na ontvangen genade. We kijken ernstig en gaan ons bezinnen op een stuk bezinning. Op ’t eind van de vergadering worden de gevaren van de tijd en de aanvallen van de satan neergelegd voor het aangezicht des Heeren. Dan gaat ieder huiswaarts. Twee stappen buitengekomen glijdt de hand in de binnenzak van het zwarte pak. De Samsung Galaxy A12 wordt voor de dag gehaald, ontgrendeld, en men scrolt even door de berichten die staan te wachten. Toch handig, wifi…

In de hemel is geen wifi. Ga daar maar eens over nadenken. Want wat moet je in de hemel gaan doen? Tenminste, je gaat er eigenlijk wel een beetje vanuit dat je daar toch terecht komt. Uiteindelijk zal het toch wel meevallen met je. Je bent per slot van rekening niet geheel onverschillig. Maar, nogmaals, wat wil je in de hemel gaan doen? In de hemel is geen wifi. In de hemel is ook geen tijd. Daar is de genadetijd op. In de hemel wordt een drie-enig God zonder zonde gediend. Daar staat Christus, als het Lam, in het middelpunt. Al degenen die op aarde nooit leerden hun genadetijd te besteden aan de ziel, zullen nimmer weten wat dit inhoudt.

Nee, in de hemel is geen wifi. In de hel overigens ook niet! Ga daar óók maar eens over nadenken. In de hel is trouwens ook geen tijd. Ook geen genadetijd. En weet je wat een mens in de hel moet gaan doen? Eeuwige wroeging hebben omdat hij z’n genadetijd zo verbeuzeld heeft en dat onder de liefelijke nodigingen van Christus: Mijn zoon, Mijn dochter, geef Mij uw tijd…!

Ds. J. de Kok is predikant van de gereformeerde gemeente in Westkapelle.

Foto boven: GerGeminfo.nl