Open Doors ontfermde zich in 2021 over Lorena en nog 4000 andere vluchtelingen in het noorden van Mozambique. Ze ontvingen noodhulppakketten, waarmee ze in hun eigen levensonderhoud konden voorzien.

Armoede
“Slechte mensen hebben onze levens vernietigd. Ze hebben ons in armoede gestort. We hebben niks meer, ze hebben al onze spullen vernietigd, verbrand”, vertelt Lorena. Op een onbewaakt moment vielen de terroristen haar dorp binnen. De mannen waren aan het vissen, de vrouwen en kinderen waren in het dorp druk met hun alledaagse klussen. “Toen we hoorden dat er bandieten aankwamen, vluchtten we de velden in. Ze wachtten op onze mannen, totdat ze aan wal kwamen met hun vissersboten.” De mannen werden mee genomen naar het dorpscentrum, en de vrouwen en kinderen werden ontdekt. “We zaten in de velden, maar ze omcirkelden ons. Ze richtten hun geweren op ons, maar niemand schoot. Ze gaven de opdracht ‘vermoord deze, en laat die gaan’. Daarna namen ze onze mannen mee en onthoofdden hen. Messen gebruikten ze, geen machetes.” De vrouwen werden verplicht toe te kijken hoe hun mannen, vaders en broers op beestachtige wijze werden vermoord. Vervolgens werden ze aan hun lot overgelaten.

Toenemend geweld
Jo Newhouse, woordvoerder van Open Doors in sub-Sahara Afrika: “Het geweld van radicale groepen tegen christenen ten zuiden van de Sahara neemt toe. Meestal gaat het om radicale islamitische groepen. Christenen staan perplex, worden vervolgd, zijn terneergeslagen, ze dragen in hun lichaam de dood van Christus. Het is onze visie als Open Doors hen bij te staan in hun enorme lijden. We willen voorkomen dat ze in hun wanhoop ten onder gaan en worden verpletterd. In plaats daarvan proberen we hen in contact te brengen met gemeenschappen van hoop. Ondanks hun lijden kunnen ze daar hulp en geestelijke steun ontvangen. In het bijzonder de meest kwetsbaren. Het Lichaam van Christus is nodig in een wanhopige situatie die om redding schreeuwt.”

‘Ik leef’
Lorena bleef achter met diepe emotionele wonden en met vele monden om te voeden. “Geloof me of niet, maar na dit voorval heb ik 22 dagen niet gegeten. Ik had geen enkele goede gedachte over. Ik was totaal van de kaart, maar mijn kinderen hadden me nodig.” Na de moorden vluchtten de vrouwen en kinderen uit hun dorp weg. “De tocht door het oerwoud was moeilijk. Niemand had eten. We probeerden eetbare dingen te vinden in het bos.” Nu ze vele maanden later terugdenkt aan de verschrikkelijk overval, is Lorena opnieuw in tranen. Maar haar geloof in de Here God is gebleven. “Ik vertrouw niemand, alleen God en de Here Jezus. Hij heeft me niet verlaten. Hij zorgt voor mijn gezin. Dat is waarom ik nog leef.”

Foto: Open Doors