Kun je weten dat je één van Gods uitverkoren kinderen bent?
Kun je weten dat je een van Gods uitverkoren beminden bent en bestemd om het eeuwige leven te beërven? Er zijn christenen die dit een verkeerde vraag vinden. Daar kom je later wel achter en dan is het vroeg genoeg, vinden ze. Je zou er maar hoogmoedig van worden.
Weten
Er zijn verschillende soorten ‘weten’. Dat ik als 75-jarige weer een geldig rijbewijs heb, hoeft niemand mij uit te leggen. Laat staan dat ik een bewijs zou willen. Elk moment van de dag weet ik het, ook al realiseer ik me dat zelden. Deze soort zekerheid roept ook geen enkel verlangen naar bevestiging wakker. Het staat gewoon ‘zwart-op-wit’, zelfs met mijn foto erbij.
Bij een tweede soort weten denk ik aan de man of vrouw uit Lukas 13. Onderweg naar Jeruzalem wil iemand van Jezus weten hoeveel uitverkorenen er uiteindelijk zullen zijn. Jezus geeft de man of vrouw geen antwoord op die onderkoelde, nieuwsgierige vraag, maar zegt met zoveel woorden: ‘Laat eerst maar zien dat je zelf behouden wilt worden.’
Iedereen die liefheeft, weet ook van een derde soort weten. Al ruim vijftig jaar weet ik dat mijn vrouw zielsveel van mij houdt. Vijf jaar langer nog als je onze verkeringstijd meerekent. Door al die jaren heen twijfelde ik geen moment aan haar liefde. Maar daar is niet alles mee gezegd. Liefdes-weten wordt heel mager als het niet steeds bevestigd wordt op een manier die bij liefde past.
De vraag van dit artikel is: ‘Kun je weten dat je een van Gods uitverkoren kinderen bent?’ Hierbij gaat het over de derde soort ‘weten’. Dus het weten dat niet tevreden is met een geldig trouwboekje of niet-verlopen rijbewijs, maar steeds weer verlangt naar bevestiging. Geloofs-weten, als vorm van liefdes-weten.
Bevestiging van Boven
Het is geen wonder als je moeite hebt om het wonder van Gods verkiezende liefde voor jou te geloven. Waar je eigenlijk naar verlangt, is een bevestiging van Boven. Op allerlei manieren komt God ons daarin tegemoet. Door een lied dat je hart raakt. Door de vrucht van de Geest die Hij in je laat groeien. Door een Bijbelgedeelte dat ineens alle twijfel wegneemt. Door een preek, een goed gesprek, maar vooral door je doop. Want je mag je doop beschouwen als ‘teken en zegel’ van Gods verkiezing.
Bij de doop heeft God ons toegezegd: ‘Ik reken je als een van mijn uitverkoren kinderen.’ Nu kun je precies twee dingen doen. Je kunt jezelf te goed of te slecht vinden om God te vertrouwen en Zijn benoeming tot uitverkoren kind van Hem niet geloven. Je kunt ook doen wat verteld wordt over een gehandicapte jongen in de gemeente van CH. Spurgeon (Engels predikant, 1834-1892). Om uit te leggen dat wij de beloften van God onvoorwaardelijk mogen geloven, haalde Spurgeon zijn gouden horloge uit zijn zak en zei: ‘Wie dit hebben wil, mag het komen halen.’
Iedereen dacht: dat meent hij niet. Maar die jongen dacht: dat meent hij wel. En hij kreeg het horloge. Wat de Heere gedaan heeft in onze doop als ‘bewijs’ van Zijn verkiezing, is volkomen betrouwbaar. Even betrouwbaar als die tekst van Johannes: ‘Zie, hoe groot is de liefde die de Vader ons gegeven heeft: dat wij kinderen van God worden genoemd.’ (1 Joh.3:1a). In zekere zin is iedereen kind van God, omdat we allemaal door Hem geschapen zijn. Maar dat algemene bedoelt Johannes niet. Daar zou niemand in zijn dagen van opkijken. En dan zou hij deze tekst niet beginnen met een uitroepteken. Want dat is eigenlijk wat Johannes doet als hij schrijft: ‘Zie!’ Alsof hij zegt: ‘Moet je nu kijken. Dit is toch ongelooflijk: lopen wij geestelijk gezien in lompen en zegt onze Koning: Jou benoem ik tot Mijn kind!’ In deze tekst zingt Johannes met Paulus mee over Gods verkiezende liefde.
Watermerk
Het boekje over de doop dat ik zo’n tien jaar geleden schreef, heeft de titel Watermerk. Niet zo origineel, maar het beeld vind ik nog steeds mooi. Als je door een eurobiljet kijkt, zie je het. Zodoende weet je: het is goed geld. Als de Heere God door ons heen kijkt, ziet Hij de doop als Zijn watermerk in ons. Zodoende weet je: Hij heeft mij werkelijk uitgekozen om een van Zijn kinderen te zijn. God meent het wat Hij heeft toegezegd toen we gedoopt werden.
Wist Hij dan niet wat er vanbinnen bij ons allemaal zit en wat er op een kwade dag soms ook uitkomt? Dat weet Hij precies en juist daarom kunnen Paulus en Johannes zo uitbundig zingen over Gods verkiezingsbeleid. Toen in de kerk onze namen genoemd werden, reageerde de hemel en zei de Vader: ‘Dezen mogen kinderen Gods genoemd worden.’ De engelen zongen in koor: ‘Hij heeft hen bij hun namen geroepen, ze zijn van Hem.’ En als je verlangt naar een nieuwe bevestiging van Boven, mag je bidden: ‘Heere God, laat U het mij weer weten dat Uw belofte bij mijn doop ook voor mij geldig is.’ Zo’n bedelaarsgebed is een geloofskeuze die ertoe doet.
Lees ook het CIP-interview met ds. W. Markus: Ds. Markus wist niet of hij was uitverkoren: "Het was een kwestie van afwachten".
Ds. W. Markus uit Bergschenhoek is emerituspredikant. Neem een jaarabonnement (€ 49,00). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van deze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!
Praatmee