Ik keek nog eens goed en zag ambulances, met zieke mensen, getroffen door een besmettelijk virus. Niet voor iedereen was er meer plaats in de ziekenhuizen. Ik zag zwarte vlaggen. Was het zo ernstig?
Elders reden auto’s af en aan naar zogenaamde test- en priklocaties. In veel landen waren lockdowns van kracht. Politici en medici waren wanhopig. Kon de mensheid nog worden gered? Wat moesten ze doen?

In mijn droom gingen mijn gedachten omhoog, naar de hemel. In het besef dat de Heere alleen redding en uitkomst kon schenken. Hij gaat alles nieuw maken, een nieuwe hemel en een nieuwe aarde schenken, en het nieuwe Jeruzalem, dat uit de hemel neer zal dalen. Dat gaf mij rust en vrede in mijn hart. Omdat er in de hemel zeker geen paniek zou zijn. God de Heere regeert immers. En zeker, Hij is betrokken bij de situatie, zeer betrokken bij Zijn kinderen op aarde. Hij ziet hen, hoort hen, zorgt voor hen.

Ik vroeg mij af hoe er nu vanuit de hemel naar de situatie op aarde wordt gekeken. Hoe de Heere denkt over de gezondheidscrisis die daar woedt. Ik weet het zeker: Bij Hem is het zeker geen code zwart. Bij de Heere geldt er gelukkig geen anderhalve meter afstand.

En waar we ons ook bevinden, we hebben permissie om op elk moment van de dag met volle vrijmoedigheid te naderen tot de troon van de genade, in de hemelse troonzaal, tot de Heere zelf. Hij hanteert geen QR-code. De toegang is vrij, door het offer van de Heere Jezus.
En, wat een genade, met Zijn Geest woont Hij in allen die bij Hem horen, Zijn gemeente. Hij laat ze nooit alleen te midden van de crisis, nooit!

Ik luister goed, hoor een stem. Een stem van boven, uit de hemel, van God zelf. De Heere spreekt tot de aarde, zet de bazuin aan de mond. Maar bijna iedereen is te druk om Zijn stem te kunnen horen. ‘Ik wil jullie redden, bekeer je, geloof in de Heere Jezus.’
En ik zie: sommigen horen Zijn stem en luisteren. Gaan de weg die Hij wijst. Komen tot inkeer, stellen hun vertrouwen op Hem. Ontvangen vrede en rust in hun hart.
En Zijn kinderen op aarde vouwen hun handen, geven Hem te eer en leggen hun leven in Zijn handen en zien uit naar Zijn komst in heerlijkheid.

Ik zie ook dat er grote verdeeldheid is op aarde. Er is zelfs strijd in de kerken. De één vindt dat je je moet laten vaccineren, een ander ziet de vaccinatie als teken van het beest. Waar is de eenheid waar de Heere Jezus om bad voordat Hij naar de hemel ging? Waar is de onderlinge liefde gebleven? Waar is het de ander hoger achten dan jezelf, of je je nu wel of niet laat vaccineren?

En hoewel ik hoog in het heelal ben in mijn droom, buig ik mijn knieën, buig ik mijn hoofd, vouw ik mijn handen. ‘Heere, ontfermt U Zich over deze wereld, ontfermt U Zich over mijn volk, het Nederlandse volk, ja, over alle volken en zeker ook over Uw volk Israël. Heere, grijp in, geef een keer ten goede. Scheur de hemel, daal neer met Uw Geest, alstublieft, werk een terugkeer tot U in de harten van de mensen. Alleen U kunt ons nog redden.’

En terwijl ik langzaam uit mijn droom ontwaakte en de ochtend aanbrak, begon de ernst van de situatie tot mij door te dringen. Inderdaad, de Heere regeert en Hij kan ons redden. Ik heb mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal. Mijn hulp is van de HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft.

Dirk van Genderen is Bijbelleraar. Klik hier om zijn website te bezoeken.