Verliefd op een niet-christelijke collega: hoe moet ik Gods weg hierin zien?
"Ik ben een jonge vrouw van begin twintig. Op mijn werk heb ik een erg leuke collega. Helaas is hij niet christelijk. Eerst was het contact wat we hadden vooral vriendschappelijk, maar we groeien steeds meer naar elkaar toe. Hoe moet ik Gods weg hierin zien? We hebben al geprobeerd om een tijdje afstand van elkaar te nemen en elkaar wat te ontlopen. Maar toen bleek toch weer dat we eigenlijk niet zonder elkaar konden. Wat moet ik doen?", aldus een vragensteller in de vragenrubriek van Refoweb.nl.
C. A. Hoekman, voormalig ouderling in de gereformeerde gemeente te Kapelle-Biezelinge, antwoordt: "Vooraf wil ik hiermee helder maken dat bidden niet in de eerste plaats gaat of onze wil geschiedt, maar dat Gods wil geschiedt. Bidden is onvoorwaardelijk je leven in Gods handen leggen, hoe het ook zal gaan. Dat is jouw wil verliezen en Gods wil aanbidden. Wij belijden het toch dat Hij het beste weet wat goed voor ons is? En wat zou nu Gods wil zijn in jullie relatie? Zullen we samen de Bijbel, Gods Woord, open doen? Wat zegt de HEERE God in Zijn Woord over het huwelijk? Begin maar in Genesis 2. Hij brengt de vrouw tot haar man, binnen de band van het huwelijk.
Wat mag en moet je verlangen zijn om een gezegend huwelijk van God te ontvangen? En dan bedoel ik niet dat een gezegend huwelijk een huwelijk is waar alles op rolletjes loopt, zorgeloos en altijd fijn, maar een huwelijk waarin God de eerste is en waarin je samen, echt samen, God zoekt, je knieën buigt en je handen vouwt en Zijn Woord leest en onderzoekt. Waarin je ook samen naar de kerk gaat, één van hart en één van zin. Niet de kerk van het compromis, maar de gemeente van God, waar zonde en genade voluit zijn Bijbelse plaats heeft in de verkondiging. Waar je gewezen wordt op de Heere Jezus als het Lam van God, die ook jouw zonden kan en wil vergeven.
Wat denk je, zou jouw huwelijk dit stempel gaan dragen wanneer je met een onchristelijke man trouwt? Kun je dan een geestelijk eenheid zijn? Zul je dan in je geloofsleven niet alles alleen moeten doen? Je hunkert naar het samen bidden, maar je moet het zelf doen. Je man kan het niet, begrijpt het niet. Begrijp je dat een huwelijk in de HEERE van jullie beiden het verlangen moet zijn? Op dit punt kan liefde beslist niet van één kant komen. Ik wil nog wijzen op 2 Korinthe 6:14: “Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen.” Vorm geen ongelijk span met ongelovigen. Dat geldt allerlei levensverbanden, maatschappelijk en cultureel.
Zomaar ga je sluipend het compromis aan en doe je water bij de wijn. In Paulus’ tijd was dat een probleem waartegen hij waarschuwt, ook in onze tijd heeft dat zijn geldigheid. Want gerechtigheid en wetteloosheid gaan niet samen en licht en duisternis kunnen niet onder één dak. En welke overeenkomst is er tussen Christus en Belial en wat deelt een gelovige met een ongelovige? Wanneer dat onze hele samenleving betreft, dan geldt dat zeker het huwelijk. Zo’n tere verbintenis vereist een zuivere geestelijke band naar elkaar. Ik las ergens het volgende: 'Gehoorzaamheid aan God kan hier wel eens pijnlijke offers vragen; maar laat zich een Christenleven zonder offer indenken?'
Zeg eerlijk tegen de Heere dat de Bijbelse basis voor jullie huwelijk ontbreekt en dat je zo niet verder met hem kan en wil. Dat is confronterend naar jezelf, dan zet je een knop om. Gods wil is dan veel hoger dan jouw verlangens", aldus Hoekman.
Praatmee