Wat is er mis met de christelijke variant van mindfulness?
Over mindfulness wordt verschillend, vaak afwijzend, gedacht. Maar wat is er tegen christfulness? De christelijke variant die duidelijk een ander doel heeft en een andere rust geeft?, aldus een vragensteller in de vragenrubriek van Refoweb.nl.
Om antwoord te kunnen geven op deze vraag neemt dr. J. van der Wal als voorbeeld het boekje Christfulness. 40 spirituele oefeningen, van Sally Welsch. "Haar eerste oefening sluit aan op de geschiedenis waarin God tot Abraham spreekt vanuit de brandende braamstruik. Ze past dit als volgt toe door het opzoeken van een rustige plek en het uitademen van de naam van JHWH. 'Laat je adem het gebed worden en een beroep op de adem, de zekerheid en de liefde van God', zo luidt de oefening.
Van der Wal wijst op de doelen van deze oefening: rustig worden; ontspanningstechnieken oproepen met beelden van God; het zelf in de hand hebben. "Dit staat ver van het beoefenen van geloof zoals de Bijbel ons dat leert. In het geloof gaat het niet in de eerste plaats om psychologische en lichamelijke ontspanning, maar om het kennen van God en onszelf. Er zijn zeker ook geloofsoefeningen. Denk aan het gebruik van de geestelijke wapenrusting (Efeze 6), zingen van psalmen e.d.", schrijft de voormalig directeur van Eleos.
"Maar daarbij gaat het om wat anders dan om een toestand van ontspanning waar christfulness op uit is. Bij christfulness ligt alle nadruk op onze ervaring en gebruiken we God en Zijn woord als middel voor eigen ontspanning. Maar dat is nog geen vrede met God. Hij moet meer worden en ik minder. Het kruis wordt in christfulness genegeerd, terwijl daaraan nu juist de bron van al onze onvrede, de zonde, aan is gedood. (...) Het leven van een christen is een levenslange strijd, die volharding vraagt. Maar waarbij God de overwinning belooft, omdat Hij in Christus de boze en de zonde heeft overwonnen."
Praatmee