'Na mijn echtscheiding kamp ik met een schuldgevoel: wat nu?'
"Na een huwelijk van tientallen jaren heb ik (man) moeten besluiten om een echtscheiding aan te vragen. Jarenlang heb ik van alles geprobeerd. Mijn ex was namelijk borderliner met een narcistische inslag en ingebeelde waanideeën. Alle hulp gehad op allerlei gebied, maar niets hielp. De scheiding raakt me innerlijk erg diep, want “wat God samengevoegd heeft, scheide de mens niet.” Ondanks alles voel ik schuld. Hoe ga ik hier mee om?", aldus een vragensteller in de vragenrubriek van Refoweb.nl.
"U tekent een schrijnende situatie waarin u verkeert. Het is, hoe dan ook, altijd triest als een relatie van zoveel jaren eindigt", antwoordt ds. P. D. J. Buijs. "Nu zal het zo zijn dat in een situatie van scheiding in de regel beide ‘partijen’ (een zekere) schuld hebben. Wij zijn immers allemaal zondaren en dan ook heel concreet. Dus wie doet het in zo’n situatie goed?
Toch kan er wel degelijk verschil in ‘schuld’ zijn. Soms ligt de balans sterk aan één kant. Daarnaast is het zo dat psychische problematiek een enorme hypotheek op een huwelijk kan leggen. Er kan een situatie ontstaan dat je voor die onmogelijke keus komt te staan: wat is nu beter: blijven of scheiden? Misschien moeten we zeggen: soms kun je niet anders dan van twee kwaden het beste kiezen.
Het lijkt me voor uzelf van belang om eerlijk na te gaan wat uzelf verkeerd deed (omdat u aangaf “Ik ben me er bewust van dat ik ook lang niet alles goed heb gedaan”). Dat mag u aan de Heere belijden. En als we dat doen, mogen we zeker weten dat de Heere ons vergeeft (1 Johannes 1:9), om Christus’ wil (1 Joh. 2:1-2). Het is dan wel een zaak van eerlijkheid om wat u bij uzelf als verkeerd ziet, ook te belijden aan uw (ex-)vrouw. Ook al zou het nooit meer tot een relatie komen tussen u beiden, wat we kunnen ‘opruimen’ moeten we zeker wegruimen."
De christelijke gereformeerde predikant uit Nunspeet wenst de vragensteller Gods troost toe.
Praatmee