Hoelang duurt het voordat wij met onze zorgen en pijn naar God gaan?!
‘Meester, kan het u niet schelen dat we vergaan?’ - Marcus 4:38 De discipelen waren in paniek. Ze zaten in een verschrikkelijke storm midden op het meer van Galilea. Hun schip maakte slagzij. Het dreigde te gaan zinken.
Jezus lag tijdens die storm te slapen. Ze hadden Hem niet wakker gemaakt, toen het begon te waaien. Jezus was immers geen zeeman. Zij hadden vroeger op dit meer gevist. Dat zij toch in paniek raakten, sprak daarom boekdelen.
Hun angst reageerden ze af op Jezus.
Hij had al die tijd op het achterdek liggen slapen. Hoe was het mogelijk?! Hij moest nu maar eens wakker worden: ‘Meester, kan het u niet schelen dat we vergaan?’
Het moet een orkaan geweest zijn. De discipelen moeten werkelijk aan het eind van hun visserslatijn zijn geweest. Anders schreeuw je niet zo en ga je ook niet op zo’n onbeheerste manier tegen Jezus tekeer. Hoe kon iemand in zo’n storm blijven slapen? Je hoort hoe ze ten einde raad waren. Ze vroegen Hem niet om hulp, maar verweten Jezus verschrikkelijke dingen. Dat doen wij wel vaker als ons iets niet lukt. Dan geven we anderen de schuld. Zelfs God.
Jezus werd wakker.
Laten we gewoon de tekst van de Bijbel maar volgen wat er toen gebeurde: ‘Hij sprak de wind bestraffend toe en zei tegen het meer: ‘Zwijg! Wees stil!’ De wind ging liggen en het meer kwam helemaal tot rust.’
Toen was het Jezus die Zijn discipelen verwijten maakte: ‘Waarom waren jullie zo bang? Waarom hebben jullie geen geloof?’
Dat is apart. Kun je de discipelen hun angst kwalijk nemen?
Ik denk dat Jezus bedoeld heeft: ‘Waarom heb je Mij niet eerder wakker gemaakt? Waarom ben je zelf blijven proberen tot het niet meer ging? Eerst had je Mij niet nodig. En nu maak je Mij verwijten.’
Als je het zo leest, wordt deze geschiedenis heel herkenbaar. Wij proberen ook alles zelf, lijken God lang niet overal bij nodig te hebben. Maar o wee, als het verkeerd gaat!
Hoelang duurt het soms niet voordat wij met onze zorgen en pijn naar God gaan?!
Dat lijkt dapper.
Maar het is een vorm van ongeloof.
We kunnen het zelf wel.
Wees je er in de storm van het leven dus steeds van bewust dat Hij ‘aan boord’ is.
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee