Toen hij op een dag in Lahore, de op een na grootste stad van Pakistan liep, zag hij een blanke man op een straathoek evangelisatietraktaten uitdelen. Hij weet het nog precies: "Die man straalde een innerlijke rust uit. Ik vroeg hem waar hij vandaan kwam. Hij vertelde dat hij een dienstknecht was van de Heere Jezus Christus en dat hij uit Engeland kwam. Hij maakte deel uit van een evangelisatieteam."

Deze Keith – zo heette de evangelist – vertelde hem dat Christus hem kon bevrijden en een nieuw leven kon geven. "Hoewel ik betwijfelde of God geïnteresseerd was in mijn wanhoop, boog ik mijn hoofd en bad ik om Christus te ontvangen. Op dat moment ervaarde ik waar ik mijn hele leven al op had gewacht. Het was alsof er een enorm rotsblok van mijn rug werd opgetild. Ik wilde zingen en lachen tegelijk."

Je kruis opnemen en Hem volgen…
De volgende dag ontmoette hij enkele andere leden van hetzelfde evangelisatieteam. Hij kreeg van hen een Bijbel en ze moedigden hem aan daarin te gaan lezen. Ze wezen hem op Lukas 9:23-25, waar de Heere Jezus uitlegt wat het betekent om jezelf te verloochenen, je kruis op te nemen en Hem te volgen. Hij besefte niet dat die Bijbelverzen binnen enkele weken al realiteit zouden worden in zijn leven.
Hij voegde zich bij het evangelisatieteam, waar hij veel leerde over het christelijke geloof en over de Heere Jezus. Toen hij op een middag alleen in het bos was, hoorde hij een stem: “Dit is wat je de rest van je leven zult doen. Ik neem je mee de wereld rond en je zult mensen over Jezus vertellen.”

Toen zijn vrienden bij wie hij woonde, hoorden dat hij christen was geworden, vertelden ze het aan zijn vader, die direct naar hem toekwam. Die schakelde vrienden in om hem te dwingen terug te keren naar de islam. Toen dat niet lukte, werd hij opgenomen in een psychiatrische inrichting. Hij vond er troost in het Nieuwe Testament dat hij mee naar binnen had gesmokkeld en leidde er zelfs enkele mensen tot de Heere Jezus.

"God haalde mij uit die inrichting", vertelt Christopher. "De psychiater oordeelde dat ik niets mankeerde. Mijn vader was woedend en plaatste mij onder huisarrest in zijn huis in Multan. Hoewel er buiten gewapende schildwachten stonden, lukte het mij te ontsnappen naar christelijke vrienden in Lahore. Toen ik hoorde dat de politie mij zocht, vluchtte ik naar Karachi, om me er bij een evangelisatieteam aan te sluiten.
Onze straatevangelisatie bloeide, totdat mijn vader enkele maanden later de politie opdracht gaf mij en nog vier anderen te arresteren vanwege anti-islamitische activiteiten. Die vier werden snel weer vrijgelaten maar ik kreeg te horen: “Je wordt weer moslim of je sterft”."

Bijna een jaar bracht hij door in een afdeling voor politieke gevangenen. "De Heilige Geest ondersteunde me, samen met het Nieuwe Testament dat ik nog bij me had. Vele malen vulde de glorie van God mijn cel. Ik voelde me erg gesterkt toen ik Handelingen 16:25 las, waar het gaat over Paulus en Silas die in de gevangenis baden en Gods lof zongen. Het was heel bijzonder dat God me waardig achtte te mogen lijden voor de Naam van Jezus."

Ontsnapt… en via Nederland naar Zweden
"Toen mijn vader dreigde dat ik zou worden onthoofd wegens afvalligheid, besloot ik Pakistan te ontvluchten. Enkele Iraniërs hielpen me de grens over naar Afghanistan. God voorzag in wat ik nodig had. Via Kaboel reisde ik door Turkije, Rusland, België en Nederland uiteindelijk naar Zweden, waar ik politiek asiel ontving."

Hij sloot zich aan bij een Evangelische Lutherse Kerk en leerde er zijn vrouw Britta kennen, met wie hij in 1979 trouwde. Hij studeerde er aan een Bijbelschool, waarna ze verhuisden naar Amerika voor verdere Bijbelse training. God bereidde hem voor om zijn roeping te gaan vervulling: het verspreiden van het Evangelie over de hele wereld, zoals God al in het bos in Pakistan tegen hem had gezegd.

Terugkijkend merkt Christopher Alam op: "In de afgelopen veertig jaar heb ik het voorrecht gehad om in heel veel landen te prediken en kerken te stichten. Ik denk wel eens aan het Bijbelverhaal van de wonderbaarlijke spijziging van de vijfduizend door de Heere Jezus, met vijf broden en twee visjes van een onbekende jongen. Dat verhaal herinnert mij eraan dat God zelfs de kleinste dingen en de meest onwaarschijnlijke mensen – met een onvoorstelbaar groot effect kan gebruiken. Toen ik pas christen was, was het mijn enige ambitie om op straat het Evangelie te verspreiden. Ik ben verbaasd en verwonderd om te zien dat God deze inspanningen heeft vermenigvuldigd, zodat steeds meer mensen het Brood des Levens kunnen proeven."

Bovenstaand verhaal verscheen via Christianity Today in de nieuwsbrief van Dirk van Genderen.