Wat christenen kunnen leren van het verwachtingspatroon van Feyenoord-supporters
Een nieuw voetbalseizoen breekt aan. De aankopen zijn bekend, de grasmat gemaaid, het nieuwe tenue gekocht. Een bezoek aan de open dag en de eerste training om de spelers te laten weten dat we als 12e man weer achter ze staan. Na een “veel te lange” zomerstop begint voor veel Feyenoord-supporters een nieuw seizoen bijna altijd op deze manier. Als supporter is het doel duidelijk: de Coolsingel. Geen slappe diagnoses van nietszeggende experts wat haalbaar zou kunnen zijn voor Feyenoord. We gaan voor de eerste plaats, punt!
Al waren de aankopen niet bijzonder en waren de omstandigheden niet geweldig, toch bleef het doel hetzelfde. Die eerste plaats, dat feest op de Coolsingel. We gingen ervoor en we geloofden erin.
Na een periode van uit- en thuiswedstrijden brak de winterstop aan. Zelden waren de omstandigheden zo dat de Coolsingel nog reëel was. Teveel wedstrijden moesten er nog gewonnen worden en vaak waren we daarbij afhankelijk van clubs boven ons die dan moesten verliezen. Toch dachten wij daar anders over. Al gaven de omstandigheden de feiten weer supporters blijven geloof houden als de mogelijkheden er nog zijn, hoe klein ook. Want zolang er mogelijkheden waren, was er hoop en beven de ogen gericht op de Coolsingel.
Inmiddels ben ik geen Feyenoord-supporter meer, maar ik heb wel veel meegenomen uit die periode. Ik zie veel mooie kenmerken van het legioen waar christenen een voorbeeld aan kunnen nemen. Zo schreef ik in een voorgaand blog over de kracht van eenheid, vrijmoedigheid om te spreken over je club, trouw en vastberadenheid. Het zijn allemaal kenmerken waar een christen veel van kan leren.
In de Bijbel lezen we in Marcus 2 over vier vrienden die een verlamde vriend bij Jezus willen brengen. Bij aankomst in Kapernaüm blijkt het veel te druk. Er is geen manier om door de drukte heen te komen. Wat zou jij op zo’n moment doen? Zou je kijken hoever je komt en daar blijven staan in de hoop dat er nog wel ruimte komt of dat Jezus je opmerkt? Zou je omkeren en het voor gezien houden? Je hebt het geprobeerd; het is simpelweg niet mogelijk. Persoonlijk denk ik dat er maar weinig zullen zijn die, net als zij deden, het dak op zouden gaan om daar ook nog eens een gat te maken om hun vriend bij Jezus te brengen.
De meeste van ons laten de plannen vaak los als de weg te moeilijk wordt. Misschien begint de twijfel toe te nemen. Is dit wel de bedoeling, heb ik God wel goed gehoord, is het wel de juiste tijd? Wat doe je als je het gevoel hebt dat de deur dicht is? Vaak kunnen we er een vroom laagje op leggen en zien het als teken van God om niet door te gaan. Ooit wel eens eraan gedacht dat je wellicht voor de verkeerde deur staat? Dat God je uitdaagt verder te kijken, doorzettingsvermogen te ontwikkelen? Vast te houden aan wat je hebt ontvangen en nieuwe mogelijkheden te zien? Deze deur is dicht maar die ernaast kan wagenwijd open staan.
Als supporter had ik verwachting. Vaak groter dan de omstandigheden. Groter dan het geloof van anderen. Groter dan het mogelijke. Helaas werd ik aan het einde van het seizoen met grote regelmaat teleurgesteld. Al had ik altijd het gevoel het maximale te hebben gedaan wat in mijn vermogen lag.
Wij als christenen mogen onze verwachtingen vele malen hoger hebben. Ons doel is niet naar de overwinning toe te leven. Overwinning is ons startpunt. Als het dan niet gaat zoals jij verwacht zegt het niet dat het niet gaat zoals God het wil. Wij mogen nog meer dan een Feyenoord-supporter uitzien naar het maximaal haalbare. Juist als de omstandigheden iets anders zeggen kan God het onmogelijke mogelijk maken.
Bovenstaand artikel is geschreven door Annette Otto-Nales. Lees ook het CIP-interview met haar: "Wat ik zag bij Feyenoord mis ik vaak in de kerk".
Praatmee