Uitgerekend in de week waarin het volk Israël letterlijk met duizenden raketten bestookt wordt, waarbij het de Palestijnen niet uitmaakt waar die terecht komen of wie erdoor gedood worden, want elke zwaargewonde of gedode Jood, jong, oud, klein, groot, wordt met juichend “God is groot” gevierd als een overwinning, uitgerekend in deze week komen deze 5 predikanten met deze schaamteloze oproep.

Schaamteloos inderdaad, want het leed van het Palestijnse volk wordt ronduit vergelijken met de Holocaust, de gruwelijke en systematische poging tot uitroeiing van het Europese Joodse volk. Zoals de PKN vergeving vroeg dat we als kerk dáár over zwegen toen, zo moet de kerk nú één op één vergeving vragen dat we over het leed van het Palestijnse volk hebben gezwegen. Ik schaam me diep, heel diep, voor deze collega’s met hun open brief. Hoe kúnnen ze, hoe dúrven ze…

Niet in mijn naam en niet in naam van de PKN en niet in de naam van vele honderdduizenden kerkleden die dit net zo schaamteloos zullen vinden.

Is er dan geen “Palestijns leed”? Jazeker is dat er, en al vele tientallen jaren! Maar waar deze collega’s, en waar de organisatie Sabeel (van het “Kairosdocument”) al vele jaren aan voorbijgaan en blind voor zijn, is het feit dat het de leiders zijn van én de Arabische volkeren rondom Israël én van terroristenorganisaties als Hamas, Fatach (van wijlen Arafat), Al Aqsa-martelarenbrigade, Hezbollah en anderen, die uiteindelijk maar één doel voor ogen hebben: élke vierkante centimeter van Israël moet weer islamitisch worden. Waarom? Omdat het een integraal en onlosmakelijk onderdeel is in de leer van de islam dat íéder gebied dat ooit islamitisch was in het verleden, ook ooit weer islamitisch moet worden. Dáárom ook nam Arafat destijds, in de zomer van 2000, namens de Palestijnen, geen genoegen met het voorstel van toenmalig premier Barak, waarbij het Palestijnse volk 98 % zou krijgen van wat ze zeiden te willen hebben. Hij zou bij thuiskomst uit Camp David als verrader zijn gebrandmerkt. Want met minder dan 100 % van héél Israël zal geen Palestijn, geen Arabier geen islamiet, ooit genoegen nemen of hoogstens als tijdelijke tussenoplossing. Dáárom moeten (vindt Iran!) “alle Joden de zee ingedreven worden”. En dus is er nog altijd geen vrede voor al die “gewone Palestijnen” die al tientallen jaren lijden. Hun eigen (overwegend corrupte) leiders laten dat in stand.

Het Joodse volk bood al in 1948 (het ontstaan van de staat Israël) aan om sámen in het land te wonen, elke een gedeelte ervan, maar al direct nam geen Arabier of Palestijn die uitgestoken hand aan en wilden ze elke Jood het héle land uitjagen en dat is bijna 75 jaar later nog exact hetzelfde. En laten we nooit vergeten: Israël kan zich niet veroorloven ook maar één oorlog te verliezen, want dan is het afgelopen met het volk. Dan wórden ze de zee en opnieuw de ballingschap ingedreven, waar ze na 2000 jaar eindelijk door God uit waren verlost.

Wat een genade is het geweest – en nóg ! – dat talloze christenen, in alle kerken en denominaties, inzien en weten dat het ten diepste ook geen politiek probleem is, waar Joden én Palestijnen door lijden, maar dat het ten diepste gaat - niet dat God meer zou houden van Joden dan van Palestijnen – maar dat het wél diezelfde God is die Zijn belofte aan Abraham en Zijn Joodse volk houdt: HIJ heeft het land Israël aan het Joodse volk toebedacht en is daarin niet van gedachten veranderd. En voor iedere Palestijn, iedere moslim, iedere Arabier, iedere christen is er plaats om er sámen met het Joodse volk te wonen, in vrede en voorspoed, zolang ze accepteren dat het het Jóódse land Israël is.

Ik ga er dan ook vanuit dat verreweg de meeste PKN’ers zich absoluut niet achter deze “open brief” zullen scharen en dat dat zeker ook zal gelden voor (het moderamen van) de Protestantse Kerk in Nederland.

Ds. Alfons van Vliet is PKN-predikant in Bolsward.