'Copyright en betaalde muzikanten in ‘dienst van God’ vind ik een groot probleem'
"Wat ik zelf een diep en een groot probleem vind in onze westerse wereld is de copyright en betaalde muzikanten in ‘dienst van God’. Ik vraag mij af of dit wel zuiver is en ik denk dat hierin de oorzaak ligt van veel problemen. Ik lees in de Bijbel over Bezaleël en Aholiab die geroepen waren om kunst te maken voor gebruik in de tabernakel, over David en Asaf die psalmzangers en -dichters waren. Maar ik zie nergens in de Bijbel dat ik mee moet betalen aan Buma-Stemra om de psalmen te mogen zingen", merkt een vragensteller in de vragenrubriek van Refoweb.nl op.
"Het knelpunt is denk ik het enerzijds in dienst van God willen zijn, of ten dienste van de gemeente van Christus willen zijn -of hoe iemand het ook noemen wil- en anderzijds muziek willen maken als een bron van inkomsten. Dat staat op gespannen voet met elkaar", antwoordt Gerard Slurink, voormalig popmuzikant. "Want dienen in de gemeente van Christus bestaat per definitie uit geven zonder er iets voor terug te verwachten. Als iemand er echter tegelijkertijd ook een betaling terug voor verwacht, dan is dat in strijd met elkaar. En als je dan aan de ene kant zegt dat je het evangelie wil doorgeven en aan de andere kant daar betaling voor verlangt, dat zit er iets scheef."
"Wat de Bijbel zegt is dat 1. de gemeente de plicht heeft zorg te dragen, ook in materiële zaken, voor hun herders die zich voor hen inzetten en 2. dat deze herders zonder gewetensnood gaven mogen aannemen voor hun levensonderhoud. Maar het gaat daarbij over degenen die daartoe worden aangesteld, niet over mensen die zichzelf in die positie plaatsen. En zelfs die zijn aangesteld kunnen daarvan afzien, zoals Paulus zelf vaak deed en vele anderen in de geschiedenis ook hebben gedaan. Allen die niet zijn aangesteld worden geacht, als ze daartoe in staat zijn, om zelf hun brood te verdienen en de gemeente niet tot last te zijn.
Als je echter je werk kan doen in dienst van een organisatie, die je hier voor een inkomen wil geven, lijkt mij dat op zich geen bezwaar, mits dat geen problematische beperkingen of verplichtingen met zich meebrengt. Je mag ook vrijwillige gaven in ontvangst nemen, als een bijdrage in de kosten, of van mensen die jou of je werk willen ondersteunen. Maar het wordt problematisch als je van het dienen in de gemeente van Christus je verdienmodel gaat maken. Als je de dingen die je voor anderen doet, naar eigen zeggen om hen te dienen, gaat exploiteren en daarbij zelfs rechtstreeks degene die je zegt te dienen min of meer gaat verplichten jou daarvoor te betalen.
Als iemand ook andere dingen nastreeft, zoals een redelijk inkomen, enige mate aan succes en misschien nog wel meer dan dat, dan zal zo iemand ook eerder geneigd zijn concessies te doen in wat hij wel of niet zegt en met wie hij zich inlaat. Dan ligt een aansluiting op een onzuiver systeem ook op de loer met alle mogelijke gevolgen van dien. Het is al moeilijk genoeg tegen de stroom in te gaan. (...) Ik denk dat meer christelijk artiesten zullen zeggen dat ze ook liever één ziel met het evangelie bereiken dan een fanclub van 100 mensen te hebben. Maar dat blijven voor hen slechts woorden. In theorie zouden ze dat wel willen, maar als het hun iets gaat kosten dan wordt het in de praktijk toch anders.
Ik zou zelf nooit iets kunnen of willen vragen voor iets dat direct of indirect te maken heeft met het doorgeven van de bijbelse boodschap. Ik zou niet anders kunnen dan te blijven bij wat Jezus zegt in Mattheus 10:8: 'Gij hebt het om niet ontvangen, geeft het om niet.' Heel misschien zou ik, als ik veel kosten zou hebben, een bijdrage willen aannemen van iemand die dat graag geven wil en waarvan ik zeker zou weten dat die het zich permitteren kan. Maar verder te gaan dan dat zou tegen mijn geweten ingaan. Het enige loon dat ik mij wens is de opbouw van het geloof van de hoorder, tot glorie en eer van onze God en van de Heere Jezus", aldus Slurink.
Praatmee