Wat zeg en doe je op moederdag? Do's en don'ts voor familie en vrienden
De afgelopen jaren heb ik een groot netwerk opgebouwd van kinderloze mannen en vrouwen, zowel online als offline. En op heel veel platforms/groepen en websites wemelt het al weken van de berichten over moederdag aankomend weekend. Berichten over hoe confronterend bepaalde commercials en advertenties kunnen zijn of welke familieplannen er gemaakt worden zonder rekening te houden met gevoelens van (ongewenst) kinderloze familieleden. Dit zijn zomaar een aantal voorbeelden die ik tegenkom:
- Moederdag is voor mij de moeilijkste dag van het jaar…ik zie er als een berg tegenop
- Vrienden en familie vieren moederdag maar hebben geen oog voor mijn kinderloosheid..
- Naar de kerk gaan op moederdag? Dat skip ik al jaren, het is te pijnlijk als alle moeders mogen gaan staan en ik blijf zitten..
- Caissières die me vrolijk fijne moederdag wensen…brrr een steek van pijn door mijn hart..
- Al die blije kindergezichtjes en leuke knutselwerkjes, ik vind het mooi en tegelijkertijd doet het zo’n pijn…
Voel je dat? Het ongemak, de tranen, de beklemming uit bovenstaande voorbeelden? Ingewikkeld hè?!
Want je zou het zo graag voor de ander willen oplossen, of willen wegnemen. Maar dat kan niet… En wat doe je dan wél? Vanuit ons brein zijn we geneigd om pijn, verdriet en ander ongemak uit de weg te gaan. Er vanaf te bewegen. Dus dan praten we er maar niet over, want dan is het er niet… toch? Of we maken het maar niet bespreekbaar want dat komen er ook geen tranen of andere ongemakkelijke situaties. Herken je dat?
Soms is het goed en nodig om even van de pijn af te bewegen, maar vaker is het beter om naar de pijn tóe te bewegen. En precies op dat punt kom je jezelf vaak tegen. Je eigen gedachten en gevoelens. Want, wat zal die ander wel niet denken? Wie ben jij om iets tegen de ander te kunnen zeggen?
Maar wie ben je om iets NIET te zeggen of te vragen? We houden onszelf soms klein en onzichtbaar, maar daardoor missen we soms ook zoveel verbinding. We mogen elkaar tevoorschijn luisteren en vragen. Dan ontstaat er, door de pijn heen, zóveel moois!
Wat zeg je tegen je kinderloze vriendin of familielid?
- Ik denk aan je vandaag, weet dat ik je gemis zie en met je meeleef.
- Wat kan ik voor je doen?
- Je bent belangrijk voor mij en ik hou van je.
- Hoe ervaar je deze Moederdag?
- Wat vind je het meest pijnlijk?
- Hoe had je het graag voor je gezien?
- Wat kan ik meer/beter of anders doen om je/jullie te steunen?
- Vertel dat je niet precies weet wat je moet zeggen en spreek uit welke gevoelens en gedachten je erbij hebt. Dat voelt wellicht heel kwetsbaar, maar het werkt ongelofelijk krachtig!
- Vertel je vriendin of familielid wat je aan hem of haar bewondert.
- Deel een bijbeltekst die jouzelf tot steun is in moeilijke tijden.
Wat doe je voor je kinderloze vrienden of familie?
- Nodig ze uit voor een lunch of koffie.
- Bel ze even op om te vragen hoe het gaat.
- Stuur een kaartje om te laten weten dat je aan ze denkt.
- Vraag ze mee voor een lekkere wandeling.
- Zoek ze thuis op en hou ze gezelschap.
- Vraag of ze het leuk vinden om mee te gaan naar een familiebijeenkomst.
- Respecteer hun wensen en behoeftes, (ver)oordeel niet.
- Geef ze een dikke knuffel (als je je daar veilig bij voelt).
- Luister, luister, luister, luister!
Wat kun je beter niet doen?
- Komen met oplossingen of adviezen. Hoe goed bedoeld ook, ze helpen niet. En vaak benoem je dingen waar je als ongewenst kinderloze ook al lang over hebt nagedacht.
- Vertellen over nicht zus en zo, die die en die behandeling heeft gedaan en die toen spontaan zwanger was. Heel fijn voor haar, maar totaal niet helpend en erkennend voor het verdriet van de man of vrouw tegenover je.
- Heb je zelf kinderen? Dan weet jij als geen ander hoe waardevol kinderen in je leven zijn. Ga het dan niet bagatelliseren, door bijvoorbeeld; “nou, kinderen zijn ook niet alles hoor” of “je mag die van mij wel een poosje lenen”. Daarmee maak je de pijn en het verdriet om het gemis niet minder! Tegelijkertijd is het fijn als het gesprek niet altijd over jouw kinderen gaat. Heb ook aandacht voor andere ‘volwassen’ onderwerpen.
- Invullen voor een ander, kun je ook beter niet doen. Van te voren bedenken dat ze een familiebezoek of de aanwezigheid van kleine kinderen pijnlijk zullen vinden en ze daarom maar niet uitnodigen. Ongetwijfeld lief bedoeld, maar ze zullen zich erdoor buitengesloten kunnen voelen. Beter kun je hen wél uitnodigen, maar laten weten dat je het begrijpt als ze liever op een ander moment langskomen. Maak van je veronderstelling een vraag!
- Zeggen of denken dat het maar een keer over moet zijn. Voor rouw staat geen tijd en een definitief onvervulde kinderwens is een onzichtbaar en blijvend verdriet, wat met iemand meegroeit in alle leeftijdsfases. Dat komt zo nu en dan terug
Dat wat er in je hart en in je gedachten leeft!
Communiceren op de grens waar het pijn doet
Ken je dat verhaal van die roze olifant waar je niet aan mag denken? Die roze olifant die is er dus altijd… daar kun je niet omheen. Zo is dat ook met ongewenste kinderloosheid. Het is er. Voor de mannen en de vrouwen die het treft is het een realiteit. Je shockeert ze dus niet met je vragen, want het is altijd in hun gedachten.
Er naar vragen voelt misschien spannend omdat je niet weet welke reactie er komt, maar geloof me, je doet de ander er écht een plezier mee. Want wanneer je er naar vraagt geef je ruimte en erkenning aan het verdriet, aan dat wat er niet is. En dat is precies wat er zo nodig is. Dat het verdriet niet als een roze olifant in het midden van de kamer blijft staan, maar dat het bespreekbaar wordt gemaakt. Tranen van frustratie of verdriet luchten op. De spanning gaat eraf. Misschien ben je het vanuit je gezin niet gewend om te praten over emoties, dan is dit een goede gelegenheid om het te gaan oefenen. Want dat is wat ervoor nodig is. Dat je gaat oefenen, dat je erkent en zegt: “ik weet niet wat ik precies moet doen of zeggen, maar ik wil het leren, ik ben aan het oefenen, zullen we elkaar helpen hierin?”
Dus wat zeg en doe je op Moederdag?
Dat wat er in je hart en in je gedachten leeft!
Je hoeft het nooit alleen te doen. Vraag om de hulp en de kracht van Gods Geest en Hij zál het geven.
Want God heeft ons niet gegeven een geest van lafhartigheid, maar van kracht, van liefde en van bezonnenheid - 2 Timotheüs 1:7.
Behoefte aan meer tips? Neem dan contact op met Jorien Ouweneel en lees haar eerdere blog over moederdag.
Foto: Hanneke Span
Locatie: In de Houtzagerij
Powered by: Be Excellent Academy
Praatmee