Levensstijl Hillsong-leiders lijkt in veel op die van seculiere artiesten
Welke evangelische christen heeft niet van het Australische Hillsong gehoord? Deze beweging komt steeds vaker in opspraak. Deze maand besloot Hillsong-oprichter Brian Houston hun megakerk in Dallas (Texas) voorlopig te sluiten. Vanwege een onderzoek naar misstanden legde het voorgangersechtpaar Reed en Jess Bogard (foto boven) in januari hun functie neer.
Meer openheid dan dat zij misbruik maakten van hun leiderspositie en in luxe en overdaad leefden, werd niet gegeven. Dat was niet nieuw. In zijn eerdere functie als penningmeester van de Hillsong-kerk in New York werd Bogard door verscheidene gemeenteleden beschuldigd van uitbuiting om zijn luxe levensstijl te financieren.
Eerder dit jaar kwam in Hillsong New York het schandaal rond het overspel van Carl Lentz naar buiten. Lentz was een voorganger met sterallures in de evangelisch-charismatische beweging. De levensstijl van Hillsong-leiders lijkt in veel op die van seculiere artiesten. Het verschil is dat Hillsong de ‘high ground’ van een evangelische moraal claimt, maar dat niet waarmaakt.
Ze lijkt die hoge standaard wel te eisen van de duizenden jongelui die naar Hillsong trekken om daar getraind te worden, zoals blijkt uit problemen die momenteel spelen in Australië. Daar zijn een aantal ex-studenten naar buiten getreden met verhalen van traumatische ervaringen vanwege een keiharde benadering door het pastoraat van Hillsong. Ze leefden in een cultuur van angst.
Diezelfde onderdrukkende cultuur wordt ook in andere landen ervaren. Er lopen verschillende rechtszaken tegen Hillsong, onder andere in Connecticut (USA). Hillsong-oprichter Brian Houston, die in het verleden ook enkele malen onder vuur heeft gelegen, heeft nu aangekondigd te stoppen als internationaal leider van Hillsong.
Ligt de oorzaak van deze schandalen in de betrokken voorgangers, of is dit inherent aan de cultuur van Hillsong? Jenna Babbitt, een voormalig lid van Hillsong Dallas, verwoordt het zo: “[The Bogards] zijn een vrucht van een ongezond geestelijk klimaat, dat steeds weer dezelfde soort leiders reproduceert [..] De Hillsong-cultuur is het probleem en de voorgangers op alle continenten zijn slechts een nevenproduct van die cultuur.”
Op het eerste gezicht lijkt de geloofsbelijdenis van Hillsong redelijk orthodox. Maar wie hun leer en praktijk nader bekijkt, beseft dat dit een verhullende sluier is. In zijn boeken en toespraken draagt Brian Houston nadrukkelijk de principes van het welvaartsevangelie en Word of Faith uit. Het welvaartsevangelie is een misleidende vervalsing van het Evangelie. Zij ziet welvaart en rijkdom als een recht dat we mogen claimen op grond van het werk van Christus. Het richt zich op bevrediging van verlangens hier en nu. Het is daarom niet vreemd dat de welvaartsbeweging vergeven is van schandalen van manipulatie, misbruik en overspel.
Hillsong steekt massa’s geld in extravagante relishows, waarin de artiesten op het podium centraal staan in plaats van God. Men trekt jonge gelovigen met shows, die soms tegengesteld zijn aan het evangelie. Uitdagend geklede dansers voeren wilde dansen uit op een spectaculair verlicht podium. Een bijna naakte cowboy was eens de attractie op een Hillsong-vrouwenconferentie. De Zweedse Hillsongkerk voerde in een kerstprogramma een dans uit die identiek was aan de boeddhistische ‘dans van duizend armen’ waarin een oosterse godin wordt aanbeden.
Veel groteske Hillsong-shows doen in weinig denken aan de Heiland die in eenvoud het Evangelie predikte aan de armen. En als Carl Lentz bij Opra Winfrey vertelt dat je ook zonder Christus tot God kan komen, welke weg wijst Hillsong dan?
We moeten goed beseffen dat welvaartsbewegingen als Hillsong en Bethel (Redding) momenteel de evangelische muziekcultuur bepalen. Zeker, er zijn mooie liederen bij en ongetwijfeld zijn er oprechte christenen onder hun musici. Maar door middel van deze muziek nemen jongeren ongemerkt deze on-Bijbelse en extreme cultuur van vermaak en overdaad in zich op en dreigt een hele generatie weggeleid te worden van het echte Evangelie.
Bovenstaand artikel verscheen eerder op Zaut, een initiatief om een christelijk, actueel, profetisch en nuchter geluid te laten horen in Nederland.
Praatmee