1. Woordgebruik
Wanneer het gaat over evangelieverkondiging onder Israël wordt vaak een toon aangeslagen die men nooit zou gebruiken voor evangelisatie in het algemeen. Ineens worden termen gebruikt als ‘Joden bekeren tot het christendom’, ‘de bekeringsdrang van christenen’, ‘Jodenzending’ of verkleinwoordjes als ‘zieltjes winnen’ en ‘bijbeltjes verspreiden’. Woorden als ‘bekeringsdrang’ roepen direct associaties op met de inquisitie, waarbij Joden zich onder dwang moesten bekeren tot de staatsgodsdienst: het christendom.

Maar kunnen we die tijd vergelijken met hoe er vandaag onder het Joodse volk wordt gewerkt? (zie ook punt 2.) Kun je echt van een soort fanatieke bekeringsdrang spreken als je in liefde met Joodse mensen praat over hun Messias en het Joodse karakter van het Nieuwe Testament laat zien? Het suggereert dat werkers ervan uitgaan Joden te kunnen bekeren, een gedachte die elke serieuze christen zal afwijzen. Bekering is immers Gods werk! Wel kunnen we proberen om het verwrongen beeld wat Joodse mensen van de Heere Jezus hebben in liefde recht te zetten.

2. Karikatuurschets van werkers
Door deze typische uitdrukkingen komen werkers onder Israël in een negatief daglicht te staan. Natuurlijk ken ik ook de beelden van christenen die met een megafoon in Jeruzalem hel en verdoemenis preken. Maar geloof mij: dit is een enkeling!

Ik heb wereldwijd heel wat conferenties bezocht en werkers onder het Joodse volk leren kennen, zowel Messiaanse Joden als niet-Joden. Geen van hen staat op een zeepkistje wat te roepen. De meesten verdiepen zich juist jarenlang in de Joodse geschiedenis, kennen de gevoeligheden en weten hoe je liefdevol en met respect het gesprek met Joodse mensen aangaat.

Wie in algemene zin een negatief beeld van dit werk en de werkers verspreidt, beschikt over onjuiste bronnen of wil bewust een karikatuurbeeld schetsen. Uit ervaring weet ik dat als je biddend en in afhankelijkheid aan God met Bijbels op pad gaat, Hijzelf mensen op je pad brengt. Niet wij zijn de werkers, maar Hij is de Werker. De vraag is slechts: zijn we beschikbaar om ons door Hem te laten gebruiken? Het is de “liefde van Christus die ons dringt” maar niet dwingt (2 Kor. 5:14-15).

3. Getuigen is zinloos?
Vaak wordt verondersteld dat een getuigend gesprek van een christen met een Jood op voorhand gedoemd is te mislukken. En ja, van de vele zwarte bladzijden die de kerkgeschiedenis bevat, word je intens verdrietig. Het is verschrikkelijk wat er in Jezus’ naam het Joodse volk is aangedaan, en vooral hoe hierdoor Zijn Naam en werk is ontheiligd. Dat moeten we niet bagatelliseren, ook niet in gesprekken!

Het klopt alleen niet dat het getuigenis van een niet-Jood op voorhand geen positieve uitwerking heeft, integendeel zelfs!

• Allereerst weten we dat het overgrote deel van de Messiasbelijdende Joden tot geloof is gekomen door het getuigenis van niet-joodse gelovigen. Messiaanse Joden roepen ons ook op om te blijven bidden en getuigen richting hun volksgenoten;
• Bedenk dat het merendeel van het Joodse volk niet religieus is. Velen zijn agnost of atheïst, richten zich op Joodse mystiek of noemen zich zelfs boeddhist.
  Deze groep houdt zich meestal niet bezig met de kerkgeschiedenis of met wat christenen geloven en denken. Je kunt dan ook rustig een gesprek voeren over het Evangelie zonder dat men boos wordt of dat je wordt gezien als iemand met ‘bloed aan zijn handen’.

De veldwerkers van Israël en de Bijbel voeren honderden gesprekken en de keren dat iemand boos wordt, of de kerkgeschiedenis ter sprake brengt zijn minimaal. En de enkele keer dat het wel gebeurt, creëert dat vaak een goede ingang. Want je hebt dan de mogelijkheid om te erkennen dat het Joodse volk ontzettend veel pijn is aangedaan en dat je dat afschuwelijk vindt. En vooral ook dat het niet strookt met wat hun Messias Zelf heeft gezegd en gedaan. Ik had ooit een gesprek met een Joodse jongeman die dacht dat de Heere Jezus 2000 Joden had gedood. Nadat ik hem had laten lezen dat de Heere Jezus juist in de eerste plaats kwam voor het huis van Israël (Matt. 10:5-6), ging hij weg met een Nieuw Testament. Hij wilde zelf onderzoeken of zijn beeld van de Heere Jezus klopte.

4. Aan wie stel je de vraag?
De discussie rondom Evangelie voor Israël wordt vaak gevoerd over de hoofden van Messiaanse gelovigen heen. Waar zijn zij in het verhaal? Hebben zij geen stem? De Joodse gelovige Avi Snyder heeft onlangs zelfs een boek geschreven over de vele misvattingen die er onder christenen zijn omtrent het Evangelie voor Israël.

De vraag is dus ook, door wie laat je je informeren? Onze Joodse medegelovigen zullen zeggen dat ze blij zijn de Heere Jezus te hebben leren kennen als hun Messias en dat hun verwrongen beeld van Hem is weggenomen. Dat ze zich zelfs Joodser voelen dan ooit tevoren nu ze Hem, over Wie Mozes en de profeten spraken, persoonlijk hebben leren kennen.

En bovenal, wat zegt Gods Woord? Het Evangelie is en blijft een levensveranderende kracht van God, eerst voor de Jood en ook voor de Griek (Rom. 1:16).

5. Feitencheck
Er wordt beweerd dat de meeste christenen geneigd zijn om evangelisatie in Israël te steunen. Helaas is dat niet waar. Enkele jaren geleden deed de Messiaanse organisatie One for Israel onderzoek naar de doelen die christenen ondersteunen in Israël. Evangelieverkondiging voor Israël staat zeker niet op de prioriteitenlijst. Soms wordt er zelfs een document getekend met de belofte dit in Israël niet te doen. Van de ruim 40 christelijke Israëlorganisaties in Nederland, die vaak mooi werk doen, zijn er maar een paar die zich direct of indirect op het Evangelie richten.

Geestelijke strijd
Tot slot, laten we ons ervan bewust zijn dat het ten diepste een geestelijke strijd is. Wie heeft er nu echt baat bij dat Joodse mensen niet uitkomen bij de Joodse Messias, de Bron van het Leven? Lees dan dit artikel eens.

Christian Stier is werkzaam bij Stichting Israel en de Bijbel. Bovenstaand artikel verscheen op de site van de stichting en is met toestemming overgenomen door CIP.nl.