Op het gebied van vrijheid van godsdienst (artikel 6) en van vrijheid van onderwijs is het belangrijk dat de overheid op gepaste afstand blijft. Daar komt voor de vrijheid van onderwijs weinig van terecht zoals het nu door het CDA geformuleerd is. Voor veel mensen zijn de twee genoemde grondwetsartikelen ook niet meer zo belangrijk. Dat maakt het heel spannend. Wat kunnen we verwachten in een seculiere samenleving? Gelukkig zijn er nog christelijke partijen. Maar ook daar lijkt de vrijheid van onderwijs niet meer veilig. In het Nederlands Dagblad schreef George Harinck daarover een vlijmscherpe column. ‘Slippendrager van het liberalisme’ zo noemt hij het CDA.

Nog even de laatste CDA-formulering over de vrijheid van onderwijs: ‘Wij beschermen de ruimte voor bijzondere scholen, al mag artikel 23 nooit een vrijbrief zijn voor onverdraagzaamheid of inperking van elkaars rechten op scholen. Met een goed toezicht op kwaliteitseisen en strenge handhaving zorgen we dat kinderen op elke school goed onderwijs krijgen.’

George Harinck leest er dit in: ‘Met de erkenning van bijzonder onderwijs als iets extra’s stapt het CDA in het verhaal van de liberale traditie: openbaar onderwijs is gewoon en bijzonder onderwijs is een bonus. De tweede stap in de richting van de liberalen is dat het CDA net als de liberalen vindt dat het bijzonder onderwijs een risicofactor is in onze samenleving. Het verkiezingsprogramma zegt dat de onderwijsvrijheid, die extra ruimte die de wet biedt, nooit een vrijbrief mag worden voor onverdraagzaamheid. Wij beseffen, zo lijkt het CDA aan de kiezers te zeggen, dat religie de neiging heeft onze liberale en inclusieve samenleving te ondergraven. Maar geen zorgen, want het CDA staat pal voor de verdediging daarvan’. En ze menen het. Het CDA wil niet alleen dat er gewoon toezicht wordt gehouden, ze pleit voor streng handhaven.

Met dit CDA hoeven de liberalen zich dus nergens zorgen over te maken. Maar het christelijk onderwijs heeft wel reden tot zorg. De inspectie zal er, zo nodig met harde hand, voor zorgen dat ze in het (seculiere) gareel blijven. Maar christelijk onderwijs is echt iets anders dan openbaar onderwijs. Er werden indertijd geen scholen gesticht met een joods-christelijke traditie, dat waren de openbare scholen al. Het christelijk onderwijs stichtte de ‘School met de Bijbel’. Dat maakt ze bijzonder. En dat bijzondere wordt telkens minder op prijs gesteld. De bijzondere scholen moeten gewoon doen.

Bovenstaand artikel verscheen eerder op Zaut.org, een initiatief om een christelijk, actueel, profetisch en nuchter geluid te laten horen in Nederland. Klik hier om de website te bezoeken.