Een biddende Rutte; een gelovige of een hypocriet?
Wie deze dagen door het politieke landschap struint, kan het gevoel krijgen in een boksring te zijn beland. Op het scherpst van de snede worden stoten uitgedeeld, die de ander behendig kan opvangen en afweren. Alles om kijkers te helpen bij het inkleuren van ‘hun’ rondje een geïnformeerde keuze te maken. Dan ontkom je er niet aan verschillen uit te lichten en allerlei issues op de spits te drijven. Er is een tijd om te knuffelen en een tijd om elkaar eens flink aan de tand te voelen.
In de christelijke wereld is het gemeengoed op een uitgesproken christelijke partij te stemmen (SGP, CU en in iets mindere mate CDA). Een christen die bijvoorbeeld VVD stemt, krijgt nog wel eens een opgetrokken wenkbrauw en heeft niet zelden wat uit te leggen. Dat is begrijpelijk, want op het gebied van maatschappijvisie en ethische onderwerpen lopen de benaderingen van een partij als de CU en een partij als de VVD fundamenteel uiteen.
Wat mij bezighoudt, is of het persoonlijke geloof in God van een politicus of een kiezer die verbonden is aan een niet uitgesproken christelijke partij, niet te snel op de ‘gewogen, gewogen, maar te licht bevonden-weegschaal’ belandt. Zo van: hoe kan je nou zeggen christen te zijn, als je…
In Trouw verscheen 12 maart een interview met VVD-lijsttrekker Mark Rutte. Hij vertelde daarin over zijn geloof in God en hoe hij dat laat verhouden tot zijn werk als politicus. Op een van de foto’s staat Rutte met gesloten ogen en twee open, ‘ontvangende’ handen. Een schitterend, intiem en zelfs kwetsbaar beeld van een gelovig mens. Dat is hoe ik de foto, in combinatie met het interview, ‘interpreteer’. Maar dat is niet hoe andere christenen het interpreteren. Zo zegt de eindredacteur van NieuwWij, Theo Brand, op Twitter:
“Hoe rijm ik zijn gebed met zijn vijandige taal over vluchtelingen? En met zijn uiterst magere klimaatambities? Vragen… vragen… De biddende Rutte doet me persoonlijk eerder denken aan Trump-met-de-Bijbel dan aan een biddende Jimmy Carter.”
Wat ik echt heel bezwaarlijk vind aan zulke uitingen, is het oordeel dat erin ligt besloten. Alsof Rutte vanwege zijn vluchtenstandpunt en zijn klimaatvisie niet vanuit een gerechtigheid zoekend hart zou kunnen bidden. Dat hij geen oprechte gelovige zou kunnen zijn, niet God in de praktijk van alledag zou kunnen volgen. Dat hij slechts voor de bühne zo’n foto laat maken.
NieuwWij proclameert op haar website (in haar logo zelfs) verschillen te willen verbinden, maar hier wordt in mijn ogen voor het tegendeel gekozen. Ik vind het onnodig ‘lelijk’, onnodige vervuiling van een constructief gesprek.
Want dát er een gesprek gevoerd kan worden over de verhouding christen-zijn en (politieke) keuzes, staat buiten kijf. We mogen elkaar bevragen, elkaar uitdagen, de degens kruisen zelfs. Daardoor wordt onze mening gevormd en aangescherpt. Komen we soms op standpunten terug misschien.
Waarom zouden we de VVD-voorman vergelijken met Trump? Met welk doel? Een twitteraar merkte op: “(…) omdat Trump zijn hele presidentschap geen kerk van binnen heeft gezien zonder veertig camera’s erbij en nog geen bijbeltekst kan opnoemen, terwijl Rutte al jarenlang consistent zijn geloof uit en rustig met Van der Staaij een theologische discussie start.”
Alleen al daarom lijkt een vergelijking met de voormalige Amerikaanse president mank te gaan.
Hoe dan ook: we kunnen niet voorzichtig genoeg zijn iets te zeggen over het hart van een ander. Alleen God is de échte hartenkenner. Ja, ook van Trumps hart.
Wijsheid bij de stemkeuze gewenst!
Bovenstaand artikel is aangeleverd door John Lapré. Klik hier om zijn website te bezoeken.
Praatmee