Om eerlijk te zijn vind ik de negatieve vibe – sorry, dat is hoe ik het ervaar - die de laatste tijd ook door christelijk Nederland lijkt te gaan nogal pijnlijk. Veel mensen met een mening, vaak een hele stevige, over de maatregelen die genomen worden om corona onder controle te krijgen. Veel kritiek op het kabinet, op de verantwoordelijke ministers, op de mensen van het RIVM, op de vaccinatiestrategie, op het beleid. Ook zijn er mensen die er stellig van overtuigd zijn dat er meer achter zit, soms met onderbouwing, soms met (complot)theorieën, soms volledig ongefundeerd. Er worden artikelen gedeeld, er worden volop filmpjes gedeeld, sommige mensen komen niet verder dan dat, anderen weten precies te vertellen hoe het dan wel zou moeten.

Ik ontken hier absoluut het leed niet dat is ontstaan door alle beperkende maatregelen. Voor ouderen, voor jongeren, voor ondernemers, voor zorgmedewerkers, voor kinderen, voor… Veel mensen zijn ontzettend hard getroffen en ook ik heb daarmee te maken, zowel in mijn werk als privé. En natuurlijk, iedereen mag een mening hebben en mag die mening delen. Het is goed wanneer er verschillende inzichten zijn, andere invalshoeken waarover we van gedachten kunnen wisselen. En natuurlijk, prima wanneer je ergens zeker van bent en anderen hiervan wilt overtuigen. Dat mag, dat staat iedereen vrij. Alleen, de manier waarop is vaak nog wel even een dingetje. Dat zou wat mij betreft soms wel met ietsje meer liefde en ietsje meer nuance mogen. Maar goed, dat is slechts mijn mening.

Maar, kunnen we nu even stoppen? Voor een poosje in elk geval? Stoppen met de kritiek, stoppen met alle meningen zo luid en hard te verkondigen? Even stoppen met moddergooien? Ons even verenigen? Er komen spannende weken aan. Weken waarin weer iets meer mogelijk wordt, weken waarin het spannend blijft hoe de verspreiding van het virus zich gaat ontwikkelen. Ik weet het, alleen hiervan kun je alweer van alles vinden, maar wacht nog even. Er komen verkiezingen aan en hoe dan ook gaan we met z’n allen nog lastige maanden tegemoet.

Zullen we de komende weken anders gebruiken? Even geen moddergooien, even niet onze eigen meningen en ideeën heel hard verdedigen en verkondigen, even niet heel veel kritiek op onze sociale media plaatsen, even niet heel veel tijd steken in – al dan niet zinnige – discussies? Kunnen we ons de komende weken – ondanks de verschillen die er zijn en die er ook mogen zijn – verenigen? Verheugd door de hoop die we hebben, standvastig, in deze tijd van tegenspoed.

Kunnen we de komende weken gebruiken om samen te bidden? Voor ons land, voor onze overheid, voor de verkiezingen, voor de mensen van het RIVM, voor de mensen in de zorg, voor Hugo de Jonge, voor iedereen die iemand verloren heeft, voor de mensen van de GGD, voor elkaar, voor mensen in onze omgeving, voor Klaus Schwab, voor al die ondernemers die het vreselijk moeilijk hebben, voor onze jongeren, voor mensen die te maken hebben met corona, voor de scholen die weer open gaan, voor al die mensen die eenzaam zijn, voor Ferd Grapperhaus, voor de vaccinatiecampagne, voor mensen die bang zijn voor de toekomst, voor betere tijden, voor Mark Rutte, voor wijsheid, voor hoop, voor…

Mooier nog is het om het niet bij gebed alleen te laten maar om ook onze hand uit te steken waar dit mogelijk is. Op onze eigen plek, in onze eigen omgeving, op onze eigen manier. Door van betekenis te zijn en iets toe te voegen, door licht te zijn en licht te brengen. Dat hoeft niet per se heel groot te zijn, ook een klein gebaar kan al van onschatbare waarde zijn.

En wat je ook vindt, wat je mening ook is, wat je ook van sommige mensen denkt. Romeinen 12 vers 14 vraagt ons om te zegenen en niet te vervloeken. Om eensgezind te zijn en niet hoogmoedig. ‘Zet jezelf aan tot bescheidenheid en ga niet alleen af op je eigen inzicht’. Zullen we ons de komende weken hierop focussen? Eensgezind?

Bij m’n vrienden in Italië heb ik gezien en ervaren welke kracht hiervan uit kan gaan. Door samen ergens voor te staan. De verschillen even aan de kant en te zoeken naar eenheid. Vanuit de hoop die we hebben!

En voor alle duidelijkheid: ook ik heb een mening, maar die is nu even van ondergeschikt belang. En laat Romeinen 12 nu net een van m’n favoriete Bijbelgedeelten zijn.

Hans Borghuis is spreker en trainer. Klik hier om zijn website te bezoeken.