We starten ons gesprek met een brede wederzijdse grijns. Daniël haalt zijn hand - W.W.J.D. bandje om de pols – door zijn haar en meldt, als verklaring waarom we hem maar voor de helft zien, dat hij niets bij de hand heeft om zijn telefoon op te zetten. Dan maar zo. Het digitale contact heeft niet alleen maar voordelen.

Daniël
Vandaag praten we met Mustafa Farhat Mohammed, roepnaam Daniël. Ongeveer een half jaar geleden verhuisde hij naar Terneuzen naar een huurwoning waar hij – samen met zijn verloofde en dochtertje – twee jaar kan blijven. “Daarna zal God ons weer ergens anders heenleiden. Ik hoop dat Hij dichtbij ons zal blijven, we Zijn Stem zullen horen, dat is het belangrijkste. Ik geloof dat we niet voor niets naar Terneuzen zijn gegaan. Daar zit een doel achter. Wat dat is weet ik nog niet, dat komt nog wel, haha... Maar ik geloof echt dat we hier niet voor niets zijn geplaatst. Toen we hier kwamen wonen kregen we 30 kaarten van mensen die ons wilden verwelkomen.”

Voor zijn verhuizing hoorde Daniël bij een kerk in Beverwaard, een wijk in Rotterdam. In Terneuzen heeft hij er tot nu nog geen kunnen vinden. “Ik vind het erg lastig om hier een kerk te vinden. En kennismaken met mensen is moeilijk in deze - sowieso lastige - tijd. Dat vind ik echt moeilijk. Je werkt veel, je komt thuis, je wilt Bijbel lezen. Soms lukt dat en soms niet. Gelukkig heb ik vrienden met wie ik over het geloof kan praten. Daarvoor heb je mensen om je heen nodig. Dat zegt de Bijbel ook. Je leeft niet alleen maar met elkaar, ook om van elkaar te kunnen leren.”

Katholieke kerk
Een paar weken terug was Daniël in een Katholieke Kerk waar hij iemand zag die hij herkende van zijn werk. De man zei: “Ik ken jou! Je bent eerder bij ons in de kerk geweest toch?” Daarna zagen ze elkaar een poosje niet maar onlangs kwamen ze elkaar opnieuw op de werkvloer tegen. “Toen hebben we op het werk samen over het geloof gepraat. Hij is echt gelovig. Ik vind dat prachtig!”

In coronatijd kregen Daniël en zijn verloofde een kindje. “Dat is mooi. Heel mooi! Maar ik vind het ook lastig dat ik niet even weg kan met vrienden ofzo. Je moet dat veel meer plannen nu. We zijn verloofd. Trouwen is nog lastig. Ik ben aan het werk en mijn verloofde is nog druk met haar studie. Als het lukt dan hopen we volgend jaar te gaan trouwen.”

Eenzaamheid
Ons gesprek komt op het onderwerp eenzaamheid. “Uhm… ik denk dat ik daar ook wel last van heb. Ik ben niet iemand die direct heel makkelijk met iedereen praat. En als je niet echt een Nederlander bent kom je soms ook minder aan het woord. Mentaal niet altijd makkelijk, soms erg lastig.”

“Juist in deze moeilijke tijd met corona mogen we heel dicht bij God zijn. Ik denk dat de duivel ons naar onze eigen dingen wil brengen. Hier in Terneuzen kan ik maar eens per drie weken naar de kerk. Hoe ga ik dat volhouden? Voor corona gingen we elke week naar de kerk, konden we elkaar een knuffel geven, voor elkaar bidden en samen Bijbelstudie doen. Dat is echt heel lastig nu.”

“Soms voel ik me zwak, soms erg moe. Dan zoek ik hulp, bel ik een vriend of praat met m’n dominee uit de Beverwaard. Dan ontvang ik echt bemoediging en kracht, heel fijn. Bidden voor elkaar en samen Bijbel lezen vind ik zo mooi. Maar ook dat is in deze tijd wel lastiger.”

Hoop voor anderen
“Wanneer mensen iets vragen over mijn geloof dan voel ik zoveel hoop voor die ander, daar word ik helemaal blij en enthousiast van. Dan blijf ik maar vertellen. En als mensen vragen stellen als ‘hoe ben je dan tot geloof gekomen, Daniël? Je was toch moslim, hoe zit dat?’ Dan vertel ik hoe ik Jezus heb leren kennen. Vooral islamitische mensen voelen dan heel sterk mijn verandering.”

“Dit soort gesprekken mis ik nu heel erg, daar word ik verdrietig van. Ik wil graag mensen leren kennen, vrienden maken, een kerk vinden. In Beverwaard was dat zo heerlijk! Elke zondag naar de kerk, voor de dienst andere mensen helpen. Doordeweeks had ik twee of drie keer een gesprek met de dominee en op donderdag kwamen we samen met het sportteam. Daar hield ik van. Met jongeren praten, spelletjes doen en echte gesprekken over het geloof hebben. Er waren veel Arabische mensen, ook met hen kon ik over het geloof praten. Dat mis ik heel erg.”

Sporten en spelletjes
“Ik merk dat ik echt een plek nodig heb die mij past. Waar ik me veilig voel. Een kerk met activiteiten en Bijbelstudies voor jongeren. Die twee zijn heel belangrijk denk ik. Bijbelstudie vinden sommige jongeren niet leuk, maar sporten wel en tijdens het sporten kun je prima gesprekken voeren. De meeste jongeren vinden die gesprekken leuk en daar word ik enthousiast van. Ik wil graag mensen bij God brengen!”

“Het is belangrijk dat de dominee weet wat jongeren in zijn gemeente nodig hebben. Daar kan de kerk dan in meegaan. Niet alleen de dominee maar ook andere gemeenteleden. Mijn dominee was in zijn huis aan het werk. Ik heb toen jongeren bij hem gebracht. Zij konden helpen met het werk in zijn huis en zo kon de dominee met hen in contact komen. Tegen jongeren zelf zou ik zeggen: laat je horen en blijf niet stil zitten. Houd contact met elkaar. Dat hoort ook bij het leven als christen.”

“Als jongeren van de kerk kun je samen Bijbelstudie of spelletjes doen. Dat brengt je bij elkaar en daar kan God werken, dat gebeurt echt vaak. Bij mijn christelijke vrienden ben ik de enige met een buitenlandse achtergrond. Vaak gaan we spelletjes doen en dan is er altijd wel iemand die vraagt hoe het met geloof of stille tijd zit. Wat vind je moeilijk? Hoe kan ik je helpen? Snap je? Dat is heel mooi om te doen. Juist in deze tijd, je hebt echt vrienden nodig.”

Ieders geloof is mooi
“Er zijn ook mensen die denken dat ze er niet bij horen omdat ze niet zo goed zijn in die gesprekken. Of omdat ze denken dat hun geloof niet zo goed en mooi is als dat van anderen. Ik zeg dan: ‘Nee, dat is niet zo, ieders geloof is mooi.’ Dat geeft dan weer goede gesprekken. Zo kun je van elkaar leren. Een vriend zei tegen me: ‘Weet je, je bent nu verloofd en daarna gaan jullie trouwen. Die tijd is best wel lastig. Laten we gewoon samen bidden dat jullie mooie gesprekken met elkaar mogen hebben.’ ‘Oh wat mooi’, zei ik; ‘dat heb ik nog niet zo gebeden.’ Dan leer ik dus weer. Dat is toch cool!”

Student Leendert Guiljam en spreker/trainer Hans Borghuis maken een serie artikelen over (christelijke) jongeren in coronatijd. Lees hier het volledige interview en andere interviews.