"Allereerst lijkt het me van belang dat u niet probeert om de plooien glad te strijken na alles wat er gebeurd is", antwoordt ds. A. van Vuuren. "Soms kunnen ervaringen zo bitter zijn dat je alle mensen over een kam gaan scheren. Ik denk aan Psalm 116: 11: 'Ik zei in mijn haast: alle mensen zijn leugenaars.' Erken dat uw man gelijk heeft ten aanzien van al het negatieve dat hij van christenen heeft ervaren. Daarin staat hij trouwens niet alleen. Eens sprak ik een ouderling die zei: 'Ik mocht bij elkaar 40 jaar ambtsdrager zijn. Maar het grootste wonder is dat ik het geloof heb mogen behouden.'

Ook moeten wij allen leren dat elke christelijke gemeente buiten het paradijs ligt. 'Het zijn net mensen', dat geldt zelfs van bloeiendste christelijke gemeenschappen. Wie het van mensen verwacht komt vroeg of laat teleurgesteld uit. Ook moeten we onszelf een spiegel voor houden. We zijn ook zelf alles behalve volmaakt. (...) Lees samen de eerste Korinthebrief eens door. Dan zie je hoeveel er mis is. Maar keer dan terug naar het begin van de brief en zie dan hoe positief Paulus blijft over de gemeente, vanwege Gods werk in gelovigen, ondanks alles! 

Misschien kun je je man zo ver krijgen om samen dit in het gebed aan God voor te leggen. Samen vragen om verlost te worden van de boosheid, ziende op de Heiland", aldus de hervormde emerituspredikant.