Kind uit de diepvries: hoe is het mogelijk?!
Bij sommige nieuwsberichten knipper je met je ogen. ‘Baby geboren uit ingevroren embryo van 27 jaar oud’ (NOS) is zo’n bericht. De geboorte van Molly Gibson brak een record. Molly-als-embryo werd ingevroren in oktober 1992. Ze werd ontdooid in februari 2020 en overleefde dus jaren, ja zelfs decennia, in bevroren toestand.
Adoptie
De ouders van baby Molly adopteerden haar als bevroren embryo. Ze wilden zelf niet op een natuurlijke manier zwanger worden, omdat ze beiden drager zijn van een erfelijke aandoening. Bij hun zwangerschap werden ze begeleid door het National Embryo Donation Center, een centrum dat al meer dan 1.000 geboorten van gedoneerde embryo’s begeleidde.
Deze embryo’s worden gemaakt via een vruchtbaarheidsbehandeling, ivf. Maar ze worden niet teruggeplaatst in de baarmoeder van hun natuurlijke moeder. Mogelijk omdat een andere poging al lukte. Ze worden bewaard in de diepvries. En dan blijven ze soms zomaar over… en dan? Dan worden ze geadopteerd door kinderloze stellen. Eind goed, al goed..?
Knutselmateriaal
Zo simpel ligt het niet. Embryo’s zijn geen knutselmateriaal. Wanneer een ei- en zaadcel elkaar ontmoeten ontstaat een uniek nieuw leventje, met eigen DNA. Normaal gebeurt dat in het lichaam van de moeder. Zij merkt er zelf niets van op dat moment! Maar zwanger worden in de slaapkamer is er voor veel stellen niet bij. Daarom zoeken ze hulp en kunnen ze zwanger worden via ivf. In Nederland mag je ook alleen met dát doel een embryo tot stand brengen. Nog wel. Al jarenlang wordt gelobbyd om ook embryo’s te maken, puur om onderzoek te doen. Daarna worden ze vernietigd. Het doel van deze embryo’s is dus nooit een zwangerschap.
Maar terug naar Molly. Haar natuurlijke ouders wilden haar niet meer hebben. En het kinderloze stel Gibson was dolblij met haar. Dit gebeurde in de VS. Deze vorm van embryo-adoptie kennen we in Nederland niet. Hier kunnen ouders kiezen voor bewaren (maar tot wanneer…?), beschikbaar stellen voor onderzoek of weggooien. En hier ligt een heikel punt. Het gaat hier om menselijk leven, slechts enkele cellen groot. Cellen met een enorme mogelijkheid: om uit te groeien tot een compleet mens! Geen mens kan zulke cellen uit niets creëren. Geen mens kan een ziel in zulke cellen brengen. Geen mens kan bepalen wat het karakter of de mogelijkheden van dit unieke wezentje zullen zijn.
Wake-up call
Zó dichtbij komt God. Zó legt Hij iets van Zijn scheppingswerk in onze handen. En zo voorzichtig en terughoudend gaan we dus ook om met embryo’s. Dan is een adoptie beter dan vernietigen. Dan is het een zegen dat de kleine Molly werd geboren. Maar het is tegelijk een wake-up call: hoe wij omgaan met embryo’s, zegt iets over ons respect voor de Schepper van die embryo’s.
Praatmee