Janyke
Maak kennis met Janyke, 24 jaar oud. Samen met 3 leeftijdsgenoten woont ze in Bennekom. Ze studeerde in Wageningen en sinds een jaar werkt ze in het UMC Utrecht als datamanager/studiecoördinator op de afdeling hematologie. Wat kerk betreft sprak ze onlangs met de dominee van de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK). Hier wil ze zich nu aan gaan sluiten, oorspronkelijk komt ze uit de Gereformeerde Gemeenten.

Corona
In deze coronaperiode heeft Janyke er soms moeite mee dat ze niet vanzelfsprekend met haar vriendengroep kan afspreken. “Verder heeft het niet vreselijk veel impact op mijn leven. Ik kan nog zoveel dingen doen; mijn werk en - op gepaste afstand - afspreken met vriendinnen. Ik ga hardlopen, kan nog naar mijn ouders in de weekenden en ik heb mijn huisgenoten nog.”

“Ik kan nu natuurlijk niet meer zo vaak naar de kerk, dat vind ik jammer. Ook in de avonden heb ik gewoon minder te doen. Het is meer op jezelf en creatiever zijn met dingen plannen. Wanneer ik een avondje niets te doen heb, pak ik er al snel een boek bij. Daar heb ik nu eindelijk weer eens tijd voor. Of ik ga lekker met mijn huisgenoten chillen. Dat zorgt vaak voor hele diepe en leuke gesprekken. Mijn ouders en mijn beste vrienden zie ik nu veel vaker, dat is echt waardevol.”

Al aan het begin van de uitbraak kreeg Janyke zelf corona. ”Ik werkte toen veel thuis. M’n huisgenootjes waren met hun studie bezig en tussendoor gingen we lunchen. Op een gegeven moment deden we de dansjes van Kinderen voor Kinderen na en workouts op het dakterras. Achteraf gezien niet zo handig, corona slaat nogal op je longen.” Haar zusje die in diezelfde periode ziek werd is nu - maanden later - nog steeds niet volledig hersteld.

Eenzaamheid
“Met name doordat mijn relatie een poosje terug uit is gegaan voel ik me soms wel eenzaam. Dat komt dus niet alleen maar door corona. Op mijn werk heb ik het superleuk met gezellige collega’s. Maar ’s avonds denk ik wel eens: ‘en wat ga ik nu doen’? Ik mis dan het contact met mijn vriendinnen. Doordat we als huisgenoten behoorlijk aan elkaar hangen valt het qua eenzaamheid tegelijk ook wel mee. Vrienden van me die verder weg wonen, hebben bijvoorbeeld veel minder mensen om zich heen.”

Maatschappij
“Ik merk dat ik een beetje boos word als ik mensen zie die doen alsof corona niets voorstelt. Dat vind ik zo egoïstisch. Omdat jij een feestje wilt, lap je de regels maar aan je laars? Ik zie wat corona met mijn zusje doet. Natuurlijk zou ik ook wel weer weg willen in de weekenden, maar dat kan nu eenmaal niet. Tegelijk moet ik eerlijk zeggen dat ik niet zo’n kroegtijger ben, ik ga liever hardlopen en dat kan nog gewoon, haha.”

Twijfel
“Ik denk dat ik een beetje zoekend ben naar hoe mijn relatie met God in elkaar steekt. Ik ben best wel een twijfelaar en piekeraar. Ik zie mijn geloof meer als een soort hoop op de beloften van God, voor mezelf is dat ook wel een worsteling. Ik heb het verlangen om met Hem te leven maar heb daar veel twijfels en vragen bij. Ben ik wel een kind van God? Daar kan ik best over piekeren.”

Geloven in coronatijd
“De bijbelkring en de kerk zorgen voor een stukje bemoediging. In de kerk spreekt God heel duidelijk. Je bent als gelovigen onder elkaar. Dat doet wat met je, versterkt je geloof. Dat samenzijn mis ik nu wel echt. Ook omdat ik zelf nogal snel kan verzanden in m’n eigen gedachten. Ik vind het erg belangrijk om juist ook nu dagelijks te blijven bidden en in mijn bijbel te lezen.”

“Ik vind het erg lastig om mijn geloof in deze tijd handen en voeten te geven. Ik heb al snel het idee dat ik iets nuttig heb gedaan als ik iets van mijn geloof heb kunnen delen met iemand anders. Dan denk ik al snel: ‘Yes, ik heb iets kunnen vertellen’. Maar natuurlijk kun je ook door je levensstijl iets van je geloof laten zien.”

Weinig steun
“Ik ervaar momenteel niet veel steun van medegelovigen. Dat komt omdat ik nu niet vaak met andere christenen over het geloof praat. Ik heb nu wel eens het idee dat ik alles een beetje zelf moet doen en zelf moet uitzoeken. Nu ben ik natuurlijk ook nog maar net nieuw in de gemeente in Bennekom.”

Tips voor de kerk
“Wat de kerk zou kunnen doen? De jongeren benaderen. Ik hoorde van een vriendin dat haar dominee alle jongeren opbelde om te vragen hoe het met hen ging. Jongeren zouden ook juist elkaar kunnen opzoeken in kleine groepjes. Of je zou als kerk praktische handvaten kunnen geven aan je jongeren, zo van: ‘hoe survive ik de coronatijd?’. Als je van sporten houdt, ga eens met iemand iets sportiefs doen en heb een gesprek over het geloof.”

Alleen doen
“Ik zie veel mensen die het moeilijk hebben in hun geloof omdat ze het alleen moeten doen. Momenten waarop ze het allemaal niet meer weten. Dat is buiten corona natuurlijk ook wel zo, je hebt altijd pieken en dalen. Je struggles en je overwinningen. Maar nu met corona misschien wel meer, vooral vanwege het stukje eenzaamheid hierin.”

Oudere gelovigen
“Ik denk dat elke gelovige de mogelijkheid zou moeten hebben om met oudere gelovigen te praten, die net even wat meer levenswijsheid hebben. Mensen die veel hebben meegemaakt en daar veel van geleerd hebben. Jongeren moeten meer contact hebben met ouderen die geestelijk verder zijn. Je zou dit kunnen doen door in de gemeente kleine groepjes te maken met jongeren en ouderen.”

Zelf iets doen
“Ik hoorde pas een dominee zeggen: ‘Gods hart verlangt er veel meer naar om anderen te bereiken dan dat jouw hart dat doet. Als je bidt om te laten zien wat je kunt doen, dan wil Hij je dit heel graag laten zien.’”

Student Leendert Guiljam en spreker/trainer Hans Borghuis maken een serie artikelen over (christelijke) jongeren in coronatijd. Lees hier het volledige interview met Janyke – en andere interviews.