Van Marle schreef in zijn stuk onder meer dat de kerk zijn relevantie is verloren voor de samenleving. Dat is volgens hem één van de redenen dat de commotie is ontstaan. “Ik ben het met hem eens”, schrijft Van der Veer. “Relevantie is dat mensen iets belangrijk vinden. Het is belangrijk dat wij een winkelcentrum hebben in Stadshagen. Dat Stadshagen goed te bereiken is. Hoe belangrijk is het openbaar vervoer? Maar is voor de bewoners van de wijk waar ik woon, de kerk relevant? Zouden niet-christenen gaan protesteren als ze zouden horen dat de kerk gesloten wordt?”

“Ik denk het niet”, geeft hij zelf het antwoord. “Soms hebben ze meer last van de kerk dan gemak. Niet voor niets hadden we op de zondagen voor de coronacrisis een legertje verkeersregelaars. Doe je dat niet dan zijn er gemeenteleden die hun auto soms zo maar op de rand van de stoep van een ander neerzetten. Ook aan geluidshinder moeten we denken. We kunnen met elkaar in de diensten soms heel wat decibellen produceren.”

De coronacrisis zet ons volgens Van der Veer aan tot bezinning: “Wat betekent de kerk voor de samenleving? De kerk is geen bunker waar we wegkruipen of schuilen. Maar een uitvalbasis van waaruit we de wereld ingaan om in de wereld van betekenis te zijn voor God en de naaste.” Hij schrijft vervolgens over de jonge kerk uit Handelingen die wel degelijk relevant was voor de bevolking van Jeruzalem.

Van der Veer schrijft dat ook zijn eigen gemeente worstel met relevantie. Hij vraagt zich af of men de kerk echt zal missen als deze ophoudt te bestaan. “Eigenlijk stel ik die vraag ook aan mezelf: Hoe relevant is mijn leven? Zullen de mensen mij missen? Wat doe ik voor de samenleving? Corona is een tijd van bezinning. De kerk, zeg de dominee van Staphorst, is niet meer relevant. Wat staat de kerk te doen?”