Halsema bemoeit zich met homostandpunt Hillsong Amsterdam: terecht?
Het bericht dat Femke Halsema zich gaat bemoeien met Hillsong Amsterdam vanwege hun homostandpunt roept verschillende gevoelens bij Kim ten Berghe op. 'Het eerste, misschien een beetje kinderachtig, ‘Maar de moslims dan?’ Want geweld tegen homo’s in onze steden komt vaak uit die hoek.'
Het tweede is een gevoel van diep ongemak dat een politicus zich meent te moeten mengen in iets waar ze waarschijnlijk niets van begrijpt en wat haar in haar positie als burgemeester ook niets aangaat, namelijk hoe een kerk de Bijbel interpreteert op het gebied van seksuele ethiek. Als zou blijken dat de toename van geweld tegen homo’s expliciet te maken heeft met Hillsong, doordat ze bijvoorbeeld geweld tegen homo’s verheerlijken, dan was het wat anders. Maar het uitsluiten van leiderschapsposities van mensen die kiezen om een leven te leiden dat niet overeenkomt met de traditionele christelijke ethiek, dat lijkt me niet iets waar een burgemeester wat over te zeggen heeft.
Ik zal daarmee niet zeggen dat er op het gebied van het toepassen van de christelijke ethiek in kerken geen fouten worden gemaakt, of dat er nooit hypocriet met de regels wordt omgegaan. Als iemand kiest voor een seksuele relatie met een persoon van hetzelfde geslacht, dan valt dat buiten de traditionele christelijke norm van ‘seks alleen binnen huwelijk tussen een man en een vrouw’. Dit mag dan consequenties hebben voor de toegang van die personen tot posities van geestelijk leiderschap, waarin je die regels immers aan anderen zou moeten leren en voorleven. Maar een voorganger die een affaire heeft, breekt die regels ook, en een heterostel dat ongehuwd samenwoont ook. Dan moet je wel consequent zijn in het toepassen van die regels.
Ik zal ook niet ontkennen dat er enorm veel pastorale blunders worden gemaakt naar mensen die worstelen met seksuele gevoelens die van de norm afwijken. Hier worden mensen onnodig beschadigd. Dit is diep tragisch, en we moeten dat veel beter doen. Bijvoorbeeld door beter te luisteren naar de ervaringen van mensen met homoseksuele gevoelens, en door betere pastorale training. Maar dat lijkt me niet echt iets voor de overheid om zich over te buigen.
Dat er soms niet gehandeld wordt op grond van Bijbelse overwegingen en christelijke liefde, maar meer uit basale gevoelens van ongemak of zelfs afkeer van personen met homoseksuele gevoelens, dat moet ook onder ogen gezien worden. Dat is niet goed en daarin moeten we elkaar aanscherpen. Maar die gevoelens zijn algemeen aanwezig in de samenleving, en niet beperkt tot de kerk. En die verdwijnen echt niet door een gesprek met Femke Halsema.
Nee, ik denk dat als Halsema de veiligheid van de LHBT+ groep wil vergroten, ze dat met andere middelen zal moeten doen. Handhaving van de wet, en een grotere pakkans voor hen die homo’s terroriseren bijvoorbeeld. En serieuze consequenties voor plekken, inclusief online, waar opgeroepen wordt tot geweld tegen homo’s.
Maar met alleen defensief zijn komen we er niet. Er is wel degelijk werk aan de winkel. Grapjes maken over homo’s bijvoorbeeld, is niet tegen de wet, maar het is wel liefdeloos, en getuigt van weinig besef van de kracht van woorden. Hoe voeden we onze kinderen daarin op? Leren we hen bewust de rechten te respecteren van anderen? En hen als medemens te waarderen, al delen ze onze ethiek niet? Op straat en van hun schoolvrienden leren ze vaak wat anders. Als wij zwijgen, stemmen we toe. Hier ligt een taak voor gezin en kerk.
Bovenstaand artikel verscheen eerder op Zaut.org, een initiatief om een christelijk, actueel, profetisch en nuchter geluid te laten horen in Nederland. Klik hier om de website te bezoeken.
Praatmee