"Om rommel op te ruimen, moet je de zooi erkennen"
"Ruim je je rommel even op", is een vraag die menig moeder aan haar kind stelt. De zoon of dochter werpt een blik op zijn of haar kamer, schuift wat kleding op één hoop in plaats van vijf en stapelt de losslingerende boeken op één stapel op het bureau (naast de kast). "Gedaan", aldus de tiener.
Herkenbaar? Misschien is dit wat je ziet bij je eigen kinderen en waarschijnlijk is het ook wat jij deed toen je jonger was (of nog steeds doet ;)). Het leidt vaak tot frustratie, maar wat gaat er werkelijk mis? De tiener ziet de rommel niet, of ziet het wel, maar weigert het als rommel te behandelen en ruimt het dus niet (écht) op.
Zo vaak gaan wij als volwassenen ook om met de rommel in ons hart. Door Gods Geest en Zijn leiding door de mensen om ons heen worden we op rommel in ons hart gewezen, maar erken jij dat de rommel er is?
Ik vergelijk ons hart soms met een kamer waar rommel op de grond ligt. We mogen al onze rommel, onze lasten, bij Jezus brengen, maar om dit te doen moet je het erkennen en oppakken. Je kan er ook voor kiezen om bij God te komen en Jezus te vertellen over de rommel die op de grond ligt, maar is het dan opgeruimd?
We mogen écht aan de slag gaan mét Jezus, wanneer we op onze pijnlijke rommel worden gewezen. God kuste modderige aarde om ons leven te geven, ik geloof niet dat Hij vies zal zijn van jouw verdriet, pijn en vragen.
View this post on Instagram
Praatmee