Hoe is jullie passie/roeping voor het zendingsleven en christelijk werkers ontstaan?
“We hebben sinds 2014 gezocht naar de plek die God heeft voor ons. In deze jaren hebben we veel vrucht mogen ervaren op Simons werk als begeleider van vooral hoogbegaafde jongeren en kinderen die vastliepen. Dit werk is gaan groeien naast zijn werk als docent en coördinator op een middelbare school. In 2016 heeft Simon een jaar gebeden voor de vervolgstappen en is toen een opleiding tot (christelijk) psychosociaal therapeut bij De Roos Opleidingen gaan doen. Eigenlijk deed hij dat werk al, maar nu is hij geregistreerd en goed toegerust. Ook begeleidt hij nu volwassenen. Karine heeft op de achtergrond mee gestudeerd en in deze tijd ontvingen we ook regelmatig gasten in ons gastenverblijf.

Vanaf 2017 werd de zending concreter door gesprekken met zendingsorganisaties. Alles wees erop dat we het beste zendelingen zelf konden gaan ondersteunen. Vijf weken voor onze jongste zoon ernstig ziek werd, hebben we allebei tegelijk ervaren dat dit inderdaad onze plek zou zijn.

In juni 2018 kreeg onze zoon van toen anderhalf jaar leukemie. Ternauwernood overleefde hij deze eerste dagen. Eigenlijk hadden ze het geen dag later moeten ontdekken. We hebben deze periode ervaren als een tijd van intensief met God leven. Vele handen van broeders en zusters in gebed hebben ons door de vele heftige momenten heen gedragen. We leefden deze periode uit koffers en rolden van de ene chemobehandeling in de andere. Onze zoon zagen we steeds voor onze ogen afbrokkelen. Leukemie is een rotziekte die alle leven doodt. In deze periode kwamen wij eigenlijk tot de conclusie dat al wat ons rest in dit leven, de Heere Jezus zelf is. Werkelijk alles valt weg als je zo dicht bij de kwetsbaarheid van het leven komt te staan. Het eerste jaar hebben we alles zo goed mogelijk samengedaan als gezin. We hebben veel kusjes en knuffels gegeven en ook samen gehuild. Het afgelopen jaar heeft hij goede pijnstilling gekregen en nu kan hij zich weer ontwikkelen. In juni 2020 zit de twee jaar intensieve behandeling met chemotherapie erop.

Ons verlangen om zendelingen te dienen is de afgelopen jaren alleen maar gegroeid. Het afgelopen jaar hebben we Gods vriendelijke leiding ervaren om stappen te zetten. En we begeleiden nu al meerdere zendelingen en christenen in de frontlinie met een luisterend oor of therapie.”

Wat moet ik mij bij jullie missie concreet voorstellen? En wat hopen jullie te gaan doen in Zuid-Afrika?
“Onze missie is zendelingen en christenen in de frontlinie ondersteunen met een luisterend oor en therapie. Juist zij die het Evangelie van Jezus Christus verkondigen en verspreiden verlangen wij te ondersteunen. We bieden hun: een luisterend oor, hulp bij heftige gebeurtenissen, therapie, steun van hun kinderen en samen bidden. Momenteel kunnen zendelingen op afstand bellen of beeldbellen hiervoor. En voor Nederlandse werkers of zendelingen op verlof zijn wij bereikbaar. We bieden kosteloos een luisterend oor, tegen gereduceerd tarief therapie, een weekend in ons gastenverblijf bij therapie of wandeltherapie zoals nu met corona.

We zitten nu ook midden in het proces wat iedere zendeling meemaakt. In december hebben we bekend gemaakt dat we de stap zetten om zendingswerk te gaan doen. Nu zijn we een achterban aan het opbouwen. Begin dit jaar hebben we kennisgemaakt met veel zendingsorganisaties op zoek naar een zendingsplek en om ons werk bekend te maken. Net voor corona is Simon met voorzitter Kees Moerman van Stichting Philippus naar Zuid-Afrika geweest. Samen hebben ze meerdere projecten onderzocht. Er zijn warme contacten uit voortgekomen en men kijkt al uit naar de ondersteuning die we daar kunnen bieden. Bij verschillende projecten hopen we de zendelingen te ondersteunen en praktisch te dienen met onze vaardigheden.

Vooraf hopen we goed geschoold te worden bij de korte bijbelschool van All Nations Christian College in Engeland. Dit biedt al veel ervaring en input. Het jaar in Zuid-Afrika zullen we praktisch ervaring opdoen en zullen we van giften leven. We vermoeden dat we daarna weer vanuit Nederland therapie zullen bieden. Zo kunnen we naast ons eigen inkomen de werkers gaan ondersteunen. Onze therapie wordt deels vergoed door de verzekering en deze doelgroep bieden we een gereduceerd tarief aan.”

Simon, hoe kun je je vaardigheden als therapeut gebruiken?
“Ik werk in het dagelijks leven als psychosociaal therapeut. Dat betekent dat ik met mensen die tegen moeilijkheden aanlopen in hun leven, een tijdje ondersteun met gesprekken en therapie. Soms komt iemand met angstklachten, overspannenheid of relatieproblemen. Maar ik begeleid ook jongeren met moeite op school en hoogbegaafdheid. Vaak ga ik aan de slag met de oorzaak van de spanningen. Ik voer gesprekken, ik stel vragen en dan komen we laag voor laag dieper. Therapie is een proces. Het is iets langer stilstaan, zodat je op de lange termijn verder komt. Ook het luisterend oor is meer dan alleen luisteren. Ik probeer goed te luisteren en mezelf in de ander te verplaatsen.

Mijn vrouw en ik vinden het belangrijk om beschikbaar en een naaste te zijn voor christelijk werkers. We proberen hen echt te begrijpen en mogen vaak ook voor hen bidden. Het jaar in Zuid-Afrika hopen we onze vaardigheden in te zetten. Als therapeut wil ik een aantal bestaande projecten ondersteunen door kinderen en jongeren speltherapie en coaching te bieden, teamtrainingen te geven en geloofsonderwijs te geven. Ook willen we graag de zendelingen daar ondersteunen.”

Jullie constateren dat er nog zendelingen en christenen in de frontlinie buiten de boot vallen en dat er met name behoefte is aan professionele zorg die verder gaat dan een pastoraal gesprek. Waar blijkt dat uit?
Simon en Karine geven een voorbeeld. “Een voorganger kampt al een tijdje met vermoeidheid. Ook heeft hij last van hartkloppingen en angst. Hij probeert een stapje terug te doen, maar komt maar niet uit de negatieve spiraal. Na een aantal wandelgesprekken heeft hij meer rust gekregen. Hij slaapt beter en de angst is weg.

Een tweede voorbeeld: Ouders werken als zendelingen in het buitenland. Hun kind zit op een internationale school en gedijt niet goed. De jongen heeft moeite met slapen, huilt veel de laatste tijd en heeft bovendien een traumatische gebeurtenis meegemaakt op school. De ouders proberen van alles, maar kunnen hun kind niet uit de situatie helpen. Ouders zitten met hun handen in het haar. Op het veld vinden ze geen goede ondersteuning voor hun kind. Via wekelijkse gesprekken met bellen of beeldbellen ben ik als professioneel therapeut in staat om de juiste ondersteuning voor kind en ouders te geven. Al na een paar gesprekken zit de jongen alweer beter in zijn vel.

Soms kun je voor een luisterend oor terecht bij een vriend of een kerkelijk werker uit je gemeente. Ook zijn er zendingsorganisaties en onafhankelijke organisaties die zich richten op membercare. Toch weet nog niet iedere zendeling of christelijk werker zich gezien. Je persoonlijk leven, of je nou single bent of als gezin gaat, maar ook je geloofsleven, wordt flink heen en weer geschud als je ver van huis bent en als de verwachtingen hoog zijn. Haarscheurtjes kunnen kleerscheuren worden. Dit kan leiden tot burn-out, eenzaamheid, problemen bij je kinderen, conflicten en uiteindelijk soms ook het beëindigen van je missie.

Als zendeling of christelijk werker in een voorbeeldfunctie ben je soms de laatste om dit toe te geven. Het kan fijn zijn om hier met je eigen organisatie over te praten, maar een werker vindt dit niet altijd fijn. Bij verlies, relatieproblemen, angst bij je kind of een heftige gebeurtenis kan het fijn zijn om met een buitenstaander te spreken. Ons werk is bekend bij meerdere zendingsorganisaties, maar wij staan in een onafhankelijk positie. We zijn er om zendelingen en zendingsorganisaties te dienen. We hopen veel christenen die het Evangelie verkondigen en verspreiden te mogen ondersteunen.”

Wat zouden jullie meegeven aan christenen die actief zijn op het zendingsveld of daar plannen voor hebben?
“Je bent ook mens. Daarbij hoort dat je in deze gebroken wereld bent geplaatst en soms zelf met een gebroken leven te maken hebt. We zijn zelf door een slopende tijd met levensbedreigende ziekte van onze zoon gegaan. En ook nu maken we dezelfde voorbereidingen door als ieder ander zendeling, met alle onzekerheden. Het leven kan heel kwetsbaar zijn.

Christenen in de frontlinie en zendelingen zijn echte gevers. Het is niet erg als je dan je eigen kwetsbaarheid tegenkomt. We hebben een grote God die jou wil steunen. En God heeft ook mensen om je heen gegeven die je kunnen ondersteunen. Dat kan een bekende zijn, maar ook een christen met wie je als vertrouwenspersoon of professional je uitdagingen kunt bespreken. Zoek iemand op die je kan ontvangen. Iemand met een hart, die zonder vooroordeel is en net als jij van de God houdt. Blijf niet alleen lopen met zaken als eenzaamheid, overwerkt zijn, angst, verlies of zorgen over je kinderen. Opdat we samen God mogen eren en Jezus Christus bekend mag worden onder alle volken.”

Wil je mee blijven leven met Simon en Karine en hun missie? Wil je de missie ondersteunen? Ga dan naar deze website en meld je aan voor de nieuwsbrief.