'In mijn omgeving en ook uit eigen ervaring merk ik dat het leven als christen nog niet zo simpel is’, stel jij. Heb jij een voorbeeld uit je eigen leven en uit je omgeving om dit te illustreren?
“Ik wil Jezus graag volgen, want dat is wat Hij van me vraagt. Toch had ik heel veel last van negatieve gedachten over mijzelf. ‘Jij bent niks waard, niemand geeft echt om je’, dat soort dingen. Vanaf het moment dat ik doorkreeg dat er een onzichtbare vijand is, die deze gedachten op mijn afvuurt, ging ik me ertegen verzetten en verdween uiteindelijk het negatieve denken over mijzelf.

Wat de Bijbel leert over dat- wanneer wij ons aan God onderwerpen én weerstand bieden aan de duivel, deze dan voor ons wegvlucht-, is zo helemaal waar.
Om me heen kom ik ook veel christenen tegen die ontzettend bezorgd zijn. En als ik met jonge mensen praat, zeg ik ook geregeld dat er altijd wel iets in je leven blijft om bezorgd over te kunnen zijn. Ik zie bezorgdheid als een plaag die bestreden moet worden.

Vertrouwen op Jezus die heeft gezegd, wees in geen ding bezorgd, is zo belangrijk voor ons als christenen. Dit vertrouwen geeft ons vrede van binnen die alle verstand te boven gaat. En hoe mooi is het om in heftige tijden als waarin wij ons nu bevinden, rust te ervaren omdat je weet: ‘Mijn Heer is met mij, alle dagen en Hij zal voor mij zorgen, dáárom ben ik niet bang!”

Je schrijft over ‘oorlog’ en ‘de vijand’. Waarom is het belangrijk om als christen daarvan bewust te zijn en hoe doe jij dat concreet?
“Als ik niet bewust ben van de vijand, waar de Bijbel heel duidelijk over is, dat deze rondgaat als een brullende leeuw om gehakt van mij te maken, dan kan ik denken dat de negatieve gedachten die op mij afkomen, van mezelf zijn. Dat ik nu eenmaal depressief, driftig of onrustig ben. ‘Het is niet anders, ik moet er maar mee leren leven of me zo verdoven dat ik er het minst last van heb…’

Door mijn onderzoek naar het onderwerp voor mijn boek, werd het me steeds duidelijker dat onze gedachten het eerste gebied is, dat de vijand belaagt. Als hij ons denken kan beïnvloeden dan heeft 'ie de route voor ons leven al bepaald.

Als hij mij kan laten geloven dat ik zwak ben, blijf ik het liefst binnen en ga ik op de overlevingsstand. Wanneer ik de waarheid uit de Bijbel leer, dat wanneer ik zwak ben, ik juist sterk ben in Hem die mij kracht geeft, sta ik op en ga ik op weg om te doen wat Hij van mij vraagt. Sinds ik dit begrepen heb, is mijn leven totaal veranderd.

Dit inzicht is de reden geweest om dit boek te schrijven. Misschien is het alleen bedoeld als trompet in het Leger: ‘Sta op en maak je klaar, we gaan gebied heroveren!’”

Je schrijft over verschillende wapens die we als christenen mogen hanteren. Kun je één van de wapens uitlichten en concreet maken?
“Een van de belangrijkste wapens die wij hebben gekregen is de macht om te vergeven. Wanneer wij degene die ons pijn heeft gedaan, leren vergeven, heeft de vijand geen macht over ons.

Dan worden we niet verbitterd of langer vanbinnen kapot gemaakt door spijt of schuld.
Ikzelf ben vroeger mishandeld en vernederd. Pas vanaf dat ik deze persoon vergaf, verdwenen diepgewortelde angsten die ik jaren met me meegedragen had, en kwam ik vrij van de pijn uit mijn verleden. Vergeven is zo’n krachtig wapen omdat het de macht van de aanklager wegneemt.

Ik droomde dat ik de dader van mijn wonden zag terwijl deze voor God stond. Hij was heel bang omdat hij wist wat er openbaar zou komen. God had een boekrol en daar stonden alle zonden en fouten van deze persoon op. Hij trilde als een espenblad. God opende de rol op de plaats waar alle schade zou moeten staan die jij mij had aangedaan. Er stond niets. Omdat ik hem vergeven had. Ik had gezegd: ‘Rekent U hem het niet aan, hij wist niet wat hij deed’. Het is zo mooi om ons te realiseren dat onze ‘boekrol’ ook leeg is doordat Jezus onze schuld gedragen heeft en ons daarvan heeft vrijgekocht. Daarom zijn wij geen slaven meer van de zonde en daarom kunnen wij anderen nu vergeven, zoals Hij ons vergeven heeft! Ik ervaar dat als een wonder.”

Wat zou je willen meegeven aan christenen die zich niet herkennen in woorden als ‘oorlog’ en ‘strijd’ en een rustig leven leiden en in dat rustige leven gebed en Bijbellezen een plek geven?
“Ik zou ze willen feliciteren. Wat heerlijk dat je vrede vindt in Gods woord en geen strijd in je denken ervaart. Dat je niet bezorgd bent of last hebt van verborgen zonden waar je maar niet vanaf kunt komen.

Misschien is dit boek voor jou iets om te ontdekken waar veel (jonge) mensen wel mee worstelen, zodat je gerichter kunt bidden voor je kinderen of kleinkinderen of jongeren uit je kerk of buurt.
Voor hen is het heel moeilijk omdat rustige leven te ervaren. Alleen al de tijd die ze kwijt zijn met het onderhouden van de social media en de druk die ze van daaruit ervaren.

Ik denk dat oudere mensen zich misschien niet zo herkennen in thermen als ‘oorlog’ en ‘strijd’. Maar dat neemt niet weg dat wij, ouderen een taak hebben. Net als Mozes die tijdens de strijd met Amelek zijn handen moest opheffen, zouden wij veel meer mogen bidden voor de jongeren. Dat is ook een onderdeel van de ‘weerbaarheidstraining’.”